اینکه ما اینهمه از محبت به اهلبیت (ع) دم می زنیم، موضوع تازه ای نیست بلکه از ابتدا که پیامبر (ص) مبعوث شدند، موضوع پذیرش ایشان به عنوان برگزیده خدا بود و همینطور موضوع احترام و محبت به ایشان به عنوان پیامبر (ص) مطرح بود. ما نباید تصور کنیم که پیام های دینی مهم تر از خود پیامبر (ص ) هستند. مکه در زمان جاهلیت، شهری اخلاقی و اهل رعایت قانون بودند و مردم مکه در موسم حج، اهل هر دینی که بودند برای طواف کعبه می آمدند و مکه بخاطر قداست خانه کعبه و تجمع مسلمین تجارت خانه خوبی بود و هنگامی که در جریان حمله ابرهه به خانه کعبه، خداوند آنها را نابود کرد اعتقاد مردم هم به کعبه چندین برابر شد. مکه از نظر اخلاقی و عبادی شهر خوبی بود اما علت اینکه آنها دنبال قتل رسول خدا بودند هم این بود که خود شخص پیامبر (ص) در ایمان آوردن مردم، اولین اثری که ایجاد می کرد، محبت شدید نسبت به پیامبر(ص) بود و افرادی که ایمان نمی آوردند با خود پیامبر (ص) مشکل داشتند. اولین اثری که ایمان آوردن در انسانها ایجاد می‌کرد حس محبت شدید نسبت به شخص پیامبر(ص) بود و همین باعث حسادت ها و بغض ها می شد. بعد از مبعوث شدن پیامبر (ص) مردم دو دسته شدند، عده ای موافق و عده ای مخالف ایشان بودند. پیامبر (ص) با مردم بیعت کردند و پیمانی بستند که سه مورد داشت. اول؛ اهمیت حفاظت از جان پیامبر (ص) بود. دوم؛ اهمیت حفاظت از جان فرزندان پیامبر (ص) بود. سوم؛ مسئله پذیرش جانشین پیامبر (ص) بود. شخص پیامبر (ص) محور اسلام است و اینکه انسان اسلام را می پذیرد در واقع ابتدائا ایشان را می پذیرد.