حرفهای زیادی در مورد تبعات بالقوه‌ی
چیزی به نام “Google-assisted memory” گفته شده است. در سال ۲۰۰۸، Nicholas
Carr با نوشتن مقاله‌ای برای The Atlantic این مسئله مناقشه برانگیز را
مطرح کرد.
در مقاله‌ی او بیان شده بود آن‌هایی که
برای پیدا کردن و ذخیره نمودن اطلاعات به شدت به اینترنت متکی هستند مزایای
استفاده از مغز خود برای انجام چنین کارهایی را از دست می‌دهند. خوب،
تعدادی از محققان این ایده‌ها را دقیقا مورد بررسی قرار دادند و شروع به
جمع‌آوری داده‌هایی در مورد این که اتکا به اینترنت در حوزه‌ی دانش چگونه
بر مغز انسان اثر می‌گذارد نمودند.
به گزارش سافت گذر به نقل ازبرسام؛ همان‌گونه که می‌توان انتظار داشت، این
موضوع به این اندازه هم بد نیست. محققان UCLA از fMRI(functional magnetic
resonance imaging) برای نشان دادن این نکته که کسانی که از تجربه‌ی
جست‌و‌جو در وب برخوردار هستند در مقایسه با کسانی که در این زمینه تازه
کار هستند به واسطه‌ی جست‌و‌جوی اینترنت برای پیدا کردن اطلاعات جدید از
فعالیت مغزی افزایش یافته‌تری برخوردار هستند بهره گرفته‌اند. Scientific
American چکیده‌ی فوق‌العاده‌ای از کتابی با عنوان Twentysomething:Why Do
Young Adults Seem Stuck که توسط مادر و دختری به نام Marantz Henig و
Samantha Henig نوشته شده است را ارائه می‌کند. در این مقاله که در مورد
نسلی که با اینترنت بزرگ شده‌اند به نگارش درآمده آن‌ها به هر دو جنبه‌ی
موافق و مخالف با Google-assisted memory پرداخته‌اند.
در این مقاله نشان داده شده که نظریه‌ی
Carr در مورد تضییع و مسائل مرتبط با حافظه که در اثر استفاده از رسانه‌های
اجتماعی و موتورهای جست‌و‌جو ایجاد می‌شود مطابقتی با داده‌های واقعی
ندارد.
مطالعه‌ای که توسط UCLA در سال ۲۰۰۹ انجام
شده و قبلا به آن اشاره شد به شکلی واضح نشان می‌دهد که فعالیت مغزی گروهی
از افراد که تجربه‌ی زیادی در جست‌و‌جوی وب داشته‌اند در مقایسه با افراد
تازه‌کاری که برای یافتن اطلاعات به جست‌و‌جوی اینترنت می‌پردازند دو برابر
بیش‌تر است. کسانی که از تجربه‌ی کار با وب برخوردار هستند در اثر کار
مداوم با گوگل، مدارهای عصبی خود را تقویت کرده‌اند و این امر به طور
بالقوه به معنای این است که جست‌و‌جوی فعال و استفاده از موتورهای جست‌و‌جو
به جلوگیری از زوال و کاهش ظرفیت مغزی کمک می‌کند. تحقیق در این زمینه
هنوز کامل نشده اما نشانه‌های اولیه‌ی آن متقاعدکننده است.
جالب این که وحشت Carr حتی به اولین نگرانی‌ها در مورد این که تکنولوژی در کاهش ظرفیت مغزی افراد دخالت دارد هم نزدیک نیست.