يك كارشناس معتقد است: براي اين‌كه يك مخاطب عادي به يك مخاطب فعال تبديل
شود، عوامل بسياري دخيل هستند و كامنت‌گذاري هم مي‌تواند يكي از آن عوامل
باشد.
به گزارش سافت گذر به نقل ازایتنا؛ سهيلا خلجي در گفت‌وگو با ايسنا، با اشاره
به تعريف بين‌المللي خبرگزاري كه در آن خبرگزاري را يك عمده‌فروشي خبر
مي‌داند، اظهار كرد: مخاطب خبرگزاري يك مخاطب عام نيست و مشتري‌هاي
خبرگزاري‌ها، مشتريان حرفه‌يي هستند. بنابراين تعريف، ارتباط بين
خبرگزاري‌ها و مخاطبانشان يك ارتباط كاملا نهادينه است و با توجه به اين،
مشتري حرفه‌يي نيازي ندارد كه از طريق كامنت نظراتش را بيان كند.
اين
كارشناس، كامنت‌گذاري را عمدتا مربوط به نشريات الكترونيكي دانست و خاطر
نشان كرد: صاحبان رسانه‌ها با باز‌كردن سيستم‌هاي كامنت‌گذاري اصولا دو هدف
را دنبال مي‌كنند، يكي اطلاع داشتن از نظرات مخاطبان و حفظ خط ارتباطي و
ديگري قدرت‌نمايي است.
خلجي توضيح داد: خيلي از اوقات ممكن است شما
در پايين خبري حدود ۵۰ صفحه كامنت ببينيد و اين به نوعي مانور قدرت‌نمايي
گردانندگان يك سايت است كه با اين روش قدرت جذب كاربر را نشان مي‌دهند.
وي
با بيان اين‌كه اگر خبرگزاري‌ها بخواهند به هر ترتيبي كامنت را باز
بگذارند، فرض بر اين است كه كامنت‌ها حتما بايد گزينش شوند، تصريح كرد:
طبيعتا مسئوليت قضايي كامنت‌ها به عهده ناشر خواهد بود و اگر خبرگزاري
نمي‌خواهد پاسخ‌گو باشد، كامنت‌ها بايد گزينش شوند.
خلجي اهميت
دادن به مخاطب را از نكات مثبت كامنت‌گذاري دانست و اظهار كرد: جنبه نمايشي
كامنت‌ها بالاتر است و بعضا كمك مي‌كند كه رسانه بتواند كامنت‌ها را به
سمتي هدايت كند كه خود نمي‌توانسته به آن بپردازد.
وي اضافه كرد:
به عنوان مثال در اوايل بحران بحرين، شبكه الجزيره اقدام به درج مطلبي در
سايتش كرد كه در آن از اتفاقات بحرين خبر مي‌داد. پايين اين خبر حدود ۱۳
صفحه كامنت وجود داشت كه بالاي ۷۰ درصد آن توهين بود. با اين‌كه در خبر
اسمي نيامده بود، اما كامنت‌ها طوري گزينش شده بود كه در پايان كامنت‌ها
خواننده به اين نتيجه مي‌رسيد كه قطعا كشور سومي در اين بحران نقش داشته و
حتي ابعاد اين نقش هم قابل مشاهده بود.