مشاهده تصاویر بیشتر ...
محمد بن حسن(عج) (متولد ۲۵۵ق)، شناخته‌شده با عناوینی از جمله امام مهدی، امام زمان و حجت بن الحسن، دوازدهمین و آخرین امام شیعیان امامی است که دوره امامتش پس از شهادت امام حسن عسکری(ع) در سال ۲۶۰ هجری آغاز شد و تا پس از ظهور او در آخرالزمان ادامه خواهد داشت. به باور شیعیان، او همان مهدی موعود است که پس از دوره طولانی غیبت، ظهور خواهد کرد.
بر اساس منابع شیعه، حکومت عباسی در دوره امامت امام حسن عسکری(ع) درصدد یافتن فرزند وی به عنوان مهدی و جانشین پدر بود و از این رو تولد امام زمان مخفی نگه داشته شد و جز چند تن از یاران خاص امام یازدهم شیعیان کسی او را ندید. از این جهت پس از شهادت امام عسکری(ع)، بسیاری از شیعیان دچار تردید شدند و فرقه‌هایی در جامعه شیعه پدید آمد و گروهی از شیعیان، از جعفر کذاب، عموی امام زمان، پیروی کردند. در این شرایط توقیعات امام زمان که عموماً خطاب به شیعیان نوشته می‌شد و توسط نائبان خاص به اطلاع مردم می‌رسید، موجب تثبیت دوباره تشیع گردید؛ تا جایی که در قرن چهارم هجری از میان فرقه‌هایی که پس از امام یازدهم از شیعه منشعب شده بودند، تنها شیعه دوازده‌امامی باقی مانده بود.
امام زمان پس از شهادت پدرش، در غیبت صغری به سر برد و در این مدت به واسطه چهار نائب خاص با شیعیان ارتباط داشت. با آغاز غیبت کبری در سال ۳۲۹ق، ارتباط مردم با امام زمان(عج) از راه نایبان خاص نیز پایان یافت. در اعتقاد شیعیان، مهدی(عج) زنده است تا زمانی که به همراه حضرت عیسی(ع) ظهور کند. علمای شیعه درباره دلایل و جزئیات عمر طولانی امام زمان، تبیین‌هایی ارائه کرده‌اند.
مشخصات کتاب:
وقتی او می‌آید یادداشتهای کوتاه و برداشتهایی از روایات درباره حضرت مهدی علیه السلام
مؤلف/ سیدمحمدرضا غیاثی کرمانی
صفحه آرا/ رضا فریدی
قطع/ پالتویی
چاپ/ کمال الملک
نوبت چاپ/ چهارم ـ تابستان 1391
قیمت/ 700 تومان
تیراژ/ سه هزار نسخه
ص: 1
عناوین اصلی کتاب شامل:
اشاره؛ فهرست مطالب؛ مـی آید از دور؛ سیمای دل آرا و قامت زیبای مهدی علیه السلام؛ انقلاب جهانی مهدوی؛ عدالت جهانی مهدوی؛ امنیت و صلح جهانی مهدوی؛ شادی و رفاه جهانی مهدوی؛ عقلانیت جهانی در نظام مهدوی؛ نبرد مهدوی؛ انقلاب علمی و فرهنگی مهدوی؛ انقلاب اخلاقی مهدوی؛ انقلاب عمرانی مهدوی؛ بانوان در نظام مهدوی؛ کارگزاران در نظام مهدوی؛ مردم جهان در نظام مهدوی؛ راه و رسم حکومت در نظام مهدوی؛ معجزات در نظام مهدوی؛ منابع و مآخذ