هدیه امروز: بررسی تبلت Z2 سونی، آشنای فوق‌باریک

 
به گزارش سافت‌گذر ؛ حاصل تلاش‌های سونی برای تولید یک تبلت اندرویدی جدید کمی عجیب بود (البته منظور از این اصطلاح کاملاً مؤدبانه بود)، اما در نهایت کمپانی توانست عملکرد خود را مدیریت کند و به آن نظم دهد. تبلت اکسپریا Z سال قبل را به یاد می‎آورید؟ می‎توان گفت که زیباترین تبلت اندرویدی‌ای است که سونی تا به حال ساخته است. البته هنگامی که زمان به‎روزرسانی فرا رسید، سونی با یک انتخاب روبرو شد: آیا مسیر خود را تغییر دهد یا همان مسیر را ادامه دهد و تنها دستگاه خوب قبلی را کمی بهتر کند؟
لازم نیست بگوییم که مورد دوم را انتخاب کرد. تبلت اکسپریا Z2ی جدید تا حد زیادی شبیه به نسخه قبلی خود است، با این تفاوت که برخی از مؤلفه های آن تغییر کرده‎اند. به نظر می‎رسد که حس عجیب دراماتیکی که به دنبال یک محصول جدید می‎آید در این جا وجود ندارد. در دوران بدگمانی، زمانی که دستگاه‎های جدید تنها بر اساس ظاهرشان پیشرفت می‎کردند یا شکست می‌خوردند، سونی به سلامت پیش رفت. سونی مرتباً با نسخه جدیدتر عرضه می‌شد، اما مگر ساخت نسخه جدید چیز بدی است؟ آیا واقعاً «ساخت نسخه جدید» به اندازه اصطلاحاتی که آن‎ها را بد می‌دانیم بد است؟ خواهیم دید.
سخت‎افزار
مرز میان مینیمالیسم تمام عیار و عدم جذابیت محض یک مرز باریک است و صادقانه باید گفت که تعیین محل قرارگیری Z2 در این بردار کمی دشوار است. زمانی که دستگاه خاموش است، چیز خاصی نظر انسان را به خود جلب نمی‎کند. کمپانی هنوز در حال بازی کردن با فلسفه طراحی صنعتی «آمنی بالانس» است (به این موارد فکر کنید: لبه های خمیده، دکمه های روشن و خاموش گرد و نیز قلمی بودن یک دست بدنه آن) و این مسئله بدین معناست که بسیاری از انتخاب‌های مربوط به طراحی تبلت اکسپریا Z2 بر اساس نسخه قبلی آن صورت می‎گیرد.

به گزارش سافت‌گذر ؛ لوگوی شرکت را که بر روی صفحه تبلت قرار دارد در نظر بگیرید: هنوز در گوشه بالای سمت چپ قرار دارد و دوربین جلویی 2 مگاپیکسلی و دوربین پشتی 8.1 مگاپیکسلی نیز درست در همان جایی قرار دارند که بار قبل آن‎ها را دیده بودیم. با این حال، قسمت پایینی Z2 هنوز با پلاستیک نرم و ماتی پوشیده شده است که نگه داشتن دستگاه را آسان‌تر می‎کند و در عین حال باعث می‎شود که اثر چرب انگشتان بیش از پیش بر روی آن دیده شود. با باز کردن دریچه های بالای لبه دستگاه می‎توانید درگاه های میکرو اس دی و میکرو یو اس بی را در کنار اینفرارد بلاستر ببینید. بقیه بخش‎های دائمی برای تبلت‎های اندرویدی رده بالا ضروری هستند: اسنپ‎دراگون کوالکوم چهارهسته‎ای 2.26 گیگاهرتزی، همراه با 3 گیگابایت حافظه و جی پی یوی آدرنوی 330. همچنین چندین سیستم ارتباطی از قبیل وای‌فای (با پشتیبانی وای‌فای دیرکت)، بلوتوث 4.0، ان اف سی و یک باتری 6000 میلی آمپری در آن قرار دارند.
حال ممکن است فردی بگوید که سونی به دنبال انسجام بصری میان دستگاه‎های خود است، اما محصول نهایی تبلتی است که فاقد شخصیت مستقل است. به هر حال، فکر می‌کنم که نکته همین باشد؛ طراحی Z2 آن قدر ساده است که در نهایت به آن توجهی نخواهید کرد، مانند تصویر سفیدی که هنگام روشن کردن صفحه نمایش آی پی سی 10.1 اینچی در زمینه محو می‎شود و سپس دستگاه با نمای اندروید بالا می‎آید.
البته یک نگاه کوتاه کفایت نمی‎کند. با برداشتن آن و توجه به شکل باریک (6.35 میلی متر) و وزن سبک آن (کمی کمتر از یک پوند) تحت تأثیر قرار می‎گیرید. سریعاً این حس به شما منتقل می‎شود که چیز نامربوطی در آن وجود ندارد. چیز اضافه ای وجود ندارد؛ تمام چیزهایی که وجود دارند کمترین موارد ضروری‌ای هستند که در یک تبلت باید سرهم‎بندی شوند. در مقابل گوشی هوشمند اکسپریا Z2 بد برخورد کردیم، چرا که حس حجیم بودن و عجیب بودن را به ما منتقل می‎کرد، اما زمانی که کشیده تر شد تا با صفحه نمایش بزرگ‎تر خود تناسب داشته باشد، شرایط بسیار بهتر شد.
به هر حال، سونی هنوز مشتاق ایده ساخت دستگاه‎هایی است که بتوانند در برابر عوامل خارجی مقاومت کنند و من فکر نمی‌کنم که دوش حمام بتواند مانعی در برابر عادت بد من برای چک کردن مداوم یوتیوب باشد. البته تجربه زیر دوش چندان ایده‎آل نیست: صفحه لمسی گاهی اوقات ضربات قطرات آب را با ضربات انگشت اشتباه می‎گیرد. البته اگر بخواهید از Z2 در عمق کم آب استخر استفاده کنید، چنین مشکلاتی را نخواهید داشت.
صفحه نمایش و صدا

به گزارش سافت‌گذر ؛ اگر طراحی ساده و بی تجمل Z2 برایتان دردآور نیست، صفحه ال سی دی 10.1 اینچی 1920 در 1200 آی پی اس در واقع ستاره نمایش است. شرکت خیلی زود به نتیجه رسید و شاید این مسئله نشان دهنده یک فاجعه باشد (با توجه به اکسپریا Z1)، اما صفحه نمایش نشان داد که می‎تواند در مقابل رقبای خود رقابت کند. سونی به فناوری صفحه نمایش «تریلومینس» احیا شده خود تکیه کرد تا بتواند به کمک آن رنگ‎بندی بهتر و طبیعی‌تری را نسبت به صفحه نمایش‌های ال سی دی بی روحی تولید کند که گذشته شرکت را لکه دار کرده‎اند. صحبت را کوتاه می‌کنم: این مسئله به این صفحه نمایش خاص کمک می‎کند تا با کمک ال ای دی های آبی و نقاط کوانتوم به رنگ‌های زنده و حاشیه سیاه بسیار مجللی که در صفحات «آمولد» مشاهده می‎شود نزدیک‌تر شود. زوایای عالی دید را نیز به آن اضافه کنید. سونی صفحه نمایشی را به کار برده است که در این جا بسیار مناسب است. حرفی نیست که صفحه نمایش سونی دارای تراکم پیکسل کمتری نسبت به صفحات نمایش سامسونگ است، اما من نمی‌توانم خود پیکسل‌ها را با چشم تشخیص بدهم و تجربه کلی من هم اجازه نمی‎دهد که بخواهم چنین کاری انجام دهم.
عکس‌ها و ویدئوها هم بسیار تأثیرگذار هستند و این ویژگی مدیون موتور پردازنده تصویر ایکس-رئالیتی سونی است. این ویژگی (در میان ویژگی‌های دیگر) جلوه های بصری را بهتر می‎کند، میزان کنتراست را افزایش می‌دهد و میزان اشباع رنگ را تنظیم می‎کند. متأسفانه دلربایی کلی صفحه به واسطه چند اشکال کوچک دچار خدشه شده است. برای مثال می‎توان گفت برای تبلتی که به طور چشم گیری عناصر را مدیریت می‎کند، چنین صفحه ای در ارتباط با انعکاس تقریباً همه چیز بسیار خوب عمل می‎کند. تنها زمانی دردسرساز می‎شود که از خانه بیرون بروید، مشکلی که سونی در درجه اول به طور غیرمستقیم آن را به نوعی با محکم ساختن Z2 توجیه کرده است. همچنین بسیار تحت تأثیر لبه‌هایی قرار گرفتم که در کنار اضلاع صفحه نمایش به چشم می‌خوردند، اگر چه‌ احتمالاً متوسط فروشندگان حتی متوجه آن هم نشده‎اند. البته به نظر من لبه‌هایی تا این حد پهن تبلت را تا حدی سبک‌تر از چیزی نشان می‌دهند که لایق آن است، با این حال انگشت شست من هرگز اشکالی در عملکرد صفحه نمایش ایجاد نکرد.
جلوه های بصری به نوبه خود خوب هستند، اما واقعاً نمی‎توانید از قسمت‌های سریال شرلوک هلمز لذت ببرید اگر کیفیت صدا با تصویر برابری نکند. شاید احمقانه‌ترین انتخابی که در طراحی تبلت اصلی Z دیدیم آن بوده باشد که اسپیکرها مستقیماً درون لبه های تبلت کار گذاشته شده بودند، مناسب‌ترین مکان برای پوشاندن آن‎ها با دو کف دست‌ها. اما این بار این دو اسپیکر به قسمت جلویی منتقل شده‎اند و در پایین قسمت راست و چپ صفحه نمایش قرار گرفته‎اند. این حرکت بسیار مفید بوده است، اما با این وجود هنوز هم کمی با آن چه که می‌پسندم تفاوت دارند و نمی‎توانم بگویم که این اسپیکرها قوی‌ترین اسپیکرهای تبلت‎هایی (و یا حتی گوشی‌های هوشمندی) هستند که تا به حال با آن‎ها مواجه شده‌ام. بهتر است به این نکته نیز اشاره کنم که Z2 می‎تواند از حذف نویز صوتی دینامیکی نیز پشتیبانی کند، البته این ویژگی پیش از این در هدفون‌های سازگار سونی به کار رفته بود.
سخت‎افزار
تقریباً تمامی سازندگان دستگاه‌های اندروید تلاش کرده‌اند تا خود را در کاربر واسط جای دهند. تلاش‌های سونی همیشه و همیشه مرا به بیراهه کشانده است. چرا؟ به نظر می‌رسد که نسخه‌های قبلی بدقواره بوده‌اند و بیش از حد ماهرانه ساخته شده بودند و این کار در واقع اغلب بازی با دستگاهی بوده است که از آن برای تمرین شکست استفاده می‎کرده‎اند. Z2 باعث شد که من به این موضع فکر کنم، حتی اگر به میزانی کم. می‌توانید مشاهده ‌کنید با آن که تبلت‌هایی مانند گلکسی نت پروی سامسونگ آراسته به انواع واسط‌های کاربر پیچیده و اضافی هستند، سونی رویکرد ساده تری را اتخاذ کرده است. این دستگاه کوچک و باریک در زیر ظاهر ظریفش دارای اندروید 4.4.2 کیتکت است، سورپرایزی جالب برای آن‌هایی که تا به حال ندیده‎اند فناوری سونی از آخرین و بهترین سازه های نرم‌افزاری پشتیبانی کند.
هر چند در این جا مشکلی نیز وجود دارد. طعم کیتکت دیگر تقریباً فراموش شده است، اما واسط کاربر اکسپریا Z2 چابک، پاسخگو و عموماً خوش‌نام است. برای مثال، هوم‌اسکرین را در نظر بگیرید. فشار دادن و نگه داشتن آن یک منو را بالا می‌آورد که نه تنها باعث می‌شود آن را به خاطر ویژگی‌هایش تحسین کنید، بلکه به شما این امکان را می‌دهد که از آن جا برنامه‌هایی را اضافه کنید و همچنین تصاویر زمینه و تم‌های بصری را تغییر دهید. ضربه‌ای به سمت راست بخش برنامه‌ها پنجره‌ای را باز می‌کند که به شما این امکان را می‌دهد که برنامه‌های خود را به آسانی مرتب و یا حذف کنید. آیا نیاز است که از برنامه‌های در حال اجرای خود خارج شوید و یا به آن‌ها وارد شوید؟ دکمه تغییر برنامه‌ها درست در جایی قرار دارد که انتظار آن را دارید، اما آیکن‌های بسیاری نیز در راستای پایین صفحه وجود دارند. فشار دادن آن‌ها به شما این امکان را می‌دهد که «برنامه‌های کوچکی» مانند تایمرها و پنجره‌های جی‌میل و نیز واسط کنترل از راه دور اینفرارد بلاستر را (که درست مانند قبل خوب کار می‌کند) به پایین بفرستید که در جلوی تمامی چیزهایی قرار دارند که بر روی صفحه هستند. این‌ها راه‌های دسترسی خوبی هستند که در موارد خاصی مفید هستند؛ برای مثال، هنگامی که نمی‌خواهید خودتان را به زحمت بیندازید و چیزی بزرگ‌تر را حذف کنید؛ با این حال من هرگز به آن‌ها احتیاجی پیدا نکردم.
البته سونی اجازه نمی‌دهد که فراموش کنید این دستگاه یک مدیای عظیم‌الجثه و نیرومند است. Z2 برای رسیدن به این هدف مملو از برنامه‌های واکمن و پخش فیلم مجزا است. این‌ها هر دو الزاماً وظیفه ای دوگانه را انجام می‌دهند: علاوه بر آن که به شما اجازه می‌دهند تا به آهنگ‌ها و ویدئوهای ذخیره شده در داخل دستگاه خود گوش کنید، بلکه به عنوان مجرایی برای دسترسی به خدمات نامحدود موسیقی و خدمات نامحدود ویدئوی سونی عمل می‌کنند. اگر از طرفداران پر و پا قرص پلی‌استیشن هستید، امکان دارد که به خاطر نام آن به برنامه‌های پلی‌استیشن جذب شوید، اما فریب نخورید: تمام کاری که می‌توانید انجام دهید آن است که تب‌ها را برای دوستانتان نگه دارید و گاهی برنامه‌هایی احمقانه را از فروشگاه پلی‌استیشن خریداری کنید. البته امکان داشت که سونی کارهای بسیار بدتری را در این رابطه انجام دهد. خوشبختانه چنین کاری نکرده است و Z2 از این لحاظ دستگاه خوبی است.
دوربین
بیایید صادق باشیم: مواردی کمی وجود دارند که به اندازه عکس‌های بی مقدمه خنده‌دار باشند، عکس‌هایی که با تبلت در دستانتان گرفته می‌شوند. اگر تا به حال خود را در چنین موقعیتی یافته باشید، متوجه می‌شوید که چیزی که واقعاً به وخامت این موقعیت می‌افزاید این حقیقت تلخ است که دوربین‌های تبلت‌ها همواره در طول تاریخ افتضاح بوده‌اند. البته سونی کمی سعی کرده است که بهتر عمل کند. دو دوربین این دستگاه یعنی دوربین 8.1 مگاپیکسلی پشتی و 2 مگاپیکسلی جلویی، که در بالای صفحه نمایش قرار گرفته‌اند، سنسورهای آر اس اکسمور این دستگاه را که از پشت آن می‌درخشند در بر گرفته‌اند. با این تفاصیل دیگر حرفی درباره این دوربین‌ها باقی نمی‌ماند. رنگ‌ها بسیار خوب به نمایش در آمده‌اند (اگر چه برخی از ویژگی‌های بصری مدیون موتور ایکس-رئالیتی هستند، که به طور پیش‌فرض روشن است)، اما بسیاری از تصاویری که گرفتم پیکسل‎پیکسل هستند و فاقد جزئیاتی هستند که از سنسور 8 مگاپیکسلی سونی انتظار داریم. اگر چه روند کیفیت تصویر دوربین کاملاً افزایشی نبوده است، با این حال برنامه واسط آن به خوبی عمل می‌کند.

به گزارش سافت‌گذر ؛ آن چه که بیش‌تر موجب سردرگمی می‌شود آن است که حالت سوپریر آئوتوی آن در برخی از عکس‌ها فراتر از انتظار عمل می‌کند؛ در واقع جزئیات را واضح‌تر نشان می‌دهد و میزان اشباع رنگ را تنظیم می‌کند، تا حدی که قابل بیان نیست. برای به دست آوردن نتایج بهتر نیازمند آنید که دوربین را پیش از گرفتن عکس در حالت دستی قرار دهید. گوشی هوشمند Z2 برای مواقعی که دست‌ها تکان می‌خورند سنسور ضدلرزش بسیار خوبی ندارد. بنابراین کسانی که انتظار توازن تصویر را در کادر Z2 دارند مسلماً ناامید خواهند شد. حالت فیلم‌برداری 1080p نیز به نحوی مشابه بسیار ناامیدکننده است و نتیجه آن کمی پیکسل‎پیکسل و مات است (به ویژه زمانی که تلاش می‌کنید تا بیرون از محیط خانه فیلم‌برداری کنید).
سونی با درک این مسئله که تنوع محرک زندگی است افکت‌ها و ویژگی‌های عکس‌برداری نادری را وارد این دستگاه کرده است (تا شاید ذهن ما را از کیفیت پایین تصاویر منحرف کند). اگر برای فیلم‌برداری موضوع جالبی ندارید، می‌توانید با استفاده از ویژگی تصویربرداری شفاف اِی آر از دایناسورها و موجودات کوچک پری‎واری فیلم‌برداری کنید که بر روی سطح آشپزخانه‌تان به سرعت حرکت می‌کنند. حتی می‌توانید با استفاده از ویژگی Background Defocus تظاهر کنید که با یک دوربین بسیار گران‌تر فیلم‌برداری می‌کنید، مانند زمانی که قصد دارید تا بوکه زیبایی را ایجاد کنید که معمولاً نتیجه کار با دریچه های یک لنز واقعی است. متأسفانه این ویژگی آن قدرها هم خوب کار نمی‌کند. می‌توانید در صورت تمایل خودتان امتحان کنید. نرم‌افزار آن معمولاً نمی‌تواند مرزهای اشیایی را تشخیص دهد که می‌خواهید آن‌ها را از هم تفکیک کنید. خلاصه تمام این حرف‌ها این است: دوربین‌های Z2 قابل قبول هستند. آن‌ها هنگامی که شرایط مساعد باشند می‌توانند تصاویر خوبی تهیه کنند. زمانی که شرایط مساعد نباشند – و اغلب نیز همین‌طور است – بهتر است که از گوشی هوشمند خودتان استفاده کنید.
عملکرد و عمر باتری
بهتر است حاشیه نرویم: Z2 با چیپست اسنپ‌دراگون 801 و 3 گیگابایت رم در بدنه ای بسیار باریک قدرتی بیش از قدرت اسب بخار دارد و می‌تواند نیازهای روزمره ما را بر آورده کند. اسکرول کردن در صفحات طولانی وب (و همچنین پخش ویدئوها) نیازمند باتری قوی است. مطمئناً نمی‌خواهید که در حال حرکت در پیچ‌های بازی Need For Speed: Most Wanted بازی شما گیر کند. اگر از آن دسته افرادی هستید که اعداد را به نقل‌قول‌ها ترجیح می‌دهند، نگاهی به این داستان بیندازید:
تبلت سونی کاملاً قادر است که با شاهکارهای سامسونگ مبارزه کند. همان طور که گفتم، نتوانستم در طول یک هفته آزمایش خودم به منظور خراب جلوه دادن این دستگاه چیزی به آن نسبت دهم، اما این مسئله بدین معنا نیست که این دستگاه نسبت به حوادث عجیب تصادفی ایمن است. جابه‌جا شدن بین صفحات هوم‌اسکرین گاهی می‌تواند کمی ناخوشایند باشد (معمولاً زمانی که وال‎پیپر زنده پیش‌فرض در زمینه شدیداً تکان می‌خورد). گاهی نیز صفحه از چرخش خودکار خودداری می‌کند و فرقی نمی‌کند که تا چه حد آرام یا مطمئن روی تبلت حرکت کنم. خوشبختانه، به نظر می‌رسد که هر دوی این اشکالات پس از چند روز از گذشت فرآیند آزمایش خود به خود درست شده‌اند.

به گزارش سافت‌گذر ؛ چیزی که بیش از اشکالات نرم‌افزاری اهمیت دارد عمر باتری Z2 است. این باتری می‌تواند 7 الی 8 ساعت دوام بیاورد، در حالی که ایمیل مرتباً توسط نرم‌افزار چک می‌شود، وای‌فای و جی‌پی‌اس روشن هستند و در عین حال یک ویدئو مرتباً به صورت خودکار پخش می‌شود و توییتر هر 10 دقیقه یک بار به روز می‌شود. این باتری می‌تواند پرواز نیویورک تا سانفرانسیسکو را پشتیبانی کند و کمی هم زمان برای نوشیدن آب‌میوه باقی می‌ماند، اما مسلماً در مقابل اکثر رقبای صفحه بزرگ خود و حتی در مقابل آخرین نسل تبلت Z هم کم می‌آورد. می‌توانید با استفاده از آن چه که سونی آن را حالت Stamina می‌نامد، برای رسیدن به زمان بیش‌تر، عملکرد تبلت را کنترل کنید.
پیکربندی و رقابت
احتمالاً تا الآن دلتان خواسته است که یکی از این تبلت‌ها را داشته باشید، پس بهتر است درباره قیمت آن صحبت کنیم: با 499 دلار می‌توانید یک اکسپریا Z2 16 گیگابایتی مشکی یا سفید بخرید که تنها دارای وای‌فای است. دلتان می‌خواهد که ظرفیت حافظه داخلی آن کمی بیش‌تر باشد؟ می‌توانید با 100 دلار دیگر ظرفیت حافظه را دو برابر کنید، اما تنها می‌توانید مدل سفید رنگ را انتخاب کنید. چرا؟ خودمان هم کاملاً نمی‌دانیم. 499 دلار در دنیای تبلت‌ها مبلغ زیادی به شمار می‌رود، واقعاً هم همین‌طور است. با این قیمت می‌توانید یک وای‌فای گلکسی تب پروی 10.1 16 گیگابایتی و یک مدل اولیه آیپاد ایر را انتخاب کنید. تبلت‌های سامسونگ رقبای واقعاً سرسختی هستند، به ویژه از زمانی که آن‌ها را با صفحات نمایش دارای رزولوشن بیش‌تر و با تنظیمات نرم‌افزاری بسیار می‌سازند، ویژگی‌هایی که اندروید را تا این حد ارتقا داده‌اند. آیپاد چطور؟ خوب آیپاد آیپاد است؛ می‌دانید که دقیقاً از آن چه انتظاری دارید. این دستگاه نیز از صفحه نمایشی بهره می‌برد که با همان میزان هزینه دارای تراکم پیکسل بیش‌تری است، اما دشوار می‌توان از شاهکار مهندسی سونی چشم پوشی کرد، شاهکاری که مدیریت شده تا با وجود تمام مشکلات به کار خود ادامه دهد. اگر به دنبال یک تبلت اندروید بزرگ‌تر می‌گردید، حتماً Z2 را در نظر داشته باشید.
جمع‌بندی

به گزارش سافت‌گذر ؛ زمانی که مردم از جمله کلیشه ای «تکامل، نه تحول» استفاده می‌کنند، عموماً از کلمه تکامل استنباط بدی می‌شود. به نظر من این منصفانه نیست. اصلاح مداوم یک فرمول می‌تواند ارزش و نشاط بسیاری ایجاد کند، به ویژه زمانی که این مسئله به نسخه جدیدی منتج می‌شود، نسخه ای که می‌تواند بسیار بهتر از نسخه اصلی باشد. این مسئله دقیقاً در مورد Z2 صادق است. این محصول نمی‌خواهد صنعت تبلت را به نهایت خود برساند، بلکه تا حدی ارتقا یافته است که می‌تواند قدرتمندانه در مقابل رقیبان قوی خود مقاومت کند (و از برخی لحاظ از آن‌ها پیشی بگیرد). بهتر است به این مسئله نیز اشاره کنیم که می‌توانید Z2 و یکی از گلکسی تب پروهای 2014 سامسونگ را به قیمتی مشابه انتخاب کنید. ممکن است مسیر شما متفاوت باشد، اما ترکیب یک بدنه فوق باریک و یک تجربه اندرویدی، که شما را با ویژگی‌های خارجی بالقوه خود تحت تأثیر قرار نمی‌دهد، آخرین تبلت سونی را تبدیل به تبلتی خواهد کرد که قطعاً توجه شما را به خود جلب می‌کند.

84
سونی
تبلت اکسپریا Z2
نقاط قوت
•    به نحوی باورنکردنی باریک و همین‌طور ضد آب
•    عملکرد سریع
•    واسط کاربر اندروید سونی هوشمندانه و سریع عمل می‌کند.
نقاط ضعف
•    عمر نسبتاً کوتاه باتری
•    صفحه براق
•    اسپیکرهایی با کیفیت متوسط
•    هر دو دوربین ناامیدکننده هستند.