مشاهده تصاویر بیشتر ...
شناخت امام حسین (ع) برای ما شیعیان امری واجب و ضروری است. رسول خدا (ص) فرمودند هر کس بمیرد در حالی که امام خود را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است. او در تاریکی می میرد و در تاریکی محشور خواهد شد. امام حسین (ع) معنای عملی آیات قرآن است و وجودش تجلی همه ی صفات خوب و الهی است. او الگوی خوبی برای همه ی مردم آزاده در کل تاریخ است.
برای شناخت این امام بزرگوار سه منبع لازم است :
۱. قرآن
امام مصداق بارز آیه ی ولایت و طهارت بوده و معنای عملی این آیات است.
۲. روایات
در بسیاری از روایات به جای مانده از ائمه (ع) امام حسین (ع) معرفی شده است که فهم آن برای برخی از ما آسان نیست. بنا بر روایات، پیامبر (ص) جمع همه ی خوبی ها است و جامع همه ی حقایق ملکی و ملکوتی است. عصیان از امام، عصیان از او و عصیان از رسول عصیان از خداوند است. کسانی که امام را یاری نکنند انگار خداوند را یاری نکرده اند و عده ای در کربلا از این قافله جا ماندند. امروز نیز یاری کردن امام به معنای دین داری است. دوری از معصیت و حفظ دین می تواند یاری امام در این دوران باشد.
۳. زیارت هایی که معصومین برای ایشان تدوین کردند
نمونه ی بارز این مورد زیارت وارث است. در این زیارت به پنج پیامبر الوالعزم و یک پیامبر غیرالوالعزم اشاره شده است. در ادامه به حضرت علی (ع)، حضرت فاطمه (س) و حضرت خدیجه (س) اشاره شده است. این زیارت بیان می کند که امام با همه ی همت خود تمام ارزش های دین این انسان های بزرگ را در خود تحقق داده است که برای ما قابل درک نیست.