جهانی شدن، روند روزمرۀ تَراملی شدنِ امور است؛ در سطح ملی، اداره، تحت نظارت قوۀ قضاییه، مصوبات پارلمان را اجرا می‌کند و به این ترتیب امور عمومی انجام می‌گیرد، ولی در سطح تراملی، قدرت مرکزی و قوای سه‌گانه عینیت ندارند. در این وضعیت امور جهانی چگونه شناسایی می‌شوند؟ اجرای قواعد توسط چه نهادهایی صورت می‌گیرد؟ نظارت بر اجرای قاعده چگونه است؟ پاسخ‌ها را باید در دو مقولۀ حکمرانی جهانی و حقوق اداری جهانی جست‌وجو کرد؛ حکمرانی جهانی با دو بحران رویِ‌هم‌بسته مواجه است؛ بحران مشروعیت و بحران کارامدی. راهکارهای مختلفی برای برون‌رفت از این دو بحران ارائه می‌شود که در نهایت به تشکیل تدریجی نظام جدید حقوقی به‌عنوان حقوق اداری جهانی، با ماهیتی متفاوت از حقوق اداری ملی، منجر می‌شود. راه‌حل تعدیل بحران مشروعیت و کارامدی، اعمال گستردۀ اصول حکمرانی خوب در نظام ادارۀ جهانی است.