چگونه می‎توان امواج وای‎فای را به تمام نقاط خانه رساند؟

HomePlug به گونه‎ای توسعه پیدا کرده است تا بتواند ترافیک اینترنت پرسرعت را در خانه یا دفاتر کار از طریق سیم کشی برق منتقل کند. این سیستم با نظارت HomePlug Alliance توسعه پیدا کرده است و بسیار شبیه به Wi-Fi Alliance که برای امواج وای‎فای به کار می‎رود، عمل می‎کند. اولین HomePlugها در سال 2001 روانه بازار شدند و نسخه‎های بعدی آن HomePlug AV در سال 2005 و AV2 در سال 2012 معرفی شد. آخرین HomePlugهای AV2 از قابلیت MIMO (چندین ورودی چندین خروجی) به جای SISO (یک ورودی یک خروجی) پشتیبانی می‎کنند. این قابلیت می‎تواند توان عملیاتی را تا حد قابل ملاحظه‎ای افزایش دهد. همچنین HomePlug AV قادر است از سیستم کدگذاری 128 بیت برای مواردی که قرار است سیگنال اصلی شما وارد شبکه سیم کشی خانه کناری شود پشتیبانی کند.

شبکه‎های HomePlug معمولا به شکل یک جفت دستگاه به فروش می‎رسند. این مجموعه شامل یک دستگاه ارسال کننده است که شما آن را از طریق یک کابل اترنت به سوکت RJ-45 روتر خود متصل می‎کنید و یک دستگاه گیرنده که شما آن را به دستگاه محلی خود متصل می‎کنید است. ارتباط بین این دو دستگاه از طریق یک کلمه عبور محافظت می‎شود. معمولا دستگاه‎ها در زمان تولید به یک کلمه عبور پیش فرض مجهز می‎شوند که شما برای حفظ امنیت باید با مراجعه به دفترچه راهنمای آنها این کلمه عبور را تغییر دهید. در بسیاری از موارد می‎توان به راحتی این کار را تنها با نگه داشتن چند ثانیه‎ای دکمه ریست روی هر دستگاه انجام داد.

بعضی از دستگاه‎های HomePlug قابلیت وای‎فای را نیز ارائه می‎کنند. به این شكل که دستگاه گیرنده علاوه بر یک یا چند پورت اتصال سیمی‎ RJ-45، یک ارسال کننده کوچک امواج وای‎فای نیز در خود دارد. برای نمونه، کیت Devolo dLan 1200+ Wi-Fi ac این وظایف را به خوبی انجام می‎دهد.

نقطه ضعف چنین سیستمی‎ این است که معمولا یک HomePlug شبکه وای‎فای جداگانه مخصوص به خود را ایجاد می‎کند. +Devolo dLan 1200 این مسئله را از طریق Wi-Fi Move Technology برطرف کرده است و به شما اجازه می‎دهد از نام شبکه (SSID) و کلمه عبور روتر فعلی خود برای ساخت یک شبکه واحد استفاده کنید. بعضی از سیستم‎های دیگر نیز هستند که به جای این فناوری از حالت Wi-Fi Extender استفاده می‎کنند.

سرعت HomePlug

درست مثل فناوری وای‎فای، سرعت اسمی‎ دستگاه‎های HomePlug نیز با سرعت‎های واقعی بسیار متفاوت است. برای مثال، یک روتر وای‎فای 802.11n از لحاظ نظری می‎تواند تا حداکثر 600 مگابيت در ثانیه سرعت داشته باشد، اما شما ممکن است در عمل تنها به سرعتی معادل 40 یا 50 مگابيت در ثانیه دست پيدا کنید. میزان سرعت نهایی به شدت به عواملی مثل فاصله از روتر، دیوارها و طبقات موجود، تداخل با سایر شبکه‎ها و تعداد دستگاه هایی که پهنای باند بین آنها به اشتراک گذاشته می‎شود، بستگی دارد.

به همین شکل، یک سیستم HomePlug AV از لحاظ نظری سرعتی معادل 200 مگابيت در ثانیه دارد، اما در عمل شما به احتمال زیاد تنها به سرعت 30 تا 60 مگابيت در ثانیه و در بعضی موارد حتی کمتر از این خواهید رسید. در این مورد نیز این سرعت به عواملی مثل فاصله از روتر، کیفیت سیم کشی و میزان نویز موجود بستگی دارد. این نویز می‎تواند توسط سایر تجهيزات الکتریکی مثل یخچال یا شارژرهای تلفن ایجاد شود. اگر شما هنگام اتصال به یک HomePlug با مشکل مواجه هستید ابتدا سایر دستگاه‎ها را خاموش کنید و ببینید آیا می‎توانید عامل مشکل را پیدا کنید.

بعضی از دستگاه‎های HomePlug زمانی که آنها را به جای پریزهای چند راهی مستقیما به پریز دیوار متصل می‎کنید بهتر کار می‎کنند. البته شما نباید چندان نگران سرعت سیستم‎های HomePlug باشید. همین میزان سرعت نیز به خوبی قادر است اکثر نیازهای شما را برآورده کند.

تغییرات روتر

قبل از این که به سراغ سیستم‎های HomePlug برويد، سعی کنید عملکرد سیستم فعلی خود را بهبود بخشید. به جای این که روتر خود را در یک گوشه یا روی زمین رها کنید، سعی کنید آن را در یک مکان باز و در ارتفاع (مثلا در قفسه بالای کتابخانه) قرار دهید. همچنین روتر را در کنار تلویزیون یا سایر لوازم خانگی بزرگ قرار ندهید. در صورتی که روتر شما قابلیت تعویض آنتن را دارد سعی کنید برای افزایش قدرت سیگنال رسانی از آنتن‎های قویتر استفاده کنید.

در صورتی که تعداد شبکه‎های پیرامون شما زیاد باشد، ممکن است با تغییر کانال روتر به عملکرد بهتری دست پيدا کنید. روش‎های زیادی برای فهميدن اين كه همسایگان شما از چه کانال‎هایی استفاده می‎کنند وجود دارد، اما ساده‎ترين روش برای شناسایی آن در ویندوز تایپ فرمان netsh wlan show all در پنجره خط فرمان است.

خیلی از نرم افزارهای کامپیوتر و اپلیکیشن‎های تلفن هوشمند فهرستی از تمام شبکه‎های موجود در محدوده شما را در اختیارتان قرار می‎دهند و به شما اعلام می‎کنند که هر کدام از چه کانالی استفاده می‎کنند. برای نمونه می‎توان به برنامه غیر رایگان inssider اشاره کرد که برای پلتفرم‎های ویندوز، مک و آندرويد موجود است. همچنین برنامه‎های رایگانی مثل Acrylic WiFi Home (ویندوز)، WiFi Scanner (مک) و  Amped Wireless (ویندوز و آندرويد) نیز هستند که این کار را برای شما انجام می‎دهند. علاوه بر اینها یک نسخه رايگان از Netspot (ویندوز و مک) نیز وجود دارد که در صورتی شما نقشه محیط را آپلود کنید به شما اين امکان را می‎دهد تا یک نقشه از مناطق تحت پوشش امواج وای‎فای محیط خانه یا محل کار خود تهیه کنید. شما ممکن است با غیرفعال کردن قابلیت تجمیع کانال‎ها و استفاده از یک کانال تک متفاوت نتیجه بهتری به دست آورید. همچنین به یاد داشته باشید كه بهتر است پهنای فرکانس کانال را به 20 مگاهرتز کاهش دهید.

متاسفانه انتقال از فرکانس شلوغ 2.4 گیگاهرتز به 5 گیگاهرتز در خیلی از موارد راه گشای مشکل نخواهد بود، زیرا سیگنال 5 گیگاهرتز نمی‎تواند مسافت طولانی را طی کند. بهترین روش برای رفع مشکلات روتر استفاده از یک روتر بهتر است و شما می‎توانید با توجه به نیاز خود یک مدل از روترهای جدیدتر را تهیه کنید.

Google Mesh

یکی از روش‎هایی که اخیرا برای گسترش محدوده سیگنال رسانی شبکه‎ها از آن استفاده می‎شود شامل یک مجموعه متشکل از چند دستگاه است که به صورت زنجيره‎ای به یک دیگر متصل شده و یک شبکه گسترده را به وجود می‎آورند. معمولا تنظیمات این نوع از سیستم‎ها نیاز به مهارت‎های بیشتری دارد و جز در مواردی که شما در یک عمارت بزرگ زندگی می‎کنید نیازی به استفاده از آنها نخواهید داشت.

استفاده از شبکه‎های زنجيره‎ای (mesh networks) بیشتر برای استادیوم‎ها، شهرک‎های کوچک، هتل‎ها، رستوران‎های بزرگ و مواردی شبیه به این مناسب است. Open Mesh شرکتی است که بازار این تجهيزات را فراهم می‎کند و شامل یک کنترلر شبکه مبتنی بر کلاود به نام CloudTrax است.

شرکت‎های محدود دیگری نیز هستند که فناوری شبکه‎های زنجيره‎ای را برای خانه‎ها فراهم می‎کنند. این شرکت‎ها شامل Eero, Luma و اخیرا گوگل هستند و همگی تقریبا به یک شکل عمل می‎كنند: شما می‎توانید یک تا سه دستگاه را برای تنظیم یک شبکه زنجيره‎ای خریداری کنید. محصولات هر کدام از این سه شرکت به گونه‎ای طراحی شده‎اند که کاملا شبیه به روترها عمل کنند. در آمریکا قیمت یک روتر Eero معادل 199 دلار و بسته سه تایی آن 499 دلار است. بسته سه تایی Luma نیز 399 دلار قیمت دارد. گوگل نیز اعلام کرده است برای دستگاه تکی خود 129 دلار و بسته سه تایی آن 299 دلار قیمت تعیین کرده است.