یکی از موضوعات مهمی که در قرآن مطرح شده بحث فساد و معرفی افراد مفسد است. این یک موضوع کلیدی در قرآن است و حدود پنجاه مرتبه کلمه فساد در قرآن آمده است. خدا در آیه ۲۰۵ سوره بقره می فرماید «وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ الْفَسَادَ» خدا فساد را دوست ندارد. همچنین در آیه ۲۲۰ سوره بقره می فرماید: «وَ أللهُ یَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ» خدا می داند مفسد چه کس است و مصلح چه کسی است. حضرت موسی وقتی می خواست به میقات برود به برادر خود گفت جای من بمان و ماموریتی که باید انجام بدهی این است که دو کار را انجام دهی. مردم و جامعه را اصلاح کن و مواظب باش از مفسدین و اهل فساد تبعیت نکنی «وَقَالَ مُوسَىٰ لِأَخِیهِ هَارُونَ اخْلُفْنِی فِی قَوْمِی وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِیلَ الْمُفْسِدِینَ» فساد یعنی تخریب، فساد یعنی خروج از اعتدال، فساد یعنی ظلم. هر چیزی یک تعریفی دارد و اگر آن تعریف طبق استاندارد آن انجام نشود، می شود فساد. مثلا اگر خودرویی که باید در صد کیلومتر مثلا هفت لیتر بنزین مصرف کند ولی مثلا ده پانزده لیتر مصرف کرد، این خودرو فساد دارد. تشخیص فساد معیار می خواهد و اقسامی هم دارد. اولین فساد فساد اعتقادی است. یعنی اینکه عقیده کسی فاسد باشد و این از همه چیز خطرناکتر است. سامری یکی از آنها است. سامری یک جریان است و امروز هم سامری‌ها زیاد هستند و مفسدین اعتقادی همچون خوارج، غلات، کیسانیه، یمانی، عرفان حلقه، مجسمه، مشبهه، مرجعه و ... نمونه‌هایی از مذاهب و اعتقادات فاسد و گمراه هستند.