ماه محرم، زمان مناسبی برای نزدیک شدن به خداوند و قوی کردن ایمان است. انسان در این روزها با توسل و اشک بر امام حسین (ع) و شهدای کربلا، عشق و محبتی خالص در خود احساس می کند.
قرب به خدا از دو طریق صورت می پذیرد:
۱. عبادات
۲. بلاها و سختی ها
عبادات دو آسیب برای انسان دارند :
۱. انسان ها با انجام درست عبادات و بندگی بسیار، در بسیاری از موارد از خدا طلبکار می شوند و دچار عجب و غرور خواهند شد اما بلاها و آسیب ها، انسان را رشد داده و او را می شکند.
۲. عبادات چون از سوی انسان ها فرستاده می شود، نخواهد توانست از یک حد مشخصی بالاتر رود، اما بلا از جانب خدا به انسان می رسد و او را تا قرب به خدا می برد.
به طور کلی اگر معیار سنجش اعمال انسان در قیامت، اعمال علی (ع) باشد، هیچ کدام از ما انسان ها دارای اعمال درستی نخواهیم بود.
بیماری یکی از بلاهایی است که از جانب خدا به انسان می رسد و گاهی حتی یک تب یک شبه تمام گناهان انسان را پاک خواهد کرد. بنا بر فرمایش رسول الله (ص)، خداوند در بیماری سه نعمت به انسان می دهد. اول اینکه انسان در حال بیماری مدام خدا را صدا می زند و به او التماس می کند تا شفا یابد. دوم اینکه دعای بیمار بسیار به اجابت نزدیک است و سوم اینکه انسان هر گاه بیمار شود گناهان گذشته ی او پاک می شود.
امام صادق (ع) می فرمایند که اگر انسان ها دچار فقر، بیماری و مرگ نمی شدند، هیچ گاه سر در پیشگاه خدا خم نمی کردند. اهل معرفت بعد از رسیدن به بلا شکر می کنند و اگر مدتی بلا به سراغشان نیاید نگران می شوند. اما بلاهای اولیاء با بلای ما انسان ها تفاوت دارد. بلای اولیاء جماعتی را از هلاکت نجات می دهد و گاه تا آخر دنیا این نجات ادامه می یابد. در بلای حضرت یوسف (ع) جماعت مصر و کنعان و اطراف آن از هلاکت نجات یافتند اما بلای حسین که بزرگترین بلا در طول تاریخ است، تا دنیا دنیاست همه را نجات خواهد داد. خدا به واسطه ی حسین (ع) درهای رحمتش را به روی مردم باز نگه داشته است. البته به شرط حسینی بودن می توان از هلاکت نجات یافت. مهمترین وظیفه ی انسان ها این است که در هر زمانی با امام خود همراه شده و او را یاری دهند.