VPN ها برای گسترش دادن شبکه‌های داخلی (شبکه‌های خصوصی بزرگ) در سراسر جهان و فراهم کردن دسترسی به پایگاه کاربر استفاده می شوند. برای دادن دسترسی به شبکه خصوصی، کاربران باید ابتدا با استفاده از شناسایی و رمز عبور منحصر به فرد از طریق پورتال از راه دور احراز هویت شوند.
یک VPN اغلب از طریق نرم افزار مبتنی بر مرورگر استفاده میشود که نیاز به کاربر برای وارد شدن به سیستم دارد. سپس نرم افزار بر روی دسکتاپ کامپیوتر از راه دور یا فایل های شبکه ظاهر می شود، که می تواند از طریق مرورگر در دسترس باشد.
کاربر با استفاده از vpn یا فیلترشکن ها با تغییر آی پی خود به کشوری دیگر مثلا انگلیس یا فرانسه وصل میشود، همین امر موجب اختصاص یک IP خارجی به رایانه کاربر داخلی میشود که در ادامه این کار، همه داده‌ها و اطلاعات از رایانه کاربر به سرور خارجی انتقال پیدا کرده و از آنجا وارد دنیای مجازی اینترنت میشود و به این وسیله، از فیلترینگ داخلی کشور عبور می‌کند.
این یک توضیح کلی در مورد vpn ها بود که بررسی جزییات آن یک مقاله دیگری را می طلبد و در این گزارش بیشتر به معایب استفاده از این شبکه های مجازی خواهیم پرداخت.
استفاده از فیلترشکن ها و VPN ها این روزها بیشتر از گذشته شده است. مردم بدون بررسی عملکرد نرم افزارهای فیلترشکن، آنها را بر روی رایانه یا گوشی های همراه خود نصب می کنند و ممکن است این نرم افزار ها خود یک Trojan یا key logger باشند و اطلاعات مربوط به نام عبور و کاربردی افراد را در اختیار سرور خود قرار دهند.
همچنین VPNها اطلاعات را بصورت Encrypt شده منتقل می‌کنند و فرمول Decrypt کردن آن در اختیار سرور است؛ به همین دلیل تضمینی وجود ندارد که سرور قبل از رسیدن اطلاعات به مقصد آن را بازخوانی نکرده باشد.
در نتیجه یک VPN می تواند بدون اجازه شما، تمامی اطلاعات و محتوای سیستم را به سرور اصلی منتقل کند. از همین رو از دست رفتن داده ها می تواند به علت خطرات انتقال داده ها روی شبکه های عمومی متعدد باشد.
برخی از vpn ها نیز به صورت پروکسی عمل می کنند و به این ترتیب پروکسی عمل انتقال درخواست‌های داخلی یا ترجمه اطلاعات و عبور آن به سرورهای دیگر را انجام می دهد. پروکسی به دلایلی همچون رمزنگاری، رمزگشایی و بازرسی محتویات هر بسته، عملکرد کندتری دارد که در نتیجه امکان افشای اطلاعات وجود خواهد داشت.
به طور کلی می توان گفت VPN علاوه بر کند شدن سرعت اینترنت و دسترسی سخت به سایت ها و داده های مورد نیاز، به راحتی به اطلاعات سیستم مورد نظر اعم از فایل های شخصی، تصاویر و ... دست پیدا می کند. vpn ها با پورت‌های باز رایانه کاربر به اطلاعات درون رایانه وی دسترسی پیدا کرده و امکان کپی‌برداری و یا دیدن اطلاعات داخلی رایانه کاربر برای سرورهای خارجی میسر میشود.
این در حالی است که اگر کاربر برای مثال در شبکه محل کارش، این نوع ارتباط را برقرار کند، سرور می‌تواند از طریق رایانه کاربر به اطلاعات شبکه داخلی آن اداره نیز دسترسی پیدا کند و نیز با نرم‌افزارهای پیشرفته بدون آگاهی کاربر، اطلاعات موجود در رایانه یا شبکه داخلی کاربر را برای خود کپی کند. همین مسأله در نرم‌افزارهای فیلترشکن مانند «فری‌گیت» و «اولترا سورف» نیز در حال انجام است.