مشاهده تصاویر بیشتر ...
در سوره مبارکه فتح آیه چهارم قلب به عنوان هدف و غایت بیان شده است و آنچه که باعث ازدیاد ایمان در این قلب شود مورد نظر است. با مراجعه به آیات قرآن و روایات متعدد، حضرات معصومین نسبت به قلب و اموری که بر قلب عارض می شود مانند آفات و اموری که باعث رشد و تعالی قلب می شود، نکات بسیار زیادی را بیان کرده اند. تقسیم های متعددی برای قلب ذکر شده است.
در روایت داریم که از گوش و چشم مراقبت کنید چون قلب همانند دفتری برای این دو عضو است و هر آنچه از چشم و گوش وارد می شود بر قلب اثر می گذارد. اگر انسان مشغول ذکر باشد، ذکر لسانی منجر به ذکر قلبی می شود و ذکر قلبی، ذکر جوارحی را برای انسان به ارمغان می اورد و حُجُب و موانع قلب برطرف می شود و قلب به سوی ذات اقدس اله مرتفع می شود.
اگر انسان راضی به رضای خدا شود و دائماً شکرگزار باشد و نسبت به آنچه که ندارد از وادی شکر خارج نشود قلبش منفتح می شود و به ارامش و سرور و بهجت حقیقی در قلبش می رسد. زمانی که انسان توجه به غیرخدا پیدا کند و متعلق به امور مادی شود قلبش در تاریکی ها قرار می گیرد.
امام صادق (ع) می فرمایند: « قلب تاریک مانند اتاق تاریک و مخروبه است که اثری از انس و سکنا در آن قلب نیست.»
علامات قلب تاریک:
اول، دچار عجب و خود برتر بینی است.
دوم، اثری از خدا در این قلب نیست و دچار ریا می باشد.
سوم، نسبت به دنیا حرص و ولع دارد.
منشأ عجب، جهل و نادانی است. عجب باعث تنهایی است و حرص باعث می شود شأن انسان پایین بیاید و برکت رزقش هم از بین برود.