کسب‌وکارها دیگر نمی‌توانند به روش‌های سنتی برای امنیت اطلاعات بسنده کنند و باید طرح امنیتی منسجمی داشته باشند.
فناوری، دزدیدن خودروها را دشوارتر کرده است. سامانه‌های هشداردهنده به سیستم‌های کامپیوتری فوق هوشمند متصل هستند که می‌توانند خودرو را خاموش کنند، اطلاعات رهیاب GPS را برای مسئولین بفرستند و به‌طور پیوسته مشکلات را از طریق تلفن هوشمند به صاحبانشان اطلاع دهند. اما درحالی‌که کامپیوترها کارهای فراوانی برای ایمن‌سازی خودروها و دیگر اشیاء باارزش کرده‌اند، به نظر می‌رسد خود این کامپیوترها و شبکه‌ها بیش از پیش در معرض خطر هستند.
این مشکل در ظاهر خود تا حدی ذاتی به نظر می‌آید: کامپیوترها از همه چیز محافظت می‌کنند اما چه کسی از آن‌ها محافظت می‌کند؟ در حقیقت فراوانی فوق‌العاده‌ی ابزارهای کامپیوتری شده که همگی به شبکه‌های اطراف ما متصل شده‌اند، باعث شده است کار شرکت‌های امنیت اطلاعات در حمایت از کسب‌وکارها در مقابل تهدید‌های فراوانی که امروزه وجود دارند، بسیار دشوار شود. یک نظرسنجی جدید نشان داد که ۴۰ درصد شرکت‌ها در انگلستان هیچ طرح امنیت سایبری ندارند.
۴۰ درصد شرکت‌ها در انگلستان هیچ طرح امنیت سایبری ندارند
ریچارد براون، مدیر کانال‌ها و اتحادیه‌های اروپا و خاورمیانه در آربُر نِتوُرکز، می‌گوید: «این حقیقت که بیش از یک‌سوم کسب‌وکارهای بریتانیا فاقد استراتژی رسمی در مقابل حملات سایبری هستند، شوکه کننده است. روش‌های حملات به‌صورت روزانه متحول می‌شوند و دیگر قابل قبول نیست که شرکت‌ها همچنان از استراتژی‌های امنیت سایبری کنونی خود راضی باشند.»
آنتی‌ویروس نمی‌تواند محافظت کند
به امنیت سایبری عموما به‌صورت یک موضوع فرضی نگریسته می‌شود. بسیاری از کسب‌وکارها از ابزارهای قدیمی امنیتی چون آنتی‌ویروس و فایروال برای حفاظت از خود استفاده می‌کنند. اما این ابزارها واکنشی هستند؛ بدین معنا که ابتدا باید مورد حمله قرار بگیرند، سپس آن را تشخیص دهند و از کامپیوترهای دیگر در مقابل این حمله محافظت کنند.
برایان بِیِر، مؤسس و مدیرعامل شرکت امنیتی Red Canary، موضوع را این‌گونه بیان می‌کند: «هرروزه حجم زیادی بدافزار تولید می‌شود که حمایت مناسب آنتی ویروس از کسب‌وکارها را ناممکن می‌کند. تنها در سال گذشته موسسه‌ی AV-TEST نزدیک به ۶۰۰ میلیون برنامه‌ی مخرب را شناسایی کرد که معادل بیش از ۵۰۰ هزار برنامه‌ی جدید در هر روز می‌شود. وقتی متوجه شوید این برنامه‌ها زمانی شناسایی شدند که باعث ایجاد مشکل شدند، مشاهده می‌کنید که شرکت شما با چه احتمال بالایی از آلوده شدن روبرو است.»
راه‌حل‌های نوین پدیدار می‌شوند
صنعت امنیت سایبری می‌داند که راه‌حل‌های مقابله با ویروس‌ها و هکرها نمی‌تواند واکنشی باشد. واکنشی بودن به عاملان حمله اجازه می‌دهد زمان زیادی برای تخریب کردن بدون گرفتار شدن داشته باشند. اما چگونه شرکت‌های امنیت اطلاعات می‌توانند در شرایطی پیشگیرانه عمل کنند که دشمن می‌تواند در هر لحظه‌ی دلخواه یکی از میلیاردها حرکت ممکن را انجام دهد؟
یک راه‌حل پیشرو، تشخیص و پاسخ نقطه پایانی یا به‌اختصار EDR نامیده می‌شود. به دلیل فراوانی دستگاه‌های متصل که امروزه در گردش هستند (لپ‌تاپ‌ها، سرورها) بیش از هر زمان دیگری امنیت شرکت‌ها در معرض آسیب است. وقتی کارمندی دستگاهی را به یک شبکه‌ی وای‌فای عمومی وصل می‌کند، درهای سازمان را به روی تهدیدهایی می‌گشاید که نیازی به عبور از سدهای امنیتی سنتی ندارند.
یک تحلیل‌گر ارشد مؤسسه‌ی تحقیقاتی گارتنر می‌گوید: «تغییر به‌سوی رویکردهای تشخیص و پاسخ‌دهی شامل افراد، فرآیندها و اجزای فناوری می‌شود و در پنج سال آینده باعث رشد بخش عمده‌ای از بازار امنیت خواهد شد. این بدین معنا نیست که جلوگیری کردن از حمله بی‌اهمیت است یا افسران ارشد امنیت اطلاعات (CISOs) از جلوگیری از حملات امنیتی دست برداشته‌اند. بلکه پیام روشنی دارد؛ مبنی بر اینکه جلوگیری بیهوده است، مگر اینکه به قابلیت تشخیص و پاسخ‌دهی گره خورده باشد.»
تشخیص و پاسخ مدیریت‌شده
چگونه صنعت امنیت سایبری EDR را اجرا می‌کند؟ این کار نیاز بالایی به تخصص انسانی دارد. بسیاری از کسب‌و‌کارهایی که دارای دپارتمان IT هستند، امنیت اطلاعات خودشان را دارند و به‌صورت داخلی نسخه‌ای از EDR را اجرا می‌کنند. اما انجام آن نیازمند سطحی از تجربه و تخصص است که بسیاری از شرکت‌ها ندارند یا قادر به تأمین آن نیستند.
یک برآورد صورت گرفته تخمین می‌زند که در سال ۲۰۲۰ با کمبود یک و نیم میلیون متخصص امنیت اطلاعات روبرو می‌شویم. این یعنی بسیاری از کسب‌وکارها پرسنل ویژه‌ای برای بخش EDR نخواهند داشت؛ به همین دلیل شرکت‌های امنیت اطلاعات EDR پیشنهاد می‌کنند.
بِیِر می‌گوید: «EDR با تمام فراز و نشیب‌هایش مؤثرتر از آنچه پیش از آن بوده است عمل می‌کند؛ اما به حدی کمبود متخصص در این بخش وجود دارد که حتی بسیاری شرکت‌های بزرگ نمی‌توانند با تیم موجود خود به‌طور مؤثر EDR را اجرایی کنند.»
در سال ۲۰۲۰ با کمبود یک و نیم میلیون متخصص امنیت اطلاعات روبه‌رو خواهیم شد.
به همین دلیل چنین تقاضای بالایی برای تشخیص و پاسخ نقطه پایانی (EDR) مدیریت‌شده وجود دارد. کمبود متخصصان امنیت اطلاعات به این معنا است که کمپانی‌های بیشتری کار EDR خود را به شرکت‌های با تخصص امنیتی بالاتر برون‌سپاری می‌کنند.
صنعت EDR چقدر وسعت دارد؟
گارتنر دریافت که شرکت‌های EDR در سال ۲۰۱۶ در این زمینه ۵۰۰ میلیون دلار درآمد داشته‌اند و این درآمد به‌طور سالانه افزایشی بیش از ۱۰۰٪ داشته است. با چنین نرخ رشدی، صنعت EDR می‌تواند یک صنعت میلیارد دلاری باشد.
اما خوب است که لحظه‌ای درنگ کنیم و ببینیم چه راهی را تا اینجا آمده‌ایم. امروزه امنیت سایبری مستلزم این است که هر رویداد کوچکی را که روی یکی از میلیون‌ها دستگاه متصل به یکدیگر روی می‌دهد، رصد کنیم. این کار را ارتشی از افراد حرفه‌ای وماهر و کامپیوترهای مجهز به فناوری پیشرفته‌‌ی تشخیص حمله انجام می‌دهند که بودجه‌ی امنیت اطلاعات به آن‌ها تخصیص یافته است. آگاه شدن از همه‌ی این دستگاه‌های متصل و آسیب‌پذیر کافی است تا دلمان برای اینترنت دایل آپ تنگ شود.