به گزارش
سافت‌گذر ؛ بعید است در حال حاضر، بازی‌ای (دست‌کم برای کنسول ایکس‌باکس وان) وجود داشته باشد که موضوعی عجیب‌تر و خنده‌دار‌تر از «بیش‌فعالی سان‌ست» Sunset Overdrive داشته باشد.
داستان بازی «بیش‌فعالی سان‌ست» در شهری خیالی به نام «سان‌ست» (به معنای غروب آفتاب) روی می‌دهد، جایی که مردم شهر در اثر مصرف نوعی نوشابه انرژی‌زا به هیولا تبدیل شده‌اند. این بازی آغاز خارق‌العاده و جذابی دارد و تا پایان از هیجانش کاسته نمی‌شود. شاید بهترین توصیف برای این بازی این باشد که آن را به مجموعه بی‌پایانی از شوخی و خنده تشبیه کنیم. ویژگی‌ای که نه تنها نقطه ضعف بازی محسوب نمی‌شود، بلکه بر جذابیت آن می‌افزاید. فضای این شهر به بهترین شکل ممکن «ابلهانه و مضحک» طراحی شده است.
شما در نقش هر یک از شخصیت‌های بازی می‌توانید با در دست داشتن تعدادی اسلحه نامتعارف و عجیب مثل راکتی که از آن برای شلیک گلوله‌های عروسکی استفاده می‌شود، در شهر گردش کنید. محور تمامی اتفاقاتی که در داستان روی می‌دهد و نیز مبنای طراحی فضای شهر، همان نوشابه‌های انرژی‌زای جنون‌آور «ایکس‌تی» است. به طوری که تمام مشخصه‌های این بازی از سلاح‌ها تا دشمنان و حتی بیلبوردهایی که در اطراف شهر نصب شده است، به نحوی به این نوشابه ارتباط پیدا می‌کنند. شما در نقش قهرمان داستان باید تلاش کنید تا از شهر بگریزید و شرکت «فیزکو» را که با تولید این نوشابه‌ها موجب هرج و مرج در شهر شده است، نابود کنید. در طول این مسیر نیز باید با دشمنان شهر بجنگید. یکی از این دشمنان، هیولای معلقی است که مدام فریاد می‌زند: «احمق‌ها بمیرید!»
به طور کلی آن‌چه «بیش‌فعالی سان‌ست» را از دیگر بازیهای مشابه متمایز کرده و می‌تواند فروش آن را تضمین کند، نحوه حرکت شخصیت‌های بازی در محیط شهر است. این ویژگی به قدری بازی را جذاب می‌کند که شما نمی‌توانید از بازی کردن دست بکشید.
مثل تمامی بازی‌هایی که اسکیت‌سواری بخشی از آن‌ها را تشکیل می‌دهد، در این بازی نیز شخصیت‌ها برای باز کردن مسیر حرکت خود در شهر از روی نرده‌ها، کابل‌های تلفن و سقف خانه‌ها عبور می‌کنند. در همه جای شهر وسیله‌هایی از قبیل تور آکروبات‌بازی دیده می‌شود که می‌‌توان از آن‌ها برای پرش استفاده کرد. اگر در عبور از موانع و پرش‌ها موفق باشید، برای مدت زمان محدودی به عنوان جایزه، قدرت شما افزایش پیدا می‌کند. با طی مراحل بیشتری از بازی نحوه حرکت شخصیت‌ها اهمیت اولیه خود را از دست می‌دهد، به طوری که شما حتی دیگر به نوع حرکات و حتی تعداد «حرکات ترکیبی» که انجام داده‌اید، توجه نمی‌کنید.
به گزارش
سافت‌گذر ؛ اگرچه سیستم حرکت شخصیت‌ها از جمله مشخصه‌های برجسته این بازی به شمار می‌رود، خود می‌تواند نشان‌دهنده نقاط ضعف آن نیز باشد. این که در حین انجام این بازی و حتی هنگام مبارزه، مدام در حال حرکت هستید می‌تواند به خودی خود هیجان‌انگیز باشد، با این حال مشخص است که ماهیت شخصیت‌های داستان به شکلی طراحی نشده است که مناسب حرکت باشند. درست است که در طول بازی شخصیت‌ها پیوسته در حال عبور و پریدن از روی موانع موجود در شهر هستند، اما همین موضوع «بیش‌فعالی سان‌ست» را در حد بازیهای کلیشه‌ای تنزل می‌دهد که موضوع اصلی آن‌ها محافظت و یافتن اشیای گم‌شده است. این مسئله، قدری در مورد این بازی ناامیدکننده است.
خوشبختانه اغلب مأموریت‌های این بازی به اندازه‌ای سرگرم‌کننده است که بازیکن برای تمام کردن آن مشتاق است. این بازی ضمن برخورداری از مؤلفه‌های غیرمنطقی که در اغلب بازیهای ویدیویی وجود دارد، فاصله میان خود و مخاطب را از میان برمی‌دارد. بدین ترتیب اندک لحظات کسل‌کننده بازی نیز دیگر به چشم نمی‌آید و طنز نهفته در بازی از حد داستان بازی فراتر رفته و به ساختار آن نیز راه می‌یابد. به عنوان مثال اگر شما در انجام مأموریتی موفق نباشید، لازم نیست آن مأموریت را مجدداً از ابتدا شروع کنید. بلکه طراحی بازی به گونه‌ای است که شما را به مرحله‌ای که شکست خورده و یا کشته شده‌اید هدایت می‌کند و بدون اینکه به مراحل قبل بازگردانده شوید، بازی را ادامه می‌دهید. در یکی از قسمت‌های این بازی من در حین بالا رفتن از یک آسمان‌خراش سقوط کردم. در بازیهای دیگر چنین اشتباهی مرگ شخصیت بازی را در پی دارد، ولی در «بیش‌فعالی سان‌ست» من این فرصت را داشتم که دوباره از جایی که سقوط کرده بودم بازی را ادامه دهم. یکی از شخصیت‌های بازی وقتی که از جایی به پایین سقوط کردم، یک‌باره گفت: «متشکرم که من را وادار نمی‌کنید از ابتدا شروع کنم!»
باید گفت علی‌رغم آنکه ساختار کلی بازی در بسیاری از مأموریت‌ها تفاوت چندانی با یک‌دیگر ندارد، استودیو «اینزامنیاک» Insomniac به عنوان سازنده این بازی به خوبی می‌دانسته که به چه دلیل کاربران تمایلی به ادامه یک بازی ندارند. «بیش‌فعالی سان‌ست» در تمام مراحل بازی از شما حمایت نمی‌کند، ولی در عین حال بابت شکست خوردن در هر مرحله تنبیهی هم برای بازیکن در نظر نمی‌گیرد و به او فرصت دیگری می‌دهد. به بیان بهتر، مهم‌ترین اولویت این بازی سرگرم ساختن کاربر است که این به نوبه خود نتایج مثبتی در پی دارد.
اولویت دادن به جنبه سرگرم‌کنندگی بازی در تمام صحنه‌های آن مشهود است. به طوری که در بعضی صحنه‌ها، با وجود اینکه داستان بازی بسط چندانی نیافته است، بازیکن می‌تواند تعداد زیادی از دشمنان خود را از بین ببرد. دشمنان سه دسته هستند: «شخصیت‌های جهش‌یافته‌ای که «او دی» نام دارند، ربات‌های شرکت فیزکو و انسان‌های شروری به نام «اسکب». هر یک از این سه دسته، نقاط ضعف خاص خود را دارند. به عنوان مثال، جریان برق می‌تواند قدرت ربات‌ها را از بین ببرد. در حالی که «او دی»ها به شدت در برابر آتش آسیب‌پذیر هستند. البته شما می‌توانید سلاح‌های خود را تقویت کنید، مثلاً قابلیت شلیک گلوله‌های آتش به سمت دشمن را نیز به آن بیفزایید. به علاوه، این امکان را خواهید داشت که در هنگام مبارزه و یا زمانی که حرکات خاصی انجام می‌دهید، قدرت شخصیت داستان را بیش‌تر کنید.
نکته عجیب این است که در طول بازی درباره سابقه شرکت فیزکو که مسئول تمام خراب‌کاری‌ها است، اطلاعات چندانی به بازیکن داده نمی‌شود. البته توضیحات مختصری در بعضی از بخش‌های بازی وجود دارد، با این حال، در نهایت شما اطلاع زیادی راجع به این شرکت کسب نخواهید کرد. تعداد مأموریت‌هایی که در آن بازیکن به طور مستقیم با ربات‌های فیزکو مبارزه می‌کند، اندک است. جالب‌تر اینکه در تمام طول بازی فقط دو بار با سردمدارن شرکت مواجه می‌شوید. در واقع با اینکه در طراحی صحنه‌ها و شخصیت‌ها دقت کافی صورت گرفته است، پیوستگی مناسبی میان آن‌ها و داستان وجود ندارد.
به گزارش
سافت‌گذر ؛ برای من تکمیل کردن بازی اصلی و انجام دادن برخی از مراحل اختیاری آن، 12 ساعت به طول انجامید. ولی اگر شما بخواهید تمام مراحلی را که در بخش تک‌نفره بازی وجود دارد تمام کنید، دو برابر زمان لازم است. این امکان وجود دارد که تمامی مراحل بازی، چه اختیاری و چه اجباری، را دوباره امتحان کنید و مثلاً دشمنان را با روش دیگری از بین ببرید. بازی با دارا بودن حالت «جوخه هرج و مرج»، امکان بازی چندنفره را هم برای بازیکنان فراهم آورده است.
با اینکه عمده تمرکز استودیوی اینزامنیاک بر وجهه رقابتی این بازی بوده است، سازندگانش نهایت تلاش خود را به کار بسته‌اند تا بازی تک‌نفره و چندنفره با یک‌دیگر هماهنگ باشند و تفاوت فاحشی میان آن دو وجود نداشته باشد. به منظور تحقق این هدف، بازی چندنفره با مبارزه آغاز می‌شود، بازکنان با ورود به صفحه‌ای که تصویری از بازی در آن وجود دارد، به بخش گروهی هدایت می‌شوند. در آن‌جا تا 8 نفر می‌توانند وارد شده و مجموعه‌ای از مأموریت‌ها را به اتمام برسانند و در نهایت به حالت دفاعی موسوم به «دفاع شب» برسند.
حتی در بخش چندنفره نیز زمینه رقابت در بازی وجود دارد. به طوری که همچنان بازی در فضای وسیع و پرهیجان شهر «سان‌ست» جریان دارد و مکانیسم‌های اصلی تغییری نکرده‌اند. تفاوت قابل‌توجهی که در این حالت نسبت به حالت انفرادی وجود دارد این است که در بازی گروهی، بازیکنان می‌توانند نوع مأموریت را متناسب با میزان دشواری که مد‌نظر دارند، انتخاب کنند. هر چه مأموریت انتخاب شده آسان‌تر باشد، مأموریت «دفاع شب» دشوارتر خواهد بود، ولی در صورت موفقیت، جایزه آن در مقایسه با بازی انفرادی بهتر است.
بخش گروهی به اندازه‌ای که رقابت در آن وجود دارد، سرگرم‌کننده نیست. این حالت در قیاس با حالت انفرادی از گستردگی و طنز کمتری بهره می‌برد. با این حال، همچنان می‌تواند برای بسیاری از افراد سرگرم‌کننده باشد. از آن‌جا که انتخاب مأموریت‌ها در حالت چندنفره به صورت تصادفی است، برخلاف بسیاری از بازیهای گروهی دیگر، در هر بار استفاده از حالت «جوخه هرج و مرج» با بازی تکراری مواجه نخواهیم بود. با توجه به انسجام بازی و امکان تغییر حالت بازی از انفرادی به حالت گروهی، انتظار می‌رود در مدت عرضه، این بازی با استقبال زیادی مواجه شود.
در واقع یکی از بهترین ویژگی‌های بازی «بیش‌فعالی سان‌ست» همین امکان تغییر حالت بازی است. به این ترتیب، دیگر لازم نیست برای شروع یک مرحله، منتظر پیوستن بازیکنان دیگر باشید. همان‌طور که شما مشغول بازی انفرادی هستید، بازی به صورت خودکار در حالت «جوخه هرج و مرج» به جستجوی هم‌بازی می‌پردازد. یک نشان‌گر کوچک در سمت راست صفحه‌‌نمایش وجود دارد که به شما نشان می‌دهد جستجو ادامه دارد و در صورت یافتن هم‌بازی، شما متوجه خواهید شد.
این مورد، تنها یکی از ویژگی‌های برجسته فنی این بازی است. گرافیک به کار گرفته شده در «بیش‌فعالی سان‌ست» با رنگ‌های گرم و پرهیجانی که کاملاً منطبق با فضای بازی است، اعجاب‌انگیز به نظر می‌رسد. صداگذاری آن نیز فوق‌العاده است. ذوق و سلیقه‌ای که در طراحی شخصیت‌های بازی به کار گرفته شده، بی‌نظیر بوده و کاملاً نشان‌دهنده کارهایی است که در پشت صحنه طراحی این بازی انجام گرفته است. معمولاً در تمام صحنه‌ها تعداد زیادی از دشمنان را می‌بینیم که به زودی قرار است منفجر شوند. این موضوع قدری از سرعت بازی می‌کاهد، ولی صرف‌نظر از این مورد، در تمام مدتی که من غرق بازی بودم، با نقطه ضعف دیگری مواجه نشدم. البته تعداد دشمنان و وقفه‌هایی که در آن ایجاد می‌شود، به اندازه بازی «قیام مردگان 3» Dead Rising 3 نیست.
به گزارش
سافت‌گذر ؛ عوامل بسیاری در جذابیت یک بازی نقش دارند که مهم‌ترین آن‌ها این است که آیا آن بازی سرگرم‌کننده هست یا خیر. باید گفت بازی «بیش‌فعالی سان‌ست» با بهره‌گیری از رنگ‌های زنده و جذاب، این آزمون را با موفقیت پشت سر گذاشته است. اگرچه این بازی نواقصی نیز دارد، ولی باید خیلی سخت‌گیر باشید که وقتی از لبه پشت‌بام‌ها سر می‌خورید، از روی اتومبیل‌ها می‌پرید، هزاران هیولا را از بین می‌برید و در عین حال به شوخی‌های آن می‌خندید، همزمان به کمبودهای بازی هم توجه کنید. به همین دلیل به شما پیشنهاد می‌کنم اگر دوست دارید کمی سرگرم شوید و کنسول ایکس‌باکس وان هم دارید، حتماً بازی «بیش‌فعالی سان‌ست» را تهیه کنید.
امتیاز: 8.5 از 10 - نقاط قوت: جذابیت روند بازی، سیستم حرکت در شهر، مأموریت‌های بی‌شمار، طنز فراوان، گرافیک عالی – نقاط ضعف: داستان ضعیف، کیفیت متوسط بخش چندنفره