مشاهده تصاویر بیشتر ...
فرقه بهائیت که در ادامه جنبش ضاله بابیت در ایران شکل گرفت، گوی سبقت را از دیگر فرقههای نوظهور در زمان خود ربود و امروزه نیز همچنان در گمراه نمودن بشر از مسیر حق و هدایت فعالیتهای چشمگیری را به انجام میرساند.
در این مقاله سعی میگردد خوانندگان گرامی با ابعاد زندگانی اصلیترین چهره در پیدایش این فرقه، آشنا شوند همان کسی که بهائیان، وی را امروز پیامبر خود دانسته و حتی نماز خود را به سمت او بجای میآورند.
میرزا حسینعلی نوری در سال ۱۲۳۳ قمری در تهران به دنیا آمد. پدرش میرزا عباس معروف به میرزا بزرگ، از مستوفیان و منشیان عهد محمد شاه قاجار و به ویژه مورد توجه خاص قائم مقام فراهانی بود و بعد از قتل قائم مقام از مناصب خود برکنار شد، به نور رفت و به کار منشیگری و حسابداری و معلمی در خانه اشراف آن دوران پرداخت.
و حسینعلی خواندن و نوشتن را نزد پدر آموخت. البته او بعدها ادعای «امی» بودن کرد، اما خواهرش این امر را تکذیب میکند.
در زمان ادعای بابیت سید علی محمد شیرازی، در جمادی الاولی ۱۲۶۰، او جوانی ۲۸ ساله و ساکن تهران بود که در پی تبلیغ ملاحسین بشرویهای (نخستین پیرو باب معروف به باب الباب و جزء ۱۸ نفر از یاران اصلی باب.) در شمار نخستین گروندگان به باب در آمد و از آن پس یکی از فعالترین افراد بابی شد و به ترویج بابیگری، به ویژه در نور و مازندران، پرداخت. در اثر تبلیغات وی برخی از برادرانش، ازجمله میرزا یحیی معروف به صبح ازل نیز به این مرام پیوستند. میرزا یحیی سیزده سال از برادرش کوچکتر بود.
حسینعلی بهاء: دوستان و دشمنان سیاسی
مشخصات کتاب:
نمایه سازی قبلی : نمایه سازی قبلی
سرشناسه : ابوالحسنی، علی، ۱۳۳۴
عنوان و نام پدیدآور : حسینعلی بهاء: دوستان و دشمنان سیاسی/علی ابوالحسنی (منذر)
منشا مقاله : علی ابوالحسنی (منذر)
توصیفگر : بهائیگری -- تاریخ
عناوین اصلی کتاب شامل:
اشاره؛ 1- امیرکبیر؛ سرکوبگر فتنة باب؛ 2- یاران امیر؛ تقابل جدی و مستمر با باب و بهاء؛ 3- میرزا آقاخان نوری، دوست و همدست دیرینِ بهاء؛ 4- یاران امیر برای پاکسازی عراق از بهاء و بابیان بپامی خیزند