مشاهده تصاویر بیشتر ...
ده سال پیش دنیا بسیار متفاوت از امروز بود. اگر ده سال پیش به من می‌گفتند که ده سال بعد می‌توانم با گوشی‌ام با سرعت 4 مگابایت در ثانیه فیلم دانلود کنم، باور نمی‌کردم؛ اما امروز دیگر این یک واقعیت شده است و قرار نیست من باورش کنم.
گذشتگان آینده را چطور می‌دیدند؟
با توجه به اینکه سرعت رشد فناوری و پیشرفت علم هر روزه بیشتر هم می‌شود، به نظر شما ده سال بعد چگونه خواهد بود؟ شاید حدس این آینده کمی سخت باشد اما شاید بتوانیم پاسخ‌های معقولی بیابیم.
ده سال پیش من یک گوشی نوکیا 6120 classic داشتم. سیستم‌عامل آن سیمبان بود و برای آن روزها کافی بود.
آن روزها هنوز در ایران و جهان شبکه موبایل 4G وجود نداشت. ساخته شده بود اما هنوز تجاری نشده بود. فقط شبکه 3G بود که انحصار آن هم دست رایتل بود و دیگر اپراتورها و اپراتور مورداستفاده من یعنی ایرانسل اجازه توسعه شبکه موبایل 3G را نداشت.
برای همین اینترنت موبایل برای من در بهترین حالت با پروتکل EDGE ایجاد می‌شد که سرعت آن حداکثر 384 کیلوبیت در ثانیه می‌شد. از آنجایی هم که سرعت EDGE تقریبا سه برابر سرعت GPRS بود، به آن نسل 2.5 یا 2.5G می‌گفتند.
با اینکه آن روزها گوشی‌های اندروید وجود داشتند اما هم ضعیف بودند، هم کم تولید می‌شدند و از آن‌سو هم اپلیکیشن‌های چندانی برای آن‌ها وجود نداشت.
اندروید 2.3 تازه در فوریه سال 2011 منتشر شد. پس اندرویدی هم که ده سال پیش وجود داشت، احتمالا ابتدایی‌ترین نسخه اندروید بود که حتی صفحه‌نمایش HD را پشتیبانی نمی‌کرد.
یکی از تغییرات در آینده ارزهای جدید است.
ارز دیجیتال (به انگلیسی: Digital currency) ارزهایی هستند که به صورت الکترونیکی ذخیره و منتقل می‌شوند و مبنای آن‌ها صفر و یک است. همان‌طور که از واژه آن نیز برمی‌آید، ارز دیجیتال به هر ارزش ایجاد شده در بستر دیجیتال اشاره دارد. این مفهوم در مقابل واسطه‌های فیزیکی مانند اوراق بانکی یا سکه مطرح می‌شود. ارز دیجیتال ویژگی‌هایی مشابه با ارزهای فیزیکی دارد، اما معمولاً تراکنش‌های انتقال سرمایه ارزهای دیجیتالی به‌صورت آنی و بدون مرز بین افراد قابل انجام است. ارزهای مجازی و رمزارزها (به انگلیسی: cryptocurrency) هر دو از نمونه‌های ارزهای دیجیتال هستند اما هر ارز دیجیتالی ارز مجازی یا رمزارز نیست. پول‌های دیجیتال مانند پول‌های فیزیکی، برای خرید کالا و خدمات مورد استفاده قرار می‌گیرند اما می‌توانند به استفاده در مجامع خاص نیز محدود شوند. مثلاً می‌توان یک پول مجازی مخصوص یک بازی یا شبکهٔ اجتماعی داشت. پول‌های دیجیتال مانند بیت کوین و آتریوم به عنوان «پول‌های غیرمتمرکز دیجیتال» شناخته می‌شوند؛ به این معنی که مرکزی برای تولیداین پول وجود ندارد.