دانشمندان دانشگاه بوفالو موفق به ابداع روش بیومتریک جدیدی شدهاند که به کاربران اجازه میدهد به کمک قلب خود دستگاههایشان را قفلگشایی کنند.
همهی ما به استفاده از علائم بیومتریک بهعنوان ابزاری امنیتی در رایانهها و دیگر ابزارهای خود عادت کردهایم. معمولا برای باز کردن قفل گوشی یا رایانهی خود از اسکن چهره، شبکیه یا اثر انگشت استفاده میکنیم. اما دانشمندان در دانشگاه بوفالو موفق به اختراع راهکار بیومتریک جدیدی شدهاند که از اندازهگیری ضربان قلب جهت شناسایی افراد استفاده میکند.
سیستم اختراعشده از امواج داپلر سطح پایین جهت اندازهگیری ضربان قلب کاربر استفاده میکند. همچنین در تمام مدت استفاده از دستگاههایی که با این سیستم قفلگشایی میشوند، این سیستم به اندازهگیری ضربان قلب کاربر ادامه میدهد تا اطمینان حاصل کند شخص دیگری جای کاربر اصلی دستگاه نباشد. دانشمندانی که در توسعهی این فناوری شریک بودهاند، اذعان دارند که این روش امن و از رمزهای عبور و شناسههای بیومتریک فعلی مؤثرتر است.
دانشمندان ادعا کردهاند که میتوان از این سیستم در گوشیهای هوشمند و باجههای نظارتی فرودگاهها نیز استفاده کرد. افرادی که در مورد قدرت امواج این رادار داپلر و مضرات احتمالی آن نگران هستند نیز میتوانند آسودهخاطر باشند؛ به گفتهی ونیائو کو، محقق ارشد این برنامهی تحقیقاتی، قدرت امواج این رادار بهمراتب کمتر از قدرت امواج وایفای است. همچنین این سیستم برای اسکن اولیهی قلب افراد تنها به هشت ثانیه زمان نیاز دارد.
لازم به ذکر است که بعد از شناسایی اولیهی کاربر، این سیستم بهطور ممتد ضربان قلب کاربر را مورد اندازهگیری قرار میدهد. دانشمندان مدت سه سال صرف توسعهی این سیستم کردهاند و ادعا میکنند در این مدت ضربان قلب هیچ شخصی با شخص دیگر یکسان نبوده است. یکی از مزایای این سیستم، ماهیت غیر فعال آن و نبود نیاز به لمس دستگاه است.
همچنین به لطف فعالیت دائمی این سیستم و جلوگیری از استفادهی دیگران از دستگاه، نیازی به خروج از سیستم (Log-off) در زمان دور شدن از دستگاه وجود ندارد. محققان در تلاش برای کوچک کردن این سیستم هستند و موفق شدهاند آن را در گوشههای صفحهکلید یک رایانه جای دهند. به گفتهی دانشمندان، این سیستم میتواند از فاصلهی ۳۰ متری هویت افراد را تشخیص دهد و همین مسئله آن را به ابزاری مناسب جهت شناسایی افراد در فرودگاهها تبدیل میکند.