اکثر انقلاب‌هایی که در تاریخ رخ داده است با انگیزه قومی و مذهبی یا اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بوده است، اما هدف از انقلاب اسلامی ما فراتر از این انگیزه‌ها بود. این انقلاب برای اعتلای حق به وقوع پیوست. انقلاب‌های گوناگونی در کشورهای دنیا رخ داده است و همواره گروهی از کشورها موافق و گروهی مخالف آن‌ها بوده‌اند. اما همه شرق و غرب با انقلاب اسلامی مخالف بودند و سر این مخالفت نیز این است که انقلاب اسلامی برنامه‌ای را ارائه کرد که هیچ یک از این دولت‌ها موافق آن نبودند. آن برنامه اسلام بود. شعارهای انقلاب‌های مارکسیستی رفع فقر و محرومیت بود و شعارهای انقلاب‌های لیبرالی با هدف رفع عقب‌افتادگی صنعتی رخ داد. اما امام(ره) از همان روزهای آغازین نهضت برای اعتلای پرچم اسلام و استقرار احکام و موازین الهی در جامعه قیام را آغاز کرد. امام (ره) با ایمان و اعتقاد کامل به اسلام، و توانایی موازین اسلامی در اداره جامعه انقلاب کرده و هیچ نفع شخصی برای خود و فرزندان خود در نظر نگرفته بود. از این‌رو حضرت امام بعد از شهادت فرزندشان فرمود که این از الطاف خفیه الهی است و ان‌شاءالله حرکتی در راستای پیروزی اسلام خواهد بود. ایشان با اعتقاد و ایمان کامل، همه چیز را در مسیر رضایت الهی و احیای اسلام می‌دید. هدف اصلی انقلاب اسلامی ایران، تحقق ارزش‌های اسلامی است. روح انقلاب و هدف اصلی آن، خدمت به اسلام، اجرای احکام دینی و ترویج معارف اسلامی بود؛ امروز باید ببینیم پس از گذشت ۴۰ سال چقدر به این هدف نزدیک شده‌ایم! ایران، قبل از انقلاب یکی از نوکرها و کارگرهای آمریکا به شمار می‌آمد، به طوری که وقتی در عمان شورشی رخ داد، آمریکا به شاه ایران دستور داد که با نیرو و خرج خودش آن را سرکوب کند و شاه این کار را انجام داد. اما امروز اقتدار ایران به جایی رسیده که در مقابل آمریکا قد علم می‌کند. مسئله سوریه یکی از نمونه‌های این اقتدار است که آنان در آن وادار به اعتراف به شکست در مقابل ایران شده‌اند. در کنار این نقاط قوت و پیشرفت‌ها، نقص‌هایی نیز وجود داشته است. یقینا در طول این ۴۰ سال کمبودها و نقص‌هایی بوده است و در برخی موارد، اشتباهاتی صورت گرفته است. در عرصه‌های مدیریتی، سیاسی و اقتصادی، نقاط قوت و ضعف‌هایی داشتیم و امروز باید آسیب‌شناسی کنیم و این ضعف‌ها را از بین ببریم. از لحاظ فرهنگی نیز ضعف‌های غیر قابل اغماضی وجود دارد که البته توجیهاتی دارد، اما با این حال، نباید از ضعف‌های فرهنگی چشم‌پوشی شود. حضرت آقا فرمودند: من برای رفتن به مسجد جمکران از خیابان‌های قم که عبور می‌کنم مواردی دیده می‌شود که خلاف توقع و انتظار من است، این ضعف‌های فرهنگی در شأن شهر قم نیست، باید مراقب بود. ضعف فردی و فرهنگی را نتیجه فراموش کردن هدف انقلاب است. از گفتار و رفتار برخی از مسئولان چنین تلقی می‌شود که از نظر آن‌ها، این انقلاب نیز مانند سایر انقلاب‌هاست و اوج و فرودی دارد؛ یا این‌که هدف اصلی انقلاب پیشرفت اقتصاد بوده است و حالا که تحریم شده‌ایم باید برای رفع آن هر کاری را انجام دهیم؛ البته پس از چندسال هزینه و تلاش برای برجام و نتیجه بدعهدی طرف مقابل، باز منتظر بهانه برای نگه داشتن آن هستند. این همان ضعف فرهنگی ماست. مگر هدف انقلاب اسلامی ایران، مانند انقلاب‌های مارکسیستی صرفا اقتصادی است؟! هدف اصلی انقلاب اسلامی هدفی انسانی و در ادامه حرکت و رسالت نبی مکرم اسلام‌صلی‌الله‌علیه‌وآله است. پس از اعلان رسالت پیامبرصلی‌الله‌علیه‌وآله، مسلمانان در حصر قرار گرفتند، فشار اقتصادی را تحمل کردند، اما به هیچ قیمتی در مقابل کفار سر خم نکردند. این بود که خداوند نصرت خود را بر ایشان نازل کرد. راهی که در آن قدم گذاشته‌ایم، راه انبیاست؛ هدف اصلی آن نیز اعتلای اسلام و موازین اسلامی و برپایی جامعه بر اساس احکام دین است؛ اگر در این مسیر خالصانه قدم گذاشتیم، بدانیم که خداوند نیز به مسلمانان بشارت پیروزی داده است؛ البته شرط پیروزی، صبر و مقاومت است و سعادت دنیا و آخرت در رضایت الهی است. بسیاری از مشکلات جامعه، ناشی از فراموشی هدف اصلی انقلاب و در پی آن کم‌کاری در مسیر اسلام و انقلاب است. باید با آسیب‌شناسی این انقلاب، این نقص‌ها را شناسایی و جبران کنیم. حضرت امام (ره) ذو ابعاد بودند و هر بعدی از ایشان امتیازی داشت، یکی از ویژگی‌های حضرت امام (ره) اولویت‌بندی و درجه‌بندی کارها بود که باعث می‌شد تا از پراکندگی در فعالیت‌ها جلوگیری شود و با تمرکز مشکلات زودتر مرتفع گردد.