يادگيري الكترونيكي استفاده از فن‌آوري‌هاي اطلاعات و رايانه براي ايجاد تجربه‌هاي يادگيري است، بر اساس اين تعريف يادگيري الكترونيكي دربرگيرنده طيف متنوعي از ابزارهاي فن‌آوري اطلاعات است و با توجه به رشد كمي و كيفي و افزايش قابليت‌هاي اينترنت در سال‌هاي اخير، امروزه اين نوع يادگيري تقريبا با يادگيري از طريق اينترنت شناخته مي‌شود.
پيدايش ادبيات آموزش الكترونيكي در ايران به سال‌هاي 79 و 80 بازمي‌گردد كه در اين دوره بيشتر مراكز تحقيقاتي نظير مركز تحقيقات مخابرات و اساتيد علاقه‌مند به اين موضوع سلسله فعاليت‌هاي پژوهشي را به‌منظور گسترش بيشتر فن‌آوري در آموزش آغاز كردند.
*پيدايش ادبيات آموزش الكترونيكي در ايران
شواهد نشان مي‌دهد كه در حدود سال 82 آموزش الكترونيكي حداقل در بين مديران دولتي، دانشجويان و دانشگاهيان رويكردي شناخته شده بود و صحبت درباره آن به روزنامه‌ها و سمينارها كشيده شد كه در اين ميان نقش تكفا يا طرح كاربري فن‌آوري اطلاعات با برگزاري دو همايش آموزش الكترونيكي در خردادماه 82 و دي‌ماه 83 انكارناپذير بود.
*دانشگاه تهران، آغازگر روند ايجاد دانشگاه مجازي
شايد بتوان گفت كه دانشگاه تهران با ارائه 10 درس خود به‌صورت الكترونيكي در سال 81 آغازگر روند ايجاد دانشگاه‌هاي مجازي بود و در سال 83 دانشگاه علم و صنعت در ادامه اين مسير دوره آموزش مجازي خود را برگزار و زمينه را براي شكل‌گيري دانشگاه‌هاي مجازي در كشور فراهم كرد، به‌طوري كه در حال حاضر دانشگاه‌هاي متعددي برخي از دوره‌هاي خود را به‌صورت الكترونيكي ارائه مي‌كنند.
اگرچه سازمان‌هاي متعدد نيز از يادگيري الكترونيكي استفاده مي‌كنند اما رشدي كه يادگيري الكترونيكي در دانشگاه‌ها داشته است به مراتب بيش از رشد آن در كاربردهاي سازماني است؛ در حالي كه بازار جهاني يادگيري الكترونيكي در اين زمينه گسترده‌تر است و به طور كلي در دنيا به استفاده يادگيري الكترونيكي در سازمان‌ها بيشتر توجه مي‌شود.
*اهداف سازمان‌ها براي استفاده از يادگيري الكترونيكي
سازمان‌ها به دلايل متفاوتي از يادگيري الكترونيكي استفاده مي‌كنند؛ به‌طور كلي مي‌توان به كاهش هزينه، معرفي سريع محصولات و خدمات جديد به بازار، پياده‌سازي سريع سيستم‌هاي اطلاعاتي و فرايندهاي تجاري جديد، استفاده كارآمد از كاركنان تازه استخدام شده در سازمان، يكپارچه كردن كارمندان در سطح ملي و جهاني و ايجاد فرهنگ كاري قدرتمند اشاره كرد.
همچنين، كمبود سخت‌افزار، توجه نكردن به مساله فرهنگ‌سازي، عدم آمادگي كاربران، عدم آمادگي ساختار واحد آموزش، وجود نداشتن محتواي خام مناسب را مي توان از ديگر اهداف كلي سازمان‌هاي براي استفاده از يادگيري الكترونيكي نام برد.
*مشكلات يادگيري الكترونيكي در ايران
به عقيده كارشناسان بايد گفت كه يادگيري الكترونيكي در ايران همراه با مشكلاتي بود و معمولا كارشناسان نرم‌افزار و رايانه به اين حوزه وارد شده‌اند و از سويي نقش طراحان آموزشي كم‌رنگ است؛ موضوع مهم‌تر اينكه برخي از اساتيد با يادگيري الكترونيكي آشنايي ندارند و مي‌توان گفت كه فرهنگ يادگيري الكترونيكي نسبت به سال‌هاي گذشته پيشرفت داشته ولي هنوز در سطح جامعه جا نيفتاده است و پهناي باند نيز در اين رابطه مشكل اساسي است.