سالروز شهادت استاد بزرگوار حوزه های علمیه و دانشگاه ، دکتر مفتح هست و بسیار به حق است چون ایشان عمرشان را برای پیوند حوزه و دانشگاه صرف کردند. مجتهد و فیلسوف عالیقدری بودند که در مکتب امام راحل تربیت شده بودند، اما هنگامی که احساس کردند حضورشان در دانشگاهها برای هدایت نسل جوان و تدریس معارف عمیق قرآن و اسلام لازم است از همه چیز گذشتند و خود را وقف دانشگاه کردند و عاقبت در چنین روزی با نثار خون خودشان سند ایثار و فداکاری را در آخرین حد خود امضا نمودند. خونی که از فیضیه سرچشمه گرفته است در آستانه دانشگاه تهران با ضرب گلوله منافقین کوردل به زمین ریخته شد تا آرمان بزرگ امام انقلاب با این خون آبیاری شود. وحدت حوزه و دانشگاه مسئله بسیار مهمی است و از مهمترین اصول انقلاب اسلامی است. وحدت حوزه و دانشگاه از مسائل کلیدی و سرنوشت ساز در آینده انقلاب است. اگر این وحدت آنچنان که امام فرمودند تحقق یابد آینده انقلاب تضمین خواهد شد و در صورت عدم تحقق این امر مهم نمی توانیم به آینده انقلاب اطمینان داشته باشیم. روحانی و دانشجو موثرترین اقشار و سرنوشت یک جامعه هستند. این وحدت از سه بعد حائز اهمیت است؛ یک، بعد تربیتی. دوم، بعد پژوهشی و فرهنگی. سوم، بعد اجتماعی و سیاسی. هویت فرهنگی یک ملت، همه چیز یک ملت را تشکیل می دهد. اگر فرهنگ ملتی را از آنها بگیریم بیهویت میشوند و ملتی که استقلال فرهنگی نداشته باشد هیچ چیز ندارد. با از بین رفتن استقلال فرهنگی، استقلال سیاسی و اجتماعی هم از بین خواهد رفت. راز اهمیت دانشگاه این است که مدیران و وکلا و مسئولین جامعه از دانشگاهها به جامعه تزریق می ئشوند لذا اگر دشمن این سنگر را فتح کند آینده ما را نابود خواهد کرد. حوزه و دانشگاه به عنوان دو کانون فکر و اندیشه و دو کانون انسانساز اگر در یک جهت حرکت کنند می توانند سرنوشت یک ملت را به درستی رقم بزنند.