مشاهده تصاویر بیشتر ...
شناسنامه سوره البلد
سوره البلد : نودمین سوره
ترتیب نزول: 35
محل نزول : مکه مکرمه
تعداد آیات : 20
تعداد کلمات : 82
تعداد حروف : 343
تعداد لفظ . الله : 1
معانی سوره:
بلد یعنی شهر.
ویژگی سوره :
معرفی اصحاب میمنه ( دست راستیها که همه مومنانند) و اصحاب مشئمه ( چپ گرا ها که همان کافران و بدکارانند).
موضوعات کلی سوره :
اهمیت و قداست شهر مکه – خلقت انسان – نعمتها و مواهب الهی – بهترین و باارزش ترین و سخت ترین اعمال انسان – تقسیم بندی انسان به دو گروه : اصحاب میمنه و اصحاب مشئمه.
محتوای سوره:
این سوره بیانگر این حقیقت است که خلقت انسان بر اساس رنج و مشقت است، هیچ شانى از شؤون حیات را نخواهى دید که توام با تلخیها و رنجها و خستگیها نباشد، از آن روزى که در شکم مادر روح به کالبدش دمیده شد، تا روزى که از این دنیا رخت بر میبندد هیچ راحتى و آسایشى که خالى از تعب و مشقت باشد نمیبیند، و هیچ سعادتى را خالص از شقاوت نمییابد، تنها خانه آخرت است که راحتیاش آمیخته با تعب نیست.
بنا بر این، چه بهتر به جاى هر تلخى و ناکامى و رنج، سنگینى تکالیف الهى را تحمل کند، در برابر آنها صبر نماید صبر بر اطاعت و بر ترک معصیت، و در گسترش دادن رحمت بر همه مبتلایان کوشا باشد، کسانى را از قبیل ایتام و فقرا و بیماران و امثال آنها که دچار مصائب شده اند مورد شفقت خود قرار دهد، تا جزو" اصحاب میمنه" شود، و گرنه آخرتش هم مثل دنیایش خواهد شد، و در آخرت از" اصحاب مشئمه" خواهد بود که" نارٌ مُؤْصَدَةٌ" مسلط بر آنان است
فضیلت قرائت این سوره :
– پیامبر اکرم (ص) : هرکس این سوره را بخواند روز قیامت خداوند او را از غضبش در امان نکاه دارد.
– امام صادق (ع): هرکه این سوره را در نماز واجب بخواند در دنیا از جمله صالحان معروف شود و در آخرت معروف گردد که او را منزلت عظیم نزد حق تعالی هست. ودر قیامت از رفقای پیغمبران و شهیدان و صالحان باشد.
متن سوره البلد:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ ﴿١﴾ وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ ﴿٢﴾ وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿٣﴾ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ ﴿٤﴾ أَیَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿٥﴾ یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿٦﴾ أَیَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿٧﴾ أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ ﴿٨﴾ وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿٩﴾ وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿١٠﴾ فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿١١﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿١٢﴾ فَکُّ رَقَبَةٍ ﴿١٣﴾ أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿١٤﴾ یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿١٥﴾ أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿١٦﴾ ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿١٧﴾ أُولَٰئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿١٨﴾ وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿١٩﴾ عَلَیْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ﴿٢٠﴾