اختصاصی سافت‌گذر: شما به چند مگاپیکسل لازم دارید؟

به گزارش سافت‌گذر ؛ آیا این تصور درست است که هرچه تعداد مگاپیکسل یک دوربین بیش‌تر باشد، کیفیت تصویر آن هم بیش‌تر است؟

آدرس متن برای دریافت تصاویر: http://www.tomsguide.com/us/how-many-megapixels-you-need,review-1974.html

حسگر 1.5 در 1 اینچی یکی از بزرگ‌ترین حسگرهای موجود روی دوربین‌های جهت مصرف‌کننده است

این روزها معیار مگاپیکسل به معیار بهتر بودن یک دوربین بدل شده است. اگر پسرعمویتان یک گوشی با مگاپیکسل بیش‌تر از دوربین «اشاره کن و عکس بگیر»تان داشته باشد، واضح است که دوربین پسر عمویتان بهتر و باکیفیت‌تر است، نه؟ جواب این است که «خیر.»

مگاپیکسل‌ها در مقابل اندازه پیکسل‌ها
مگاپیکسل‌ها به‌مانند کالری، معیار سنجش کمی هستند، نه معیار کیفی. بسته به شیوه‌ای که بخواهید یک عکس را به اشتراک بگذارید، به تعداد خاصی از مگاپیکسل نیاز دارید. بااین‌حال، همان‌طورکه تعداد کالری‌های یک وعده غذایی در مورد میزان مغذی بودن آن حرفی نمی‌زند، تعداد پیکسل‌های یک دوربین هم در مورد کیفیت تصویر آن چیزی را نشان نمی‌دهد.

کیفیت، یک موضوع پیچیده است و به موارد مختلفی بستگی دارد: سامانه اپتیک دوربین، طراحی حسگر تصویر، فیرم‌ور، مهندسی دوربین و بله، تعداد پیکسل‌های دستگاه، اما تعداد مگاپیکسل ملاک نیست. حسگر تصویر در قلب دوربین جای دارد و ردیف‌هایی از پیکسل را شامل می‌شود. این پیکسل‌ها مانند سطل‌هایی هستند که فوتون‌ها (ذرات نوری) را جمع‌آوری می‌کنند (این تشبیه به‌شدت ساده‌سازی شده است).

اندازه این حسگرها متفاوت است. هرچه بزرگ‌تر باشد، پیکسل‌ها نیز بزرگ‌تر می‌شوند و فوتون‌های بیش‌تری جمع می‌کنند. نتیجه را می‌توان در تصویر دید. تصویر گرفته‌شده با حسگرهای بزرگ، واضح‌ و با نویز (دانه‌دانه‌گی) پایین‌تر است، از طرفی ترسیم و تمایز بین بخش‌های درخشان و تاریک، دقیق‌تر و بهتر می‌شود.

برای این‌که موضوع اندازه و کیفیت حسگر تصویری دوربین‌ها را بهتر درک کنید، کافی است به قطر لنز دقت کنید. این‌جاست که تفاوت‌های مگاپیکسلی آشکار می‌گردد: یک گوشی هوشمند 8 مگاپیکسلی، 8 میلیون پیکسل را روی یک حسگر ریزه‌میزه به اندازه یک قرص آسپرین کوچک جا داده است. بااین‌حال، یک دوربین «اشاره کن و عکس بگیر» یا «فشرده» 8 مگاپیکسلی به نسبت حسگر بزرگ‌تری دارد. این اندازه را می‌توان با اندازه ناخن انگشت کوچک دست مقایسه کرد. ازاین‌رو، هر کدام از پیکسل‌های موجود (سطل‌های نوری) بزرگ‌تر و عمیق‌تر می‌شوند. بااین‌کار، نور بیش‌تری جذب شده و نور روی پیکسل مجاور سرریز نمی‌شود. همین کوچک بودن پیکسل‌ها دلیل عمده نویززدگی (دانه‌دانه‌گی) و ایجاد تصویر غیرواضح است.

البته این روند امکان دارد دستخوش تغییر شود. به عنوان نمونه، آی‌فون 5اس، اندازه حسگر را بالا برده و درعین‌حال وضوح 8 مگاپیکسلی را حفظ کرده است. بااین‌کار، اندازه پیکسل‌ها به اندازه یک دوربین فشرده است. به همین خاطر هم هست که در 5اس کیفیت تصویر بالا رفته است.

دوربین‌های پیشرفته بی‌آینه فشرده و نیز دوربین‌های آینه‌دار دیجیتال (دی‌اس‌ال‌آر) از نوع حرفه‌ای و نیمه‌حرفه‌ای دارای حسگرهای بزرگ‌تری هستند. این حسگرها از اندازه یک تمبر پستی شروع شده و تا اندازه بزرگ حسگرهای «قاب کامل» 1.5 در 1 اینچی دروبین‌های سطح بالای دی‌اس‌ال‌آر ادامه می‌یابد. ازاین‌رو چنانچه همه‌چیز را یکسان فرض کنیم، یک دوربین دی‌اس‌ال‌آر 8 مگاپیکسلی تصاویر بسیار بهتری نسبت به یک دوربین فشرده 8 مگاپیکسلی به‌دست می‌دهد و به همین صورت یک دوربین فشرده 8 مگاپیکسلی تصاویر بسیار بهتری نسبت به یک گوشی هوشمند 8 مگاپیکسلی ارائه می‌دهد.

مگاپیکسل‌ها زمانی به کار می‌آیند که اندازه و ابعاد تصویر نهایی اهمیت پیدا می‌کند. بدین منظور به دوربین یا گوشی هوشمندی نیاز دارید که تعداد مگاپیکسل‌هایش با نقشه‌ای که برای عکس‌هایتان دارید، بخواند و این هم زمانی مهم می‌شود که بخواهید عکس‌ها را پرینت بگیرید. در فرآیند پرینت گرفتن، کیفیت تصویر چاپی به‌شدت به داده‌های کافی (یا همان پیکسل‌ها) جهت تعریف تصویر بستگی دارد. برای تشخیص تعداد مگاپیکسل‌های لازم برای اندازه‌های مختلف چاپی و یا به اشتراک‌گذاری روی شبکه‌های اجتماعی کافی است جستجوی ساده‌ای در اینترنت بکنید.

می‌شود تعداد مگاپیکسل «بیش از حد» باشد؟
در حقیقت ‌داشتن پیکسل‌های بیش از حد نیاز، ممکن است به کیفیت تصویر صدمه وارد کند. به این دلیل که زمانی‌که یک تصویر به‌شدت بزرگ را روی یک رسانه اجتماعی بارگذاری می‌کنید، یا با چاپگر از آن خروجی می‌گیرید و یا آن‌را برای یک آلبوم‌ساز می‌فرستید، به‌طور خودکار این تصویر کوچک می‌شود. به عبارت دیگر، نرم‌افزار یا روند بارگذاری به‌طور تصادفی پیکسل‌هایی را حذف می‌کند بدون این‌که بداند حذف آن پیکسل‌ها عواقب وخیمی برای عکس دارد (مثلاً از بین رفتن برق چشمان یک کودک یا لبه تیز یک برگ). مسئله دیگر طولانی بودن زمان بارگذاری عکس‌های «پرمگاپیکسل» است و همین زمان ممکن است باعث شود در وسط کار، فرآیند متوقف شود. از طرفی، چنانچه مدام در حال حرکت هستید و از اینترنت گوشی استفاده می‌کنید، مقدار زیادی از حجم خود را از دست می‌دهید.

برنامه‌هایی نظیر «اویاری» Aviary به شما اختیار می‌دهند که تعداد مگاپیکسل مورد نیاز را انتخاب نمایید

ازطرف‌دیگر در این دوره ارزانی هاردها و حافظه‌ها، فایل‌های تصویری بسیار حجیم به‌سرعت فضای ذخیره‌ای را با داده‌هایی که احتمالاً مورد نیازتان نمی‌شود، اشغال می‌کند. البته با تورم ادامه‌دار مگاپیکسلی که سازندگان دوربین به راه انداخته‌اند، نهایتاً ممکن است چاره‌ای نداشته باشید به جز این‌که دوربینی را انتخاب کنید که وضوح تصویر آن بیش‌تر از نیازتان باشد. از بخت خوب، دوربین‌های دیجیتال قدیمی و برنامه‌های گوشی‌های هوشمند این اجازه را به شما می‌دهند که وضوح را پایین بیاورید و این یکی از گزینه‌های پیش روست.

یکی دیگر از گزینه‌ها این است که پس از گرفتن عکس، اندازه آن‌را پایین بیاورید. حتی در ساده‌ترین برنامه‌های رایگان ویرایش تصویر می‌توانید وضوح تصویر خروجی را کم کنید. بااین‌کار، حافظه زودتر پر می‌شود، ولی از مزیت انعطاف‌پذیری برخوردار است؛ بدین‌معنی‌که چنانچه اگر بعداً بخواهید از عکس فوری که قبلاً تهیه کرده بودید، یک پرینت اندازه کامل بگیرید، عکس با وضوح بالا نیازتان می‌شود.

برای پرینت گرفتن به چه تعداد مگاپیکسل نیاز دارید؟
اکثر افراد فایل‌های باوضوح بالا را فقط برای تهیه آلبوم یا پرینت نگه می‌دارند. به روشی که برایتان توضیح می‌دهیم، می‌توانید تعداد مگاپیکسل‌های لازم جهت پرینت گرفتن از یک تصویر را محاسبه کنید: اندازه پرینت نهایی را که می‌خواهید، مشخص کنید (مثلاً 8 در 10 اینچ). سپس مقدار طول و عرض را در 300 ضرب نمایید، عدد به‌دست آمده اندازه تصویر را از لحاظ پیکسل موردنیاز به‌دست می‌دهد (300 پیکسل در اینچ (ppi) برای پرینت‌های باکیفیت توصیه می‌شود). ازاین‌رو، یک پرینت 8 در 10 اینچی به وضوح تصویر 2400 در 3000 پیکسلی نیاز دارد.

حال میزان بهینه مگاپیکسل دوربین فرضی با ضرب کردن طول و عرض پیکسلی (2400 در 3000) به‌دست می‌آید که در مورد مثال بالا می‌شود: 7.2 میلیون پیکسل (که البته باید بر میلیون تقسیم شود: 7.2).

برای اشتراک‌گذاری روی شبکه‌های اجتماعی چقدر مگاپیکسل لازم دارید؟
چنانچه به‌مانند بسیاری از مردم تصمیمی برای پرینت گرفتن از عکس‌های خود ندارید، مگاپیکسل‌های موردنیازتان بسیار پایین‌تر می‌آید. به عنوان نمونه، یک عکس توییتری فقط 375 در 375 پیکسل اندازه دارد (یعنی تنها 0.15 مگاپیکسل). وضوح تصویر یک عکس در تایم‌لاین فیس‌بوک 960 در 720 است (0.69 مگاپیکسل). درنهایت یکی از بزرگ‌ترین عکس‌هایی که می‌توان روی این شبکه‌ها گذاشت، عکس کاور گوگل پلاس با 2.53 مگاپیکسل است.

افزودن مگاپیکسل بیش‌تر برای سرچین کردن (کراپ کردن)
غالباً عکاسان حرفه‌ای روی عکسی که می‌خواهند بگیرند، حساسیت بالایی به خرج می‌دهند، یعنی پیش از این‌که دکمه شاتر را بفشارند، اطمینان حاصل می‌کنند که همه چیزهایی که می‌خواهند، در صفحه‌نمایش یا نمایاب افتاده باشد. بااین‌حال، اکثر افراد بیش از میزانی که واقعاً می‌خواهند یا مورد استفاده‌شان است در تصویر می‌گنجانند. ازاین‌رو، به سرچین کردن (کراپ کردن) رو می‌آورند. درصورتی‌که زیاد تصاویر را سرچین می‌کنید، از دوربین‌هایی در حدود 50 تا 70 درصد مگاپیکسل بالاتر از آن‌چه جدول زیر نشان داده استفاده نمایید. البته ممکن است نتیجه این‌طور رقم بخورد که حتی ارزان‌ترین دوربین‌های موجود در بازار نیز بیش از آن‌چه نیاز شماست، مگاپیکسل داشته باشند.