سوره الضحی : نود و سومین سوره
ترتیب نزول : 11
محل نزول : مکه مکرمه
تعداد آیات : 11
تعداد کلمات : 40
تعداد حروف : 165
تعداد لفظ . الله : 1
معانی سوره:
ضحی یعنی نور و روشنایی.
ویژگی سوره :
نگرانی حضرت رسول اکرم (ص) و نازل شدن سوره ضحی با لحن زیبای عطوفت و برشمردن نعمتها و عنایات الهی از دوران کودکی تا نبوت از سوی خداوند برای رسوب اکرم (ص).
موضوعات کلی سوره :
بیان عظمت و اهمیت نور خورشید – اشاره به جریان انقطاع وحی – مساله شفاعت مقام پیامبر (ص) در قیامت – حمایت ها و عنایت ها و الطاف الهی رسول (ص) – دستورات اخلاقی و اجتماعی برای انسان.
فضیلت قرائت این سوره :
– پیامبر اکرم (ص) : هرکه این سوره را تلاوت کند از کسانی خواهد بود که خداوند از آنها راضی میشود و شایسته است که محمد (ص) برای او شفاعت کند و به عدد هر یتیم و مسکین سوال کننده ده حسنه برای او خواهد بود.
– امام صادق (ع): هرکه بسیار بخواند در روزی یا شبی سوره های شمس – لیل – ضحی - شرح را . هر چیز که نزد او حاضر باشد در قیامت برای او شهادت بدهند . حتی مو و پوست و گوشت و خون و عروق و اعصاب و استخوانها و جمیع اعضای او. و حق تعالی بفرماید که : شهادت شما را قبول کردم از برای بنده خود . این ملائکه ببرید اورا به بهشت و هرجا را که او اختیار نماید به او عطا کنید و گوارا باد فضل و رحمت من از برای بنده من.
- هرکه چهل بار بلافاصله و بدون تکلم و رو به قبله و با طهارت این سوره را در ایام و لیالی متبرکه مثل شب جمعه بخواند به هر نیتی که باشد حاجتش برآورده شود.
متن و ترجمه سوره ضحی:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
وَالضُّحَىٰ ﴿١﴾
سوگند به روشنایى روز،
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَىٰ ﴿٢﴾
سوگند به شب چون آرام گیرد،
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَىٰ ﴿٣﴾
[که] پروردگارت تو را وانگذاشته، و دشمن نداشته است.
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَىٰ ﴿٤﴾
و قطعاً آخرت براى تو از دنیا نیکوتر خواهد بود.
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَىٰ ﴿٥﴾
و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد، تا خرسند گردى.
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَىٰ ﴿٦﴾
مگر نه تو را یتیم یافت، پس پناه داد؟
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَىٰ ﴿٧﴾
و تو را سرگشته یافت، پس هدایت کرد؟
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ ﴿٨﴾
و تو را تنگدست یافت و بى‌نیاز گردانید؟
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿٩﴾
و اما [تو نیز به پاس نعمت ما] یتیم را میازار،
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿١٠﴾
و گدا را مران،
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿١١﴾
و از نعمت پروردگار خویش [با مردم] سخن گوى.