به گزارش سافت گذر، منظومه‌ها در فضا هیچ‌گاه ثابت نمی‌ایستند بلکه به خاطر نیروی جاذبه دیگر منظومه‌ها مدام در حرکت هستند و وقتی به یک‌دیگر نزدیک می‌شوند و به هم برخورد می‌کنند یا یکی از آنها از بین می‌رود یا با یک‌دیگر ترکیب می‌شوند تا سوپر منظومه به وجود بیاید.
یکی از مثال‌های بارز این اتفاق، منظومه NGC 6052 می‌باشد که تصاویر آن توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است. اگرچه دو منظومه در NGC 6052 است ولی به خاطر اینکه ترکیب شده‌اند باید آنها را یکی بدانیم.
یکی از دو منظومه در سال 1784 توسط ویلیام هرشل کشف شده ولی بعدها تشخیص داده شد که آنها یکی شده‌اند. در New General Catalogue لیستی از اجرام فضایی سال 1888 به چشم می‌خورد که جان لوییس امیل دریر NGC 6052 را یک شیء بزرگ و دایره‌ای شکل نامنظم می‌داند.
حالا تقریباً مشخص شده که میلیون‌ها سال پیش دو منظومه وجود داشته است و وقتی تأثیرات جاذبه‌ای میان آنها به وجود آمد، سبب ایجاد شکلی نامنظم شده که حالا ما شاهد آن هستیم. بر خلاف دیگر منظومه‌ها که پس از تصادف با هم تخریب می‌شوند، این جفت به خوبی به هم پیوسته‌اند.
با این اتفاق، احتمال دارد وقتی کهکشان راه شیری با Large Magellanic Cloud برخورد می‌کند، طی میلیاردها سال دیگر از بین برود.
این برای نخستین بار نیست که NGC 6052 توسط تلسکوپ هابل مشاهده شده چرا که این اتفاق در سال 2015 نیز رخ داده بود ولی تصویر قبلی توسط WFPC2 این فضاپیما گرفته شده بود در حالی که عکس جدیدتر به وسیله WFC3 ضبط شده است.
دلیل این رخداد نیز آن بود که WFPC2 با پیکسل‌های داغ فضایی مشکل داشت و وقتی عکسبرداری می‌کرد برخی از قسمت‌ها دیده نمی‌شدند ولی WFC3 اخیراً بروزرسانی شده و چنین مشکلی ندارد.
منبع: digitaltrends.com