موضوع بحث اخلاق پیامبران در قرآن است؛ ولی در این جلسه به چندی از مباحث مقدماتی خواهیم پرداخت.
افراد نسبت به ماه رمضان سه دسته هستند: عده ای در ماه رمضان شادمان می شوند، عده ای ناراحت و عده ای بی تفاوت هستند. دسته اول این ماه را نعمت می دانند. سیره معصومین و علمای ما نشان می دهد که آن ها نسبت به ماه رمضان شعف و شادی داشتند. ما تا به معرفت به چیزی نرسیم و آگاهی نرسیم ارزش آن را درک نمی کنیم. رسول خدا (س) در ابتدای ماه رمضان این دعا را می خواندند: خدایا این هلال بر ما آشکار شد. این ماه را برای ما به گونه ای قرار بده که امنیت، ایمان، سلامت، اسلام، عافیت و رزق واسع داشته باشیم، قرآن را تلاوت کنیم و نماز و روزه به جای آوریم.
امام سجاد (ع) در ماه رمضان جز سه چیز در کلام او جاری نمی شد: ۱. دعا ۲. استغفار ۳. قرائت قرآن. این سیره بزرگان ماست که اهمیت این ماه را می رساند. ماه رمضان ماه عبادت است؛ بنابراین نباید از فرصت های این ماه غافل شویم. ماه رمضان می تواند چند تغییر در انسان ایجاد کند. ۱. تقویت اراده. ۲. تقویت نظم ۳. تقویت حلم و صبر.
روزه داری در واقع یک تمرین و ممارست و یک سفره آسمانی است. چه بی نصیب است کسی که دست خالی از سر این سفره برگردد.