جریان عاشورای امام حسین علیه السلام فقط مخصوص یک مقطع خاص زمانی و مکانی نبود و نیست. جریان عاشورا هر سال تجدید می شود و جلوه ای از عاشورای ۶۱ ظهور پیدا می کند. کاروان امام حسین علیه السلام هر سال حرکت می کند و ما باید خود را به این کاروان برسانیم و نام خود را دراین کاروان ثبت کنیم. جریان کربلا و عاشورا یک فرهنگ است که کل عالم را به دو قسمت حسینی و یزیدی تقسیم کرده است. جریان عاشورا از ابتدای خلقت شروع و تا دامنه قیامت ادامه دارد. و خداوند به واسطه شهادت ابا عبدالله الحسین علیه السلام همه عالم را امتحان می کند. «وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا» و اگر بر طریقه (اسلام و ایمان) پایداربودند آب (علم و رحمت و رزق) فراوان نصیبشان البته می‌گردانیدیم. اگر شما پای ولایت استقامت داشته باشید، خدای متعال هم خود، هم خانواده و هم جامعه را بی نیاز می کند. خدای متعال امتحان و آزمایش می کند. فتنه چند معنا دارد. یکی از معانی فتنه یعنی امتحان و آزمایش. خدا با شهادت امام حسین علیه السلام خلق عالم را امتحان می کند. خدا با جریان کربلا رتبه و مقام می دهد. ما با حضور در جلسات اعلام می کنیم که عضو کاروان حسینی هستیم. زمانی که می خواهی وارد حرم امام حسین علیه السلام شوی هفت مرتبه بگو لبیک یا داعی الله. چرا؟ چون هنوز ندای هل من ناصر ینصرنی امام در گوش زمان مانده است. حالا چرا هفت مرتبه؟ شیخ جعفر شوشتری می گوید شاید معنی اش این باشد. چون امام حسین علیه السلام در کربلا هفت مرتبه این ندای غریبانه را سر داد. نسبت ما با ولی خدا چیست؟ انسان مؤمن هر شب خود را محاسبه می کند. این محاسبه خیلی مهم. آیا واجبی از من ترک شده، حرامی از من سر زده؟ با محاسبه انسان متوجه گناهان خود می شود. محاسبه انسان را از غفلت بیرون می آورد و از تکبر و عجب و غرور می کند. انسان با محاسبه رد پای شیطان را می بیند و حالت توبه و استغفار به او دست می دهد و به سوی خداوند فرار می کند. محاسبه اخلاص از بالاترین سطوح محاسبه است. خدمتی که انجام می دهید خالص باشد. اگر منتظر تشکر دیگران هستیم بدانیم در کار خیر ما اخلاص دچار اشکال است. از اشکالات دیگر اخلاص در سطوح محاسبه این است که انجام وظیفه خود را امام و کمال ببینیم. از مهمترین مراحل محاسبه، نسبت انسان با امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف است. کسانی می توانند با کاروان امام حسین علیه السلام همراهی کنند که هرچه دارند به پای امام بریزند. این همراهی نزدیکی و دوری هم دارد. بعضی ها به کربلا آمدند و حتی با دشمن هم جنگ کردند اما وقتی که امام به شهادت رسیده بودند. دعای ما این است که در رکاب و همراه با امام به شهادت برسیم.