دانلود سخنرانی مسعود عالی با موضوع چرا ائمه بعد از امام حسین (ع) قیام دیگری چون عاشورا به پا نکردند؟ - دانلود سخنرانی چرا ائمه بعد از امام حسین (ع) قیام دیگری چون عاشورا به پا نکردند؟ با مسعود عالی

بعد از قیام عاشورا و شهادت امام حسین (ع) اگرچه که امامان دیگر نیز مورد ظلم و ستم حاکمان قرار می گرفتند، اما عاشورای دیگری به راه نیفتاد. این موضوع چند علت دارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم:

۱. شرایط اجتماعی دوران های دیگر با دوران امام حسین (ع) تفاوت داشت و در زمان ایشان این موقعیت به وجود آمد و این اتفاق رخ داد.
۲. یارانی مانند یاران امام حسین (ع) دیگر وجود نداشتند که خالصانه و مشتاقانه در راه امام خود جان خود را نثار کنند.
۳ .به تعبیری شاید نخواستند تا مردم بار دیگر شرمنده ی خون امام دیگری شوند و همین خون را تا ابد برای بشر کافی دانستند.
۴. شاید دیگر نیازی به تکرار این واقعه ی دردناک نبوده و در زمان های دیگر حفظ این خون ها و زنده نگه داشتن عاشورا ارجحیت داشته است.

عاشورا اتفاقی بود که همه ی ائمه و معصومین (ع) به شکلی در بروز و ظهور آن نقش داشته اند و این نتیجه ی همت همه ی آنها بوده است. ائمه ی قبل از امام حسین (ع) شرایط را آماده می کردند و ائمه ی بعد از عاشورا در نگهداری و حفظ آن می کوشیدند.

ادبیات عجیبی در مورد امام حسین (ع) وجود دارد به طوری که حتی در عزای دیگر امامان نیز در انتها به مصیبت ایشان می رسیم و عزدارای با بیان وقایعی که بر امام حسین (ع) گذشته پایان می یابد.

مطالعه در باب کتب دینی و تاریخی نشان می دهد که ظهور، امتداد واقعه ی عاشورا بوده و عاشورا به تعبیری زمینه ساز ظهور بوده است. امام حسین (ع) در شب عاشورا بشارت ظهور منجی را به یاران خود داده و به این نکته اشاره کرده که مهدی (عج) منتقم خون ما خواهد بود.

ماجرای حضرت ابراهیم (ع) و ذبح فرزندش اسماعیل نیز با شهادت امام حسین (ع) پایان می یابد. در روایت است که وقتی خداوند به ابراهیم فرمان داد که از کشتن فرزندنش دست بردارد، ایشان از خداوند سؤال کرد و علت را جویا شد. خداوند به او فرمود که ای ابراهیم ! پیامبر آخرالزمان و فرزندش را بیشتر دوست داری یا خود و فرزندت را؟

ابراهیم به خداوند عرض کرد که هر که را تو دوست بداری همان را دوست خواهم داشت. خداوند فرمود : این مصیبت سنگین است یا مصیبت حسین که با ظلم به شهادت می رسد؟ پس اگر می خواهی به ثواب اعظم مصائب برسی، برای حسین گریه کن. در این زمان روضه ی امام حسین (ع) برای ابراهیم خوانده شد و او در رثای امام گریست.