توقع ما از باتری‌ها این است که انرژی مورد گجت هایمان را تأمین
کنند. و اگر بتوانند بدون این‌که اندازه‌ی بزرگی داشته باشند با یک‌بار
شارژ زمان معقولی را دوام بیاورند. و ترجیحاً درصورتی‌که مشکلی کوچکی در
گجتمان به وجود آمد، منفجر نشوند. دانشجویان دکترای دانشگاه میشیگان باتری
ساخته‌اند که تمام این ویژگی‌ها علاوه بر انعطاف‌پذیری را داراست. آن‌ها
این باتری‌ها را از کولار kevlar)) ساخته‌اند.
به گزارش سافت گذر به نقل ازفارنت؛ نیکولاس کوتوو، پروفسور دانشگاه میشیگان و سیو اون تونگ، دانشجوی
دکترا، تصمیم گرفتند از نانوفیبر کولار به‌عنوان حایل میان الکترودهای یک
باتری لیتیوم-یونی استفاده کنند. استفاده از کولار به تولیدکنندگان اجازه
می‌دهد تعداد بیشتری الکترود را در بسته‌های کوچک‌تری جای دهند، و نتیجه‌ی
آن افزایش توان همراه با کاهش ضخامت خواهد بود.همچنین خاصیت عایق بودن این
ماده سبب جلوگیری از داغ شدن بیش‌ازحد این باتری‌ها می‌شود.
تا اینجا که به نظر خوب می‌آید؛ اما در رابطه با نگرانی از انفجار چطور
عمل می‌کند؟ دلیل انفجار باتری‌ها این است که گذرگاه‌های کوچکی که بین
الکترودها وجود دارند به مرور زمان از بین می‌روند و باعث اتصال کوتاه
می‌شوند. اما حالا صفحات نازک نانوفیبر کولار مابین الکترودها را عایق‌بندی
می‌کنند و اجازه‌ی عبور جریان یون‌های لیتیوم را در مسیرهای بسیار مشخصی
می‌دهد. این موجب توقف شکل‌گیری الگوهای سرخس-گونه می‌شود (که دندریت
نامیده می‌شوند) که نهایتاً منجر به اتصال کوتاه باتری و انفجار آن می‌شود.
حایلی از جنس کولار، یون‌ها را در مسیر مشخصی نگه می‌دارد و از این فاجعه
به‌وسیله‌ی منفذهای بسیار کوچکی که حتی به نازک‌ترین دندریت‌ها هم اجازه‌ی
عبور نمی‌دهد، جلوگیری می‌کند.
درحالی که باتری‌های کولار این دانشگاه هنوز در مرحله‌ی آزمایشگاهی
است، سی شرکت درخواست استفاده از این روش را داده‌اند، بنابراین ما
احتمالاً تا سال ۲۰۱۶ این‌گونه باتری‌ها را در دسترس خواهیم داشت.به هر حال
نه گفتن به باتری‌های نازک‌تر، توانمندتر و ایمن‌تر کار ساده‌ای نخواهد
بود.