این سوال برای همیشه در تاریخ ثبت است که چه شد جامعه اسلامی با گذشت ۵۰ سال از رحلت نبی مکرم اسلام (ص) در برابر ولی خدا سید الشهداء (ع) ایستاد؟ عوامل متعددی در این خصوص نقش دارد. اولین عامل نقشه‌ای است که بنی‌امیه در خصوص منزوی کردن اهلبیت (ع) داشتند. فکر علوی و امیر المؤمنان (ع) را خانه نشین کردند حتی در دوران حکومت کوتاه حضرت هم اجازه گسترش تفکر علوی را ندادند. شاهد این سخن را در کلمات قصار امام علی (ع) در نهج‌البلاغه می‌یابیم. حضرت می‌فرمایند: "لَوْ قَدِ اسْتَوَتْ قَدَمَایَ مِنْ هَذِهِ الْمَدَاحِضِ لَغَیَّرْتُ أَشْیَاءَ" بدین معنی که اگر دو پایم در این لغزشگاهها استوار ماند، چیزهایی را دگرگون میکنم. آیا حضرت توانستند که می‌بینیم قطعاً نتوانستند که با بدعت‌ها مبارزه کنند. بنی‌امیه و قبل از آنها سقیفه نشینان کاری کردند که نیاز جامعه به امیر مؤمنان و امام احساس نشود.