یکی از نکات مهم در زندگی امام رضا علیه السلام ادب برخورد با مردم است، آن سیره اجتماعی و اخلاقی امام رضا علیه‌السلام که در زندگی همه ائمه بوده است. امروز ما همه در برخوردهایمان دچار تنش و برخورد تند هستیم، در حالی که اسلام دین مدارا، گفتار و مهربانی است، رسول خدا در کلامی فرموده اند: اهل بهشت چهار نشانه دارند. در این روایت بحث اخلاق اجتماعی مطرح است. دنیا جای بدی نیست، در همین دنیا می شود اهل بهشت را شناخت. اهل بهشت چهار علامت دارند؛ اول، چهره شاد و منبسط دارند و اخمو نیستند. در روایت داریم که تبسم به صورت دیگران صدقه است، پس چرا ما لبخند نزنیم؟ دوم، زبان نرم و لین دارند و دیگران را با زبان و گوشه و کنایه آزار نمی دهند. سوم، قلب مهربانی دارند. چهارم، دست دهنده و بخشنده ای دارند. در این حدیث به چهار عضو بدن اشاره شده است، صورت، زبان، قلب و دست. انسان معمولاً نداشته ها را بزرگتر می بیند و داشته ها کمتر به چشم می آید و آدمی همیشه منتظر معجزه است، اما عالم که با معجزه اداره نمی‌شود، بلکه عالم با سبب سازی اداره می شود. در یکی از گزارش‌هایی که یکی از گزارش نویسان دستگاه مأمون نوشته است، به چند ویژگی امام رضا علیه السلام اشاره شده است، ایشان گفته است که هرگز ندیدم علی بن موسی الرضا با کسی تندی و برخورد نامناسب داشته باشد و هرگز ندیدم امام رضا علیه السلام سخن کسی را قطع کند و هرگز ندیدم کسی به امام رضا علیه السلام مراجعه کند و حضرت ایشان را رد کنند. این سیره امام رضا علیه السلام بوده است.