در قرآن ۸۹ بار خطاب «یا ایها الذین آمنوا» آمده است و برخی از این خطابات در مورد اطاعت از اولیای خدا و اهل بیت (ع) است مانند آیه ۵۹ سوره مبارکه نساء که می فرماید: «یا ایها الذین آمنوا اطیعوالله و اطیعوالرسول و اولی الامر منکم ...» یعنی «اى کسانى که ایمان آورده‌اید، خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولیاى امر خود را [نیز] اطاعت کنید...» مجموعاً ۱۴ بار تعبیر «اطیعوالله واطیعوالرسول» در قرآن آمده است. آیه ۱۱۹ سوره توبه می فرماید: «یا أَیُّها الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقوا الله وَ کُونُوا مَعَ الصّادقین». تفسیر «اولی الامر» در بین عامّه و خاصّه متفاوت است. عامّه اصرار دارند که بگویند «اولی الامر» یعنی اُمَرا و اطاعت از آنها واجب است؛ یعنی اطاعت از هر کسی که حاکم بر شماست واجباست. امّا تعبیر رایج اهل سنت و شیعه از امام بسیار متفاوت است و در نظر شیعه حاکمان نمی توانند مصداق این آیه باشند و نمی شود که هر فاسق یا فاسدی که حاکم شد ما ازش اطاعت کنیم آن هم، هم ردیف خدا و رسول باشد - نه اینگونه نیست! در روایات اهل بیت علیهم السلام، این آیه به «اطاعت از ائمه معصومین علیهم السلام» تفسیر و تعبیر شده است. طبرسی در تفسیرش می گوید: «اطاعت از اولی الامر مانند اطاعت از خدا و رسول بی قید و شرط است و نمی شود خداوند دستور به اطاعت بی قید و شرط بدهد مگر با داشتن سه شرط: اول اینکه معصوم باشد. دوم اینکه ظاهر و باطنش یکی باشد و سوم اینکه از غلط، خطا و فرمانِ به قبیح مصون باشد.» این نکته بسیار مهم است که در مسیر امامت دچار خطا نشویم و وقتی این تعریف را برای امام پذیرفتیم، دیگر هیچ قید و شرطی ندارد و دیگر سن و سالِ امام مطرح نیست و یا اینکه با شمشیر قیام کند یا نکند مهم نیست. عده ای می گویند امام حسن (ع) چون با شمشیر قیام نکرد، امام نیست؛ اما اینگونه نیست زیرا خلیفه زمانِ امام حسن (ع) معاویه بود و صلاح در این بود که با شمشیر قیام نکند ولی خلیفه زمان امام حسین (ع) یزید بود که فسق و فسادش بر همه آشکار بود و امام حسین (ع) با شمشیر قیام کردند.