اگر عظمت و شخصیت وجود نورانی امام حسن مجتبی (ع) را بخواهیم در یک جمله بیان کنیم این است که امام حسن (ع) کسی است که اخلاق و صفات آن حضرت نشانه با فضیلت‌ترین انسان بر روی زمین است. محمد بن اسحاق جمله‌ای در خصوص امام مجتبی (ع) دارند و آن این است که امام مجتبی (ع) خیلی خوی‌های والا و زیبای الهی و انسانی داشتند؛ مظهر جلال و جمال الهی بود که هر کس نگاهش به امام مجتبی (ع) می‌افتاد، شیفته و شیدای شخصیت و مرام و منش آن حضرت می‌شد. بعد می‌فرمایند که بعد از رسول اکرم (ص)، امام حسن (ع) از نظر شرافت و فضیلت جایگاهی فوق‌العاده داشتند. امام حسن مجتبی (ع) در منزلشان سکویی داشتند و گاهی آنجا می‌نشستند که هرکس از کوچه رد می‌شد محو جمال دل‌ربای ایشان می‌شدند.