مشاهده تصاویر بیشتر ...
در قرآن کریم بطور مکرر از انسان ها دعوت به تفکر شده است ویکی از عبادات بزرگ و ارزنده ی افراد خاص و اولیای خدا تفکر است؛ لذا زمانی که راهب نصرانی از پیامبر سوال می کند که تو به چه چیزی از همه بیشتر علاقه داری، حضرت می فرمایند: «به تفکر علاقه دارم»
در روایت داریم: «ساعتی تفکر از عبادت ۷۰ سال بهتر است.» گاهی اوقات انسان با مقداری فکر معادل ۷۰ سال جلو می رود زیرا این مقدار وقتی در مقیاس ابدی و نظام آخرتی قرار می گیرد، معادل میلیون ها سال باعث ارتقاء آدمی می گردد.
هدف خلقت معرفت است و انسان بدون فکر به معرفت نمی رسد. عبادت هم حتی هدف خلقت نیست در قرآن آمده است: «جن و انس را خلق نکردیم مگر برای عبادت» و همچنین قرآن می فرماید: «پروردگارت را عبادت کن تا برایت یقین حاصل شود» عبادت هم خودش یک هدف متوسط است و وسیله ای است برای اینکه انسان به یقین برسد به همین جهت وقتی انسان فکر می کند، تفکر دائما پرده های شک و تردید را برطرف می کند، دل انسان را قدرتمند و همه چیز را شفاف می کند و به یقین انسان می افزاید چون فکر مقدمه ی معرفت است. لذا پیامبر (ص) این چنین به امیرالمومنین (ع) نصیحت می کنند: «زمانی که می بینی مردم زیاد به عبادت می پردازند، تو بسیار تعقل کن»
این فکر است که منشا تصمیمات بزرگ و جدی در زندگی انسان و منشا تحولات و رشد انسان می شود. در روایت آمده است: «در عبادتی که همراه با تفکر نباشد خیری نیست» در روایتی دیگر آمده است: «فکر عبادت است» حضرت علی (ع) می فرمایند: «درهنگام قرآن خواندن تمام همتت را قرار نده که سوره را تمام کنی» یکی از روش های فکر کردن در یکی از فرمایشات معصومین آمده است: «اندیشیدن درباره نعمت های خدا، چه نیکو عبادتی است»
انسان بی نهایت غرق در نعمت های خداوند است، همانطور که در قرآن آمده است: «اگر بخواهید نعمت های خدا را بشمرید، قابل محاسبه نیست» حضرت علی (ص) می فرمایند: «چه بسا دلت برای کسی می سوزد، که آن بلاء درمان اوست» درتاریخ رقت انگیزترین صحنه، صحنه ی کربلا است ولی حضرت زینب (س) با وجود تحمل آن همه مصائب می فرمایند: «جز زیبایی ندیدم» این چنین است که در قیامت تمام اولین و آخرین انسان ها حسرت مقام حضرت زینب (س) را می خورند.