کتاب نحوه تشکیل شاهنشاهی صفویه را که به احیا وحدت ملی منجر شد مورد بررسی قرار میدهد. تشکیل حکومت شیعی وحدت ملی، در اوایل قرن دهم هجری و سده شانزدهم میلادی ، یکی از رویدادهای مهم و از نقاط عطف تاریخ ایران محسوب می شود ؛ اگر چه برخی از صاحب نظران با اشاره به ” تاثیر تعیین کننده ای که ( تشکیل حکومت فراگیر شیعی ) در سرنوشت ایران و سرزمینهای اسلامی و معادلات جهانی ” داشته ،آنرا مهمترین واقعه جهانی در جغرافیای زمانی عصر صفوی می دانند . در هر حال اقدام شاه اسماعیل صفوی در بنیانگذاری حکومت فراگیر شیعی در گستره ایران زمین ، سر آغاز تازه ای در حیات سیاسی و مذهبی ایران بود و موجب شد که استقلال کشور بر اساس مذهب رسمی شیعی و یک سازمان اداری متمرکز تامین شود. شاه اسماعیل در سال ۹۰۷ هجری ، فرخ یسار پادشاه شروان را شکست داد و با ورود به تبریز ، مذهب شیعه دوازده امامی را به عنوان ” مذهب رسمی مردم ایران ” اعلام کرد. پس از تثبیت موقعیت دینی و موضع مذهبی حکومت ، شاه اسماعیل اقدام به براندازی قدرتهای پراکنده داخلی نمود که هر از گاه سری تکان می دادند. سیاستهای حکومت صفوی به زودی به سراسر ایران تسری یافت و نا امنی های ناشی از قدرتهای ملوک الطوایفی و قبیله ای که یادگاری از دوره مغول بود خاتمه گرفت و ایران جایگاه در خور شانی همچون دوران ساسانیان به دست آورد .