پدران و مادران در تربیت فرزندان خود بسیار مؤثر هستند و خانواده پایگاه اول تعلیم و تربیت و شکل گیری شخصیت انسان است، اما نکته مهم این است که کدام رفتار والدین تأثیر بیشتری در سازندگی شخصیت فرزند دارد؟
نصیحت کردن یکی از ابزارهای تربیتی است که شاید کم اثر ترین کار برای تربیت است که حتی گاهی اوقات آثار منفی هم به جا می گذارد. اینطور هم نیست که برای تربیت فرزندان، پدر و مادر اصلا دچار خطا و اشتباه نشوند و نیازی نیست که والدین برای تربیت فرزند حتما متخصص علوم تربیتی باشند. همین که چند اصل ساده را به کار بگیرند فرزندان خوبی را تربیت می کنند. داشتن همه خوبی ها و فضایل و پرهیز از همه بدی ها و رذایل جایگاه بخصوصی در تربیت فرزندان ندارد و اینگونه نیست که هر کار خوبی، اثر خوب روی فرزندانمان بگذارد.
اصلی ترین و اولین کار خوبی که پدر و مادر می توانند انجام دهند تا فرزندان خوبی تربیت کنند، صبر است و صبر مهمترین کار خوب مؤثر برای تربیت فرزندان است. صبر یعنی قدرت تحمل سختی ها و مشکلات. خداوند متعال هم در قرآن بارها به مسئله صبر و تحمل در مقابل شدائد حتی قبل از نماز اشاره کرده است. فرزندان صبر والدین خود را به خوبی درک می کنند و هیچ عیبی مانند بی صبری نیست و هیچ خوبی مانند صبوری نیست. والدینی که صبوری نداشته باشند، فرزندان ضعیفی را تحویل جامعه می دهند.
امیرالمومنین (ع) در کلامی می فرمایند:«مردم به مسئولین جامعه شبیه تر هستند تا پدر مادر خود..» مسئولین جامعه هم باید قدرت صبر و تحمل در برابر مشکلات جامعه را داشته باشند.