دانلود تفسیر صوتی سوره شمس - دانلود تفسیر سوره 91 از حجت الاسلام قرائتی

شناسنامه سوره الشمس
سوره الشمس : نود و یکمین سوره
ترتیب نزول : 26
محل نزول : مکه مکرمه

تعداد آیات : 15
تعداد کلمات : 54
تعداد حروف : 253
تعداد لفظ . الله : 3
معانی سوره:
 شمس یعنی خورشید.
نامهای دیگر سوره:
ناقه صالح .
ویژگی سوره :
 پیام آور خودسازی و تهذیب نفس انسانی و تطهیر دلها از آلودگی ها و ناخالصی ها و کدورت هاست.
موضوعات کلی سوره :
 یازده مورد سوگند در مورد زمین و آسمان و کرات آسمانی و نفس انسان و پیدایش شب و روز – خلقت انسان و هدایت فطری آن از سوی خداوند – داستان قوم ثمود و ناقه حضرت صالح (ع).
حاصل مضمون این سوره این است که: انسان- که با الهام خدایى تقوا را از فجور و کار نیک را از کار زشت تمیز می‏دهد-، اگر بخواهد رستگار شود باید باطن خود را تزکیه کند، و آن را با پرورشى صالح بپروراند و رشد دهد، با تقوا بیاراید، و از زشتی‏ها پاک کند، و گر نه از سعادت و رستگارى محروم می‏ماند، هر قدر بیشتر آلوده‏اش کند، و کمتر بیاراید محرومیتش بیشتر می‏شود، و آن گاه به عنوان شاهد داستان ثمود را ذکر می‏کند که به جرم اینکه پیامبرشان حضرت صالح را تکذیب کرده، ناقه‏اى را که مامور به حمایت از آن بودند بکشتند، به عذاب استیصال و انقراض مبتلا شدند، و با نقل این داستان به اهل مکه تعریض و توبیخ می‏کند
فضیلت قرائت این سوره :
– پیامبر اکرم (ص) : هرکه این سوره را بخواند مانند کسی است که به تعداد کلیه اشیائی که خورشیدو ماه به روی آنها طلوع کرده اند صدقه داده است.
– امام صادق (ع): هرکه بسیار بخواند در روزی یا شبی سوره های شمس – لیل – ضحی - شرح را . هر چیز که نزد او حاضر باشد در قیامت برای او شهادت بدهند . حتی مو و پوست و گوشت و خون و عروق و اعصاب و استخوانها و جمیع اعضای او. و حق تعالی بفرماید که : شهادت شما را قبول کردم از برای بنده خود . این ملائکه ببرید اورا به بهشت و هرجا را که او اختیار نماید به او عطا کنید و گوارا باد فضل و رحمت من از برای بنده من.
– جهت حاجت ونیز دفع دشمن سه روز ( چهارشنبه – پنجشنبه – جمعه ) به سجده رفته و سه بار این سوره را بخوان و چون با فالهمها رسیدی حاجت خود را از دل بگذران.
متن سوره الشمس:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿١﴾ وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿٢﴾ وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿٣﴾ وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿٤﴾ وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿٥﴾ وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿٦﴾ وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨﴾ قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿٩﴾ وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿١٠﴾ کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿١١﴾ إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿١٢﴾ فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿١٣﴾ فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿١٤﴾ وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿١٥﴾