امام سجاد (ع) فرمودند که خدواند سه هدیه در ماه رمضان به ما داده است : ۱. روزه با آثار و برکات ۲. نزول قرآن ۳. شب قدر خداوند وقتی می خواهد در مورد ویژگی ها و اهمیت ماه رمضان موضوعی را بیان کند، به نزول قرآن در این ماه اشاره می کند. قرآن به واقع کتاب هدایت است و شرط استفاده از آن معرفت است. شخصیت هر کس در کلام او جلوه می کند و قرآن کلام خدواند است. همه ی صفات خداوند در این کتاب بیان شده اما فقط کسانی که اهل معرفت هستند آن را درک می کنند. خدا در کل هستی عوالمی را قرار داده که ناچیزترین و پایین ترین آنها از جهت رتبه، دنیا است. ما در این هستی زمینی و عالم ماده دچار محدودیت هایی می شویم که به ناچار باید آنها را بپذیریم. بعد از این عالم، عالم برزخ است که شکلی تکامل یافته تر از دنیا دارد. این تکامل در لذت و عذاب یکسان است. بعد از این عالم، قیامت و آخرت است. توصیف و فهم ما از قیامت مانند توصیف دنیا برای کودکی است که هنوز به دنیا نیامده و دنیا را درک نکرده است. زمان و مکان در عوالم بالا اهمیتی ندارند. فاصله ی ما با برزخ و قیامت فاصله ی وجودی است . درست مانند زندگی یک انسان در کنار زندگی یک حیوان که درک و شعوری از دنیای اطرافش ندارد. برای مثال صداهای برزخ در این دنیا شنیده می شود اما ما نمی توانیم و قادر نیستیم تا آنها را بشنویم. حجاب و مانع در این مسیر تعلقات ما است. درماندگی و اضطرار در مقابل خدا موجب می شود تا حجاب ها کنار برود. نازل شدن قرآن در این ماه به معنای پایین آمدن و فرود آمدن آن نیست، بلکه نزول قرآن به معنای پایین آوردن معانی بلند آن است تا برای ما قابل فهم گردد. حقیقت قرآن همان اسماء الهی است که دریافت حقیقت آن در وهم ما نیز نخواهد آمد.