ما در مورد اینترنت فوق سریع گوگل Google Fiber شنیده بودیم، اما مثل خیلی
از اعداد و ارقام بزرگ، هضم کردن این میزان سرعت، به خصوص برای ما، دشوار
است. به راستی تجربه کار به اینترنت گیگابینی گوگل، چگونه می‌تواند باشد؟!
arstechnica
در مقاله جالبی به قلم سیروس فریور، روزنامه‌نگار فناوری ایرانی- آمریکایی
در مورد سرویس اینترنت فوق سریع گوگل نوشته است.
به گزارش سافت‌گذر به نقل از برترین ها؛ او اخیرا به شهر
کانزاس رفته بود، تا عملا از دهکده استارت‌آپ‌ها در حاشیه شهر کانزاس
بازدید کند، یکی از موهیت‌هایی که استارت‌آپ‌های این دهکده فناوری دارند،
استفاده از اینترنت فوق سریع گوگل است.
یکی از نکات جالب این هنگام
استفاده از این سرویس اینترنت، این است که کاربر متوجه می‌شود که عملا بقیه
ساختار اینترنت برای کار با اینترنتی با این سرعت، هماهنگ نشده است.
بنابراین روترها، سوییچ‌ها، باکس‌ها، فایروال‌ها و ترافیک سرویس‌های
اینترنتی، باعث می‌شوند کاربر نتواند از همه پنهای باندش استفاده کند.
بنابراین فکر نکنید که با این اینترنت هم مثلا می‌شود یک فیلم بلو ری را در
یک چشم بر هم زدن دانلود کرد!
ولی به جز این دیگر چه چیز می‌شود در مورد این اینترنت دیوانه‌وار سریع و در عین حال ارزان گفت؟
«اندی
کَلِنبَک»، به تازگی متوجه تحولی شده است که این سرویس، در زمینه آپلود در
حیطه کارش‌اش ایجاد کرده است، او می‌گوید سرعت آنقدر بالاست که درست مثل
این می‌ماند که شما به صورت فیزیکی به یک دیتاسنتر بروید و کار کنید، تنها
محدویتی که وجود دارد، سرعت درایوهای سرور است!
حالا تصور کنید که
برای کاربری که قبلا نمی‌توانسته از همه ظرفیت آپلود اینترنت ۱۰۰ مگابیتی
کار کند، یک اینترنت گیگابیتی چقدر می‌تواند جالب باشد، هیچ تأخیری در کار
نیست و آپلود فایل‌ها، مانع دانلود سریع فایل‌ها هم نمی‌شوند.
اولین
کاری که فریور بعد از ورود به دهکده استارت‌آپ کانزاس انجام داد، این بود
که واقعا مطمئن شود که اینترنت گوگل گیگابیتی است، به همین خاطر از صفحه
تست سرعت خود گوگل استفاده کرد و در اولین تست، سرعت اینترنت ۴۶۰ مگابیت
نشان داده شد. دو فردی که در کنار فریور بودند، به او گفتند که این سرعت
پایین است! فریور به آزمایش ادامه داد: از بیت‌تورنت دانلود کرد، چند
ویدئوی Hulu و یوتیوب را در کنار هم باز کرد، از سایت تست سرعت مشهور
speedtest.net استفاده کرد، اما عملا سرعت آنقدر بالا بود که ارزیابی و
سنجش آن برای فریور غیرممکن بود.
چند
نفر به او سفارش کردند که یک سرور راه بیندازد، اما قوانین گوگل این کار
را ممنوع کرده بودند. محدود بودن پروتکل Tor هم باعث شد که فریور از این
طریق هم نتواند یک تست عینی از سرعت اینترنت گوگل به عمل آورد. در نهایت او
با استفاده از یک اسکریپت، فایل ISO اوبونتو را از چند سرور داخل آمریکا
دانلود کرد و متوجه سرعت بالای دانلود شد: ۵۰ مگ در ثانیه! که البته از حد
انتظار اینترنت گیگابیتی پایین‌تر بود.
سرعت اینترنت وای فای که با
بهره‌گیری از فیبرهای گوگل در دهکده داده می‌شد، البته به میزان قابل توجهی
پایین‌تر بود: حدود ۱۰۰ مگابیت.
فریور به این فکر کرد که این
اینترنت سرعت بالا را از طریق دیگر تحت فشار بگذارد و با استفاده از یک
سرویس تلویزیون اینترنتی و کار همزمان با سرویس‌هایی مثل اسکایپ، عملا
آزمایش کند که شبکه زیر فشار، چگونه واکنش نشان می‌دهد. قیمت سرویس
گیگابیتی گوگل ۷۰ دلار است و با درخواست سرویس تلویزیون اینترنتی هزینه به
۱۲۰ دلار می‌رسد. متأسفانه دوست فریور، تلویزیونی در منزل نداشت و انجام
این آزمایش میسر نشد. البته نیمی از ۳۰۰ خانه‌ای که در کانزاس از اینترنت
گوگل بهره می‌برند، این سرویس تلویزیون اینترنتی را دارند.
در اینجا پلن‌های خدمات «گوگل فایبر» را می‌بینید:
همان
طور که در این نمودار می‌بینید، برای یک اینترنت ۵ مگابیتی اصلا مردمی که
در مناطق تحت پوشش هستند، نیازی به پرداخت وجه ندارند و همه چیز رایگان
است، اگر آنها ۱۲۰ دلار بپردازند می‌توانند علاوه بر سرویس یک گیگابیتی از
سرویس تلویزیون اینترنتی هم استفاده کنند، دراین صورت به آنها یک فضای ابری
دو ترابایتی داده خواهد شد که با آن می‌تواند ۸ برنامه تلویزیونی را به
صورت همزمان ضبط کنند! همچنین به آنها تبلت نکسوس ۷، باکس تلویزیون
اینترنتی، یک دستگاه DVR و در صورت تمایل به لپ‌تاپ کروم‌بوک هم داده خواهد
شد! هزینه سرویس پایه اینترنت یک گیگابیتی (بدون تلویزیون اینترنتی)، ۷۰
دلار است.
خود گوگل برای آشنایی عامه مردم با ظرفیت‌های اینترنت گیگابیتی‌اش در سایت خود توضیحاتی داده است:
اینترنت
گیگابیتی هر کاری را که قبلا شما در اینترنت انجام می‌دادید، ۱۰۰ برابر
سریع‌تر می‌کند. دیگر هیچ نیازی به بافر شدن ویدئوها یا انتظار برای آپلود
عکس‌ها نیست. اما اینترنتی گیگابیتی می‌تواند وب را با شیوه‌های تازه‌ای
متحول کند. تصور کنید که بتوانید با پزشک یا معلمتان از طریق یک کنفرانس
ویدئویی با کیفیت HD، چت کنید یا با همکارانتان در سراسر دنیا، بی‌درنگ
مشارکت کنید. تصورکنید که بتوانید فایل‌های پروژه‌تان را در چشم بر هم زدنی
به سرویس‌های ابری آپلود کنید و نگران «کرش» کردن کامپیوتر خود نباشید.
اینترنت گیگابیتی، تجربه اینترنت آینده است و این کار از شهر کانزاس شروع
می‌شود.
فریور سپس به خانه‌ای موسوم به Hacker Home رفت، دراین خانه
سه مسئول گوگل به او نشان دادند که یک اتاق نشمین با فناوری گوگل، چگونه
می‌تواند باشد. در این خانه از تبلت نکسوس ۷، به عنوان یک کنترل از راه دور
استفاده می‌شد.
این
خانه چهار اتاقه خوابه است و به تازگی با قیمت ۴۸ هزار دلار از سوی یک
توسعه‌دهنده محلی وب خریداری شده است. این خانه فعلا دو مقیم دارد که مشغول
کار روی استارت‌آپ‌هایشان در آن هستند. Hacker Home و چند خانه که در
اطراف آن مبدل به دفتر شده‌اند، مکان‌هایی هستند که در آن توسعه‌دهندگان هم
کار و هم زندگی می‌کنند.
از میان ساکنان این خانه‌های می‌شود به
جوان بیست ساله‌ای به نام دیماریاس اشاره کرد که روی ساخت APIها کار می‌کند
و اخیرا از بوستون به کانزاس آمده است، نفر دیگر ایوانس است که مرد ریشویی
است که بعد از اینکه کارش را در یک پلتفرم گیم اجتماعی در سانفرانسیسکو از
دست داد، یک ماهی به کوستاریکا رفته بود و حالا به کانزاس آمده است.
ایوانس می‌گوید که در کوستاریکا مجبور بود همه کارهایش را با استفاده
دانگل‌های ۳G انجام بدهد، در آنجا همه کافه‌ها و بارها و رستوران‌ها از این
دانگل‌ها داشتند و ۱۰ نفر از طریق یک دانگل به اینترنت متصل می‌شدند.
بنابراین ایوانس مجبور بود ۴ مایل طی کند تا به جایی برود که اینترنت DSL
داشت. حالا او به جایی آمده است که ارزان‌ترین و سریع‌ترین اتصال اینترنت
را دارد.
البته
باید توجه کنید که هنوز بیشتر شهر کانزاس به این اینترنت پرسرعت متصل نشده
است، حتی بعضی از ساکنان شهر فقط از طریق اینترنت متوجه وچود این سرویس در
شهرشان، شده‌اند و تا وقتی که اینترنت در کانزاس همه‌گیر شود، عملا یک
شکاف فناوری بین کاربران فعلی و محرومان از آن ایجاد می‌شود.