قَالَ لِلْجَوَادِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ رَجُلٌ أَوْصِنِی قَالَ وَ تَقْبَلُ قَالَ نَعَمْ قَالَ تَوَسَّدِ اَلصَّبْرَ وَ اِعْتَنِقِ اَلْفَقْرَ وَ اِرْفَضِ اَلشَّهَوَاتِ وَ خَالِفِ اَلْهَوَى وَ اِعْلَمْ أَنَّکَ لَنْ تَخْلُوَ مِنْ عَیْنِ اَللَّهِ فَانْظُرْ کَیْفَ تَکُونُ . مردى به حضرت جواد علیه السّلام عرض کرد مرا سفارشى بفرما. امام علیه السّلام فرمود مى‌پذیرى؟ گفت آرى، فرمود تکیه بر صبر کن و به فقر درآویز و شهوات را رها کن و مخالفت با هواى نفس نما و بدان که تو از دیده خدا مخفى نیستى، دقت کن چگونه باید باشى. در ابعاد مختلف و ضروری ما نیاز به صبر داریم. گاهی در شدائد و گاهی در التزام هایی که داریم. راه بدون صبوری به سرانجام و سر منزل نمی رسد. و عجیب شیطان راه های فاصله از صبوری را القا و خطواتی را جهت مشغول کردن نفوس تعریف می کند. ما مامور خطوط قرمز قلوب خود هستیم. شیطان هم به انحاء مختلف در جهت گمراهی ما و قلوب ما در تلاش است. و در این تعارض است که انسان نیاز به هوشیاری و مراقبه دارد تا در دام شیطان نیفتد. اگر انسان در این جهاد نفس جایگاهی پیدا کرد اهل این می شود که خطوات شیطان را بشناسد و الا بر سر او کلاه می رود. نوع نگاه ما باید عمیق تر باشد زیرا دشمنی قسم خورده داریم.