سوره الضحی : نود و سومین سوره ترتیب نزول : 11 محل نزول : مکه مکرمه تعداد آیات : 11 تعداد کلمات : 40 تعداد حروف : 165 تعداد لفظ . الله : 1 معانی سوره: ضحی یعنی نور و روشنایی. ویژگی سوره : نگرانی حضرت رسول اکرم (ص) و نازل شدن سوره ضحی با لحن زیبای عطوفت و برشمردن نعمتها و عنایات الهی از دوران کودکی تا نبوت از سوی خداوند برای رسوب اکرم (ص). موضوعات کلی سوره : بیان عظمت و اهمیت نور خورشید – اشاره به جریان انقطاع وحی – مساله شفاعت مقام پیامبر (ص) در قیامت – حمایت ها و عنایت ها و الطاف الهی رسول (ص) – دستورات اخلاقی و اجتماعی برای انسان. فضیلت قرائت این سوره : – پیامبر اکرم (ص) : هرکه این سوره را تلاوت کند از کسانی خواهد بود که خداوند از آنها راضی میشود و شایسته است که محمد (ص) برای او شفاعت کند و به عدد هر یتیم و مسکین سوال کننده ده حسنه برای او خواهد بود. – امام صادق (ع): هرکه بسیار بخواند در روزی یا شبی سوره های شمس – لیل – ضحی - شرح را . هر چیز که نزد او حاضر باشد در قیامت برای او شهادت بدهند . حتی مو و پوست و گوشت و خون و عروق و اعصاب و استخوانها و جمیع اعضای او. و حق تعالی بفرماید که : شهادت شما را قبول کردم از برای بنده خود . این ملائکه ببرید اورا به بهشت و هرجا را که او اختیار نماید به او عطا کنید و گوارا باد فضل و رحمت من از برای بنده من. - هرکه چهل بار بلافاصله و بدون تکلم و رو به قبله و با طهارت این سوره را در ایام و لیالی متبرکه مثل شب جمعه بخواند به هر نیتی که باشد حاجتش برآورده شود. متن و ترجمه سوره ضحی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ وَالضُّحَىٰ ﴿١﴾ سوگند به روشنایى روز، وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَىٰ ﴿٢﴾ سوگند به شب چون آرام گیرد، مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَىٰ ﴿٣﴾ [که] پروردگارت تو را وانگذاشته، و دشمن نداشته است. وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَىٰ ﴿٤﴾ و قطعاً آخرت براى تو از دنیا نیکوتر خواهد بود. وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَىٰ ﴿٥﴾ و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد، تا خرسند گردى. أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَىٰ ﴿٦﴾ مگر نه تو را یتیم یافت، پس پناه داد؟ وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَىٰ ﴿٧﴾ و تو را سرگشته یافت، پس هدایت کرد؟ وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ ﴿٨﴾ و تو را تنگدست یافت و بى‌نیاز گردانید؟ فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿٩﴾ و اما [تو نیز به پاس نعمت ما] یتیم را میازار، وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿١٠﴾ و گدا را مران، وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿١١﴾ و از نعمت پروردگار خویش [با مردم] سخن گوى.