ایجاد بسترهای داخلی در حوزه فنآوری اطلاعات یکی
از ضروریات انکار ناشدنی است که امروزه بسیاری از کشورها را به سمت استفاده
از زیرساختهای داخلی سوق داده است که مرورگر و سیستم عامل بومی نیز از
این موارد به شمار میآیند.
به گزارش سافتگذر به نقل از ایسنا، خدمات الکترونیکی و نیاز بشر امروز به دسترسی به این
خدمات، استفاده از مرورگرهای اینترنتی را برای مرور و اتصال به وب سایتهای
مقصد و مطلع شدن از اطلاعات مورد نیاز را توسعه داده است و به همین منظور
در بازههای زمانی کوتاهی شاهدیم که غولهای مرورگرهای اینترنتی همچون IE،
اپرا و فایرفاکس به بهروزرسانی محصولات خود در این حوزه دست میزنند.
در تخمینی کلی میتوان گفت که روزانه میلیونها کاربر در حال استفاده از
مرورگرهای اینترنتی برای دسترسی به اطلاعات مورد نیاز خود هستند و همین
موضوع میتواند بر اهمیت رسالت مرورگرها بیفزاید اما چیزی که در این میان
مهم جلوه میکند و میتواند به عنوان زیرساخت استفاده از خدمات الکترونیکی
مطرح شود، این است که اگر هر کشوری درصدد ایمنسازی ارتباطات مبتنی بر IP
خود باشد، باید بسترهای زیرساختی مورد نیاز را فراهم آورد که در این میان
ایجاد و توسعه مرورگری ملی مهم است.
کشور ما نیز در حوزه IT از این شمولیت مستثنی نیست مخصوصا اینکه در دو سال
گذشته شعاری در بدنه دولت و همچنین در برنامههای بلند مدت آن تحت عنوان
دولت الکترونیکی مطرح شد و این به خودی خود بر داشتن سامانههایی اختصاصی و
ایمن را تأکید میکند.
اما طی پنج سال گذشته نیز که همزمان با رشد فکری جامعه مجازی در کشور ما
توأم بوده است، اقداماتی در این راستا صورت گرفته است که گاه از دل
پروژههای دانشجویی بوده و گاه طرحی مشتمل بر توان بخش خصوصی که بعضا به
دلیل نبود حمایتهای جدی از این بخش و از فعالان آن یا در همان مراحل اولیه
و فازهای مقدماتی گیر افتادهاند و یا در نهایت مهجور واقع شدهاند.
سازمان فنآوری اطلاعات که خود را بانی ایجاد و راهاندازی سامانه و
سیستمهایی با رسالت ارائه خدمات سیستم عامل بومی و متن باز و شبکه ملی
اطلاعات میداند، هرچند که خود به این نتیجه رسیده که در دنیای حال حاضر
برای ترویج استفاده از وب برای اقشار مختلف جامعه باید مرورگری منطبق با
فرهنگ و بوم فارسی با تسهیل فرآیند مرور صفحات داشته باشیم و از طرفی در
حوزه امنیت وب و مواردی همچون تجارت الکترونیک به دلایل مختلف از جمله
موارد مرتبط با تحریم پشتیبانی مرورگرها از شرایط بومی حاکم بر این حوزه،
معمولا یک چالش برای به کارگیری ساز و کارهای تأمین امنیت وب محسوب میشود.
البته شایسته است که برخی اقدامات دیگر این سازمان همچون الزام دستگاهها
به انتقال میزبانیهایشان به داخل کشور تا پایان سال 90 که خود میتواند از
جمله دیگر پیشنیازهای دیگر برای این حوزه تلقی شود، جای تقدیر دارد اما
کافی نیست و تمامی این اقدامات در کنار یکدیگر که رسالاتی واحد را دنبال
میکنند معنا مییابند.
ثانیا باید در نظر داشت اگر به دنبال ایجاد امنیت بر بستر وب تا نقطه مطلوب
هستیم و هدفی جز رقابت با سایر خدمات و محصولات مشابه خارجی و ایجاد
فرهنگی برای استفاده تمامی مردم از وب ملی نداریم، باید راهکارهایی را
همچون اعلام فراخوانهای لازم انجام دهیم تا حداقل توانها و پتانسیلهای
یک حوزه شناخته شود تا در مسیر پیادهسازی بتوانیم از تمامی ظرفیتها
بهرهمند شویم.