امیرمومنان علی (ع) فرزند ابوطالب و جد او عبدالمطلب پسر هاشم است. نام عبدالمطلب عامر بود و شیبه الحمد شهرت داشت. گویند چون زاده شد موهایی سپید بر سر او رسته بود، پس او را شیبه لقب دادند و چون مطلب عموی او پس از مرگ هاشم به مدینه رفت و شیبه را با خود به مکه آورد، از او پرسیدند:«این کودک کست؟» گفت: بنده من است. و گفته اند مردم چنان پنداشتند که مطلب در این سفر بنده ای با خود آورده است. از این رو عامر به عبدالمطلب مشهور گردید. عبدالمطلب فرزند هاشم است و هاشم پسر عبدمناف. خاندان هاشم شاخه ای از عبد مناف اند و شاخه دیگر آن عبد شمس نیای امویان است. و هر دو خاندان هاشم شاخه ای از عبد مناف اند و شاخه دیگر آن بنی عبد شمس نیای امویان است. و هر دوخاندان از قزیش اند. خاندان هاشم در قریش به بزرگواری وو گشاده دستی شناخته بودند، هر چند مکنتی چون خاندان عبد شمس نداشتند.
مادرش فاطمه ، دختر اسدبن هاشم بن عبد مناف است. فاطمه چندی تربیت رسول خدا را عهده دار بود و برای او چون مادر می نمود. او از جمله مسلمانان صدر اول است که هب مدینه هجرت کرد. رسول خدا پیوسته او را گرامی می داشت و چون در گذشت او را در پیراهن خود کفن کرد.
کنیه مشهور او ابوالحسن و لقب هایش فراوان است. از آن لقب ها آنچه میام ایرانیان شهرت دارد اسدالله و حیدر است.
لقب اسدالله را رسول خدا(ص) بدو داد و مادرش وی را حیدر خواند چنانکه در بیتی که به حضرتش منسوب است آمده:
أنا الذی سمتنی امی حیدره
کلیث غابات کریه المنظره
و حیدر در لغت عربی به معنی شیر است.
ادامه توضیحات را با دانلود این کتاب بخوانید.