مشاهده تصاویر بیشتر ...
قرآن کریم می فرماید:
«والعصر ان الانسان لفی خسر...» جنس این انسان در خسران و زیان بودن هست به حکم انسان بودن. «الا الذین آمنوا و عملو الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر» همه در خسران و زیان هستند مگر اینکه عقلشان به رشد و کمال و تعالی برسد و اموری در او متجلی شود و اگر کسی عقلش به آن روشنایی نرسیده باشد، حتما قلبش دچار خفض و تاریکی دنیا شده است و طبیعتاً دچار غفلت هست و در غفلت زندگی می کند و می میرد. افرادی هم هستند که در غفلت مبتلا به جهل مرکب هستند و هدایت بر آنها کارساز نیست. مانند خانه ویرانه ای که سکونتی در آن نیست. «و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر» نشانه کسانی است که در قلب آنها شیاطین و دنیا نفوذ پیدا نکرده است.
امام حسن (ع) می فرمایند: «اگر قلب انسان روشن نشده باشد، در خانه سهو و غفلت به سر می برد و زمانی که به سمت قیامت می رود پرده ها کنار می روند اما دیگر کاری نمی تواند انجام دهد و دیگر بازگشتی در کار نیست.»
عقل و قلب اگر سالم و هوشیار باشند، انسان فرصت هایش را از دست نمی دهد و درست استفاده می کند. روزی جناده خدمت امام حسن (ع) رسید و از ایشان درخواست موعظه کردند و حضرت فرمودند:
۱. برای سفر آخرت همیشه آماده باش.
۲. توشه سفر آخرت را قبل از مرگت فراهم کن.
۳. تو دنبال دنیایی و مرگ دنبال توست.
۴. همّ و اندوه و اندیشه و تفکر روزی را که هنوز نیامده است بار نکن بر روزی که آمده و تو در آن هستی.
۵. بدان که تو از اموال دنیا هیچ چیزی را زیادی از قوت خودت کسب نمی کنی مگر آنکه در آن چیز نگهدار برای غیر خودت بوده ای.
۶. بدان آنچه از اموال دنیا از راه حلال به دست می آوری، حساب است و حرامش عقاب و در مشتبهاتش عتاب هست.
۷. دنیا را مانند مرداری فرض کن که به اندازه کفاف در موقع ضرورت برای خودت بردار و بدان حلال و حرام حساب و کتاب دارد.