کارت USB مرگ: ابزاری که ویندوز را قابل اعتمادتر کرد

در اوایل دهه 2000، مایکروسافت در حال تلاش برای تثبیت ویندوز بود. سیستم عامل محبوب، اما ناپایدار بود. خرابی‌های مکرر می‌توانست باعث از دست رفتن داده‌ها و از کار افتادن رایانه‌ها شود.

کارت USB مرگ

یکی از دلایل اصلی ناپایداری ویندوز، درایورهای ناسازگار بود. درایورهایی که توسط تولیدکنندگان سخت‌افزار برای دستگاه‌های خود ایجاد می‌شدند، اغلب با ویندوز به خوبی کار نمی‌کردند. این می‌توانست منجر به خرابی‌های سیستم، از جمله خرابی «BSOD» یا «صفحه آبی مرگ» شود.

برای کمک به حل این مشکل، مایکروسافت یک کارت USB سیار ایجاد کرد که با نام «کارت USB مرگ» شناخته می‌شد. این کارت حاوی یک مجموعه از درایورهایی بود که برای اطمینان از سازگاری با ویندوز آزمایش شده بودند.

کارت USB مرگ توسط توسعه‌دهندگان ویندوز در سراسر جهان استفاده می‌شد. آنها از آن برای آزمایش درایورهایی که از سوی تولیدکنندگان سخت‌افزار ارائه می‌شدند استفاده می‌کردند. اگر یک درایور با کارت USB مرگ کار نمی‌کرد، می‌دانستند که با نسخه‌های بعدی ویندوز نیز کار نخواهد کرد.

کارت USB مرگ نقش مهمی در تثبیت ویندوز ایفا کرد. این به مایکروسافت کمک کرد تا تعداد خرابی‌های سیستم را کاهش دهد و ویندوز را برای کاربران قابل اعتمادتر کند.

جزئیات:

کارت USB مرگ توسط مهندس مایکروسافت به نام مایکل ثورنتون ایجاد شد. ثورنتون در دهه 1990 به عنوان یک مهندس نرم‌افزار در مایکروسافت شروع به کار کرد. او در توسعه چندین نسخه از ویندوز از جمله ویندوز 95، ویندوز 98 و ویندوز XP مشارکت داشت.

ثورنتون در مصاحبه‌ای با PCWorld گفت که کارت USB مرگ را در پاسخ به خرابی‌های مکرر ویندوز ایجاد کرد. او گفت: «من خسته شده بودم که رایانه‌های مردم به دلیل درایورهای ناسازگار خراب می‌شدند.»

کارت USB مرگ حاوی یک مجموعه از درایورهایی بود که توسط تیم‌های مختلف در مایکروسافت آزمایش شده بودند. این درایورهایی بودند که برای اطمینان از سازگاری با ویندوز آزمایش شده بودند.

نتیجه‌گیری:

کارت USB مرگ یک ابزار مهم در توسعه ویندوز بود. این به مایکروسافت کمک کرد تا تعداد خرابی‌های سیستم را کاهش دهد و ویندوز را برای کاربران قابل اعتمادتر کند.