لینوس توروالدز به‌تازگی انتشار هفتمین نسخه کاندیدای انتشار (rc7) از Linux 6.16 را اعلام کرده است، که به این معناست که نسخه پایدار نهایی به‌زودی در دسترس خواهد بود. توروالدز گفته بود که انتظار داشت این نسخه rc7 بسیار کوچک باشد، زیرا هفته با آرامش آغاز شده بود. اما در میانه هفته، فعالیت‌هایی در زمینه رفع مشکلات شبکه افزایش یافت و سپس در روز جمعه و آخر هفته ناگهان حجم فعالیت‌ها بالا رفت، که منجر به یک نسخه rc7 شد که به گفته او «کم‌حجم هم نیست».
با وجود تعداد زیادی از رفع اشکالات، بسیاری از درخواست‌های ادغام (pull requests) بسیار کوچک بودند و بیشتر آنها فقط شامل یک اصلاحیه بودند. بخش‌هایی که به‌روزرسانی شدند، بیشتر شامل مستندات، آزمایش‌های خودکار (self-tests) و ابزارها بودند؛ کد اصلی هسته (core kernel code) تمرکز اصلی تغییرات نبود. با اینکه تعداد درخواست‌های ادغام افزایش یافت، توروالدز گفت که هیچ‌چیز خاصی برجسته یا نگران‌کننده نبود، بنابراین احتمالاً این به معنای عدم تأخیر در انتشار نسخه پایدار است.
به‌طور کلی، نظر بنیان‌گذار لینوکس نشان می‌دهد که وضعیت هسته در شرایط خوبی قرار دارد، با وجود تغییرات کوچکی که این هفته اعمال شده است. معمولاً نسخه rc7 آخرین کاندیدای انتشار پیش از نسخه پایدار است؛ اگر این هفته هم چنین باشد، ما لینوکس 6.16 را در تاریخ 27 جولای (5 مرداد) خواهیم دید. اما اگر نیاز به نسخه rc8 باشد، نسخه پایدار در تاریخ 3 آگوست (12 مرداد) منتشر خواهد شد.
برخی از اشکالاتی که در این به‌روزرسانی رفع شده‌اند عبارت‌اند از: رفع نشتی‌های حافظه در regmap، هشدارهای ساخت dma، به‌روزرسانی ورودی‌های ASoC DMI، رفع مشکلات بلوتوث، بهبودهای KVM، رفع اشکالات netfilter، و به‌روزرسانی‌های متعدد مربوط به درایورها (مانند drm/amd، usb، wifi). در نسخه‌های کاندیدای انتشار، تمرکز بر روی افزودن ویژگی‌های جدید نیست، بلکه هدف رفع اشکالات و بهبود ویژگی‌های جدیدی است که در دوره ادغام (merge window) پس از انتشار لینوکس 6.15 معرفی شده بودند.
کاربران عادی لینوکس معمولاً نباید این نسخه‌های کاندیدای انتشار را امتحان کنند، زیرا این نسخه‌ها به‌طور خاص برای توسعه‌دهندگان طراحی شده‌اند. حتی تلاش برای نصب این هسته‌ها ممکن است باعث کرش (خرابی) سیستم شما شود، بنابراین اگر تمایل به آزمایش آنها دارید، این کار را در یک ماشین مجازی انجام دهید. به‌طور کلی، بهترین راه برای استفاده از این هسته‌های جدید زمانی است که توزیع لینوکسی شما آنها را به‌طور رسمی منتشر کند. سیستم‌هایی که بر پایه فدورا (Fedora) و آرچ (Arch) هستند، به‌روزرسانی‌های هسته را سریع‌تر ارائه می‌دهند، بنابراین این توزیع‌ها از بهترین گزینه‌ها برای تجربه سریع هسته‌های جدید پس از پایدار شدنشان هستند.