مشاهده تصاویر بیشتر ...
این کتاب کلاسی فشرده است که مثل منجنیق شما را به درون دنیایی پرتاب می‌کند که در آن همه‌چیز را همان‌طور که به واقع هست خواهید دید، نه آن‌طور که فکر می‌کنید هست. تمرکز بو بنت در این کتاب بر مغالطه‌های منطقی است که در تعریفی ساده آشکارا خطاهایی در استدلال‌ورزی‌اند [تقریباً چیزی مثل خطای دید، منتها برای ذهن]. با خواندن هر مدخل، قابلیت استدلال کردن و تصمیم گرفتن‌تان بهتر و بهتر می‌شود.
مغالطه، یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به‌معنای خطای در تفکر یا شکل غیر معتبر از استدلال است.
محدودترین تعریف مغالطه آن است که گفته‌اند: قیاسی است مرکب از وهمیات یا مشبهات.
تعریف دیگر این که: قیاس فاسدی است که منتج به نتیجه صحیح نباشد و فساد آن یا از جهت ماده است یا صورت و یا هر دو.
تعریف عام‌تر و کلی‌تری نیز وجود دارد که در آن انواع خطاها و آشفتگی‌هایی که کم و بیش مرتبط با خطای در استدلال است نیز به معنای وسیع کلمه مغالطه نامیده می‌شود. طبق تعریف اخیر می‌توان وقوع مغالطات را در حوزه عالم استنتاج در نظر گرفت؛ به این معنا که شخص با مقدمات یا بدون مقدمات، از راه‌های منطقی یا غیر آن، و به صورت معتبر یا غیر معتبر بخواهد صدق یا کذب گزاره‌ای را نتیجه بگیرد.
بنابراین در تعریف مغالطه به معنای عام می‌توان چنین گفت: "هر نوع خطا در حوزه تصورات یا تصدیقات؛ اعم از این که عمدی باشد یا سهوی و اعم از این که مغالطه‌گر خود به خطا بیفتد یا دیگری را به خطا بیندازد و اعم از این که مغالطه‌گر در صدد تعریف یا استدلال باشد یا نباشد".
بنابر تعریف اخیر، گاهی عنوان مغالطه حتی به چیزی در حد یک تصور یا باور (تصدیق) نادرست اطلاق می‌شود، و مغالطه مساوی می‌شود با هر نوع خطا در تصور و تصدیق.
البته در تمام این تعریف‌ها این نکته مفروض است که آگاهانه و عمدی بودن یا غیر آگاهانه و سهوی بودن، تاثیری در تعریف مغالطه ندارد. مغالطه را نسبت به کسی که گول خورده و حق را نشناخته و باطلی را حقیقت پنداشته است "غلط"، و خود شخص را (غالط" (غلط کار) می‌نامند و نسبت به دیگران که اغفال می‌شوند "مغالطه"، و کسی که دلیل فاسد را برای دیگران حق جلوه می‌دهد "مغالِط" (مغالطه کننده) نامیده‌اند.