مشاهده تصاویر بیشتر ...
از ابتدای خلقت و زندگی انسان ها در روی زمین همواره موضوعاتی وجود داشته که مورد توجه انسان قرار گرفته که یکی از آنها دعا است. ارتباط انسان با یک قدرت برتر همواره مورد توجه بوده است و از ائمه (ع) و پیامبران دعاهای بسیار ارزشمندی به جا مانده است. برای مثال حضرت ابراهیم (ع) می دانست که دعا، کلید حل مشکلات بوده و خداوند عاشق صدای بندگانش است. همچنین گفته می شود که خدا دعای برخی بندگان را دیرتر اجابت می کند تا بیشتر صدایشان را بشنود. خدا خواهان مناجات بندگان و دعاهای با ارزش آنهاست.
حضرت داوود (ع) نیز از رسولانی بود که صدای بسیار خوشی داشت و در هنگام مناجات دیگر مخلوقات نیز با او به عبادت می پرداختند و هم نوا با داوود مناجات می کردند.
دل نرم و اشک چشم در هنگام دعا کردن نیز بسیار مهم است و سفارش شده است. فرشتگان عرش نیز برای انسان دعا می کنند و اشک می ریزند واین سعادتی برای انسان ها محسوب می شود.
خداوند از ابتدا می دانست که انسان در دنیا فساد می کند و فرشتگان نیز در همین مورد به خدا اعتراض کردند، اما خدا به آنها گفت که من چیزی می دانم که شما از فهم آن عاجزید. پاسخ به این سؤال تا قتلگاه کربلا طول کشید و در آن روز خدا به فرشتگان خود فرمود که در زمینی پر از فساد نیز می توان خوب بود و مانند حسین (ع) زندگی کرد و این بسیار ارزشمندتراست. در کنار دعا، نفرین نیز وجود دارد و انبیاء بسیاری بوده اند که امت های خود را نفرین کرده اند. اما نفرین وقتی مستجاب می شود که به حق باشد. خدا نیز در قرآن اقوامی را نفرین کرده است. در روایتی از امام عسکری می خوانیم که : " خداوند نابود و هلاک و دور از رحمت خود گرداند کسی را که با همه ی وجودش از اطاعت خدا روی بر می گرداند و موعظه های عاشقانی چون علی (ع) را قبول نمی کند. " انسان ها از لحظه ی تولد تا مرگ نعمت های بسیاری دریافت می کنند که باید برای آنها شکرگزاری نمایند و اگر چنین نکنند، نفرین خواهند شد.