انسانها وقتی زندگی می کنند و به دنبال رفاه و پول و ثروت می روند برای دو هدف تلاش می کنند:
۱- تأمین نیازهای اولیه و حیاتی که بخش جدی زندگی است و کسب ثروت و تأمین درآمد برای این نیازها خیلی هم دلچسب نیست و از سر اجبار است.
۲- تأمین رفاه، سرگرمی و تفریح که این بخش دلچسب زندگی است و بخش مهمی در زندگی است.
ما می خواهیم به یک ضرورت دینی مهم اما از بعد تفریحی بپردازیم. ما نیازمند تفریح هستیم چون خدا ما را تفریح طلب آفریده است. دین به غیر از نیازهای اولیه و حیاتی به فکر تفریح ما هم هست و برای تفریح مان برنامه دارد. در اغلب تعاریف، دین را امری سخت گیر و زمخت برای ما معرفی کرده اند که گویا فقط برای بخش حداقلی زندگی انسان برنامه دارد، ولی اینطور نیست. عبادت اتفاقی است که برای تأمین تفریح دل انسان طراحی شده است. نماز قسمت ضروری زندگی است. دینی که برنامه ای برای تفریح انسان نداشته باشد، دین نیست زیرا که خدا انسان را تفریح طلب آفریده است.
بهترین تفریح برای انسان، عبادت است. نماز به انسان، انرژی و نشاط می دهد برای بخش جدی زندگی.
عبادت، تفرجگاه روح انسان است. عبادت تأمین کننده عیش دل آدمی است و تفریحی است که آسیب نمی زند، خسته کننده نیست و ما بیش از هر تفریحی به این نوع تفریح نیاز داریم.