به گزارش
سافت‌گذر ؛ با گذشت ماه‌ها از عرضه هر دو کنسول نسل آخری ایکس‌باکس وان و پلی‌استیشن 4، بسیاری بر این عقیده‌اند که کنسول سونی توانسته است گوی سبقت را از رقیب خود برباید.
اخیرا مایکروسافت اعلام کرد که قیمت ایکس‌باکس وان را 50 دلار کاهش خواهد داد. از تاریخ 2 نوامبر سال جاری میلادی تا 2 ژانویه سال آینده هر دستگاه ایکس‌باکس وان را میتوان با 50 دلار کمتر خریداری نمود که کمترین قیمت دستگاه ایکس‌باکس وان را به 350 دلار میرساند. قیمتی که نسبت به پلی استیشن 400 دلاری، 50 دلار ارزانتر میباشد. مایکروسافت این تصمیم را به عنوان ابتکاری تبلیغاتی برای تعطیلات کریسمس امسال در نظر گرفته است، اما باور اینکه مایکروسافت قیمت ایکس‌باکس وان را به 400 دلار قبلی بازگرداند سخت است.
اما این کاهش قیمت مدتها پیش بایستی انجام میگرفت. چرا که فروش پلی استیشن 4 سونی هم اکنون با اختلافی فراوان از رقیب خود ایکس‌باکس وان پیشی گرفته است. برخی آمار این اختلاف را حداقل 40 درصد تخمین زده‌اند. دلیل این اختلاف فراوان در میزان فروش این دو کنسول را میتوان به یک تصمیم اشتباه از جانب مایکروسافت نسبت داد. این نشان می‌دهد مرز بین موفقیت و شکست در بازار کنسولهای بازی چقدر کمرنگ است. شما میتوانید صاحب یک نشان تجاری فوق العاده باشید، شرکت های سوم شخص زیادی را برای تولید بازی به کار بگیرید، دارای بازیهای اختصاصی شوید، ابداعات خاصی را ارائه دهید، در سطح گسترده ای کنسول خود را توزیع کنید و دست به هزینه هنگفتی در زمینه تبلیغات بزنید و با وجود این همه، به خاطر یک تصمیم نادرست با شکست مواجه شوید.
اگرچه تصمیمات اشتباه مایکروسافت تنها به یک مورد ختم نمیشود. اما این تصمیم اشتباه خاص، چه بود؟ فروش کینکت به همراه کنسول که منجر به افزایش صد دلاری قیمت کنسول شد، یا سیاست‌های مربوط به «مدیریت حقوق محصولات دیجیتال» موسوم به DRM و یا حتی نیاز به همیشه آنلاین بودن کنسول، همگی جزو اشتباهات مایکروسافت بودند که این شرکت پس از چندی توانست آن‌ها را شناسایی و حل و فصل کند. اما یک تصمیم اشتباه دیگر هم وجود دارد: انتخاب 8 گیگابایت رم از نوع DDR3 با سرعت 2133 مگاهرتز و همراهی آن با 32 مگابایت مموری از نوع eSRAM برای ایکس‌باکس وان بود. این در حالی بود که سونی تصمیم به انتخاب 8 گیگابایت رم از نوع DDR5 با سرعت 5500 مگاهرتز برای کنسول پلی استیشن خود گرفته بود. این یک تصمیم بسیار اشتباه از جانب مایکروسافت تلقی میشود و اگر این شرکت در نبرد کنسولهای این نسل، بازی را به سونی واگذار کند، باید این تصمیم را علت اصلی شکست مایکروسافت دانست.
و اما سوالی که در اینجا بایستی مطرح شود این است که تفاوت این دو نوع حافظه چیست؟ در اصل، دلیل قدرتمندتر بودن پلی استیشن 4 نسبت به ایکس‌باکس وان به نوع حافظه برمیگردد. مایکروسافت در جواب این ادعا اینطور استدلال میکند که اختلاف بین دو کنسول با استفاده هوشمندانه از حافظه eSRAM، سرعت بیشتر پردازنده مرکزی ایکس‌باکس و قابلیت های پردازش ابری کمتر خواهد شد، اما حقیقت این است که تعداد بسیار کمی از سازندگان بازی برای بهینه سازی و استفاده از این قابلیت ها در ایکس‌باکس وان به خود زحمت خواهند داد. کار معمول این سازندگان پایین آوردن شفافیت تصویر در ایکس‌باکس وان و فیصله دادن قضیه به همین سادگی خواهد بود.
به گزارش
سافت‌گذر ؛ هم اکنون میتوان علت وجود این مشکل بزرگ را برای خریداران کنسول و طرفداران بازی در اوایل عرضه این محصولات مشاهده کرد. برای این افراد دو انتخاب بیشتر وجود نداشت: یکی از دو کنسول با قیمت 400 دلار عرضه میشد و گرافیگ بهتری داشت و دیگری با قیمت 500 دلار به همراه برخی ابزارهای جانبی که ممکن بود آن‌چنان نیز مورد استفاده قرار نگیرند. اگرچه در حال حاضر هر دو کنسول با قیمت 400 دلار ارائه میشوند اما باز پلی استیشن 4 دارای گرفیک بهتری است. طرفداران ایکس‌باکس اینگونه استدلال خواهند کرد که تفاوت بصری بین این دو کنسول نامحسوس است. این ادعا ممکن است تا حدی درست باشد، اما این امر نیز واقعیت قوی تر بودن پلی استیشن 4 را تغییر نمیدهد.
مشکل مایکروسافت عمیق تر از این است. فرض کنیم که یک بازی مثل Assassin’s Creed منتشر میشود و نسخه پلی استیشن 4 این بازی با کیفیت و شفافیت تصویر بالاتری اجرا میشود. آیا شما نسخه پلی‌استیشن 4 را انتخاب خواهید کرد یا نسخه ایکس‌باکس وان را؟ طبعاً انتخاب بسیاری، نسخه پلی استیشن 4 خواهد بود. در نتیجه ناشر بازی پس از مشاهده فروش بیشتر نسخه پلی استیشن 4 این گونه نتیجه گیری میکند که منابع بیشتری را به پلتفرم برنده یعنی پلی استیشن 4 اختصاص دهد. و این ماجرا خطر تبدیل شدن به چرخه‌ای مرگبار را برای مایکروسافت خواهد داشت.
در مقابل این استدلال، برخی به این نکته اشاره خواهند کرد که کنسولهای ضعیف‌تر همیشه بازنده میدان نبوده‌اند. در واقع دستگاهی چون «سگا جنسیس» رقیب سرسختی برای کنسول «سوپر نینتندو» بود و این موضوع در مورد ایکس‌باکس 360 و پلی استیشن 3 نیز صادق بود. اما این بار یک تفاوت کلیدی وجود دارد: کنسولهای مذکور اگرچه از لحاظ قدرت پردازشی ضعیف تر بودند، اما هزینه ساخت کمتری داشتند و در نتیجه با قمیت کمتری به بازار ارائه میشدند. طرفداران بازیهای کنسولی به قدرت کمتر دستگاه خود اعتنایی نخواهند کرد، به شرط اینکه قیمت تمام شده کنسولشان برای آن‌ها از کنسول قوی‌تر ارزانتر باشد.
این در حالیست که هزینه تولید ایکس‌باکس وان با پلی استیشن 4 برابر است. موسسه تحقیقاتی IHS هزینه تولید هسته مرکزی هر یک از کنسولهای ایکس‌باکس وان و پلی استیشن 4 را رقمی برابر با هم و معادل 263 دلار تخمین زد. اما این چطور ممکن است؟ جواب این سوال باز هم به معماری حافظه اصلی ایکس‌باکس وان برمیگردد. وجود حافظه eSRAM در ایکس‌باکس وان بدین معنی است که بخش بزرگتری از سطح پردازنده (عامل اصلی افزایش قیمت سیلیکن) توسط این نوع حافظه اشغال میشود و انتخاب حافظه ارزانتر DDR3 را خنثی میکند.
آن‌چنان که «آناندتک» یک وبسایت تخصصی سخت افزار، توضیح می‌دهد، به نظر میرسد که هزینه تمام شده سیلیکن برای مایکروسافت بیشتر از سونی بوده است. سطح پردازنده ایکس‌باکس وان، 363 میلیمتر مربع عنوان شده و این در حالیست که این عدد برای پردازنده پلی استیشن 4 معادل 348 میلیمتر مربع است. اگرچه هر دو از پردازنده 8 هسته ای نوع «جگوار» Jaguar استفاده می‌کنند، اما نوع پردازنده گرافیکی مورد استفاده در این دو کنسول متفاوت است. مایکروسافت تصمیم به استفاده از 12 واحد محاسباتی، دو واحد پردازش هندسی و 16 عدد "راپ" ROP (خط‌لوله خروجی رندر) برای ایکس‌باکس وان گرفت. این اعداد برای پردازنده گرافیکی پلی استیشن 4 به ترتیب 18، 2 و 32 هستند. اما سونی چگونه توانست تعداد بیشتری واحد محاسباتی و راپ را در سطح کوچکتری از سیلیکن پردازنده بگنجاند؟ جواب این سوال نداشتن هیچ‌گونه حافظه‌ای از نوع eSRAM در سطح پردازنده است.
به گزارش
سافت‌گذر ؛ اما چرا مایکروسافت تصمیم به طراحی دستگاهی گرفت که هزینه تولید آن برابر با کنسول رقیب، اما از آن ضعیف‌تر است؟ در آن زمان در مورد میزان موجودی حافظه DDR5 نگرانی هایی وجود داشت. در مقابل آن نوع حافظه DDR3 به شکل فراوانی در دسترس بود. در نتیجه مایکروسافت که نگران بود نتواند به میزان کافی برای کنسول خود حافظه نوع DDR5 تهیه کند در طراحی کنسول خود از حافظه نوع DDR3 استفاده کرد و برای جبران سرعت کمتر آن به eSRAM رو آورد.
با این حال، DDR5 به میزان کافی در دسترس بود و سونی توانست حتی نسبت به مایکروسافت کنسولهای بیشتری را در کشورهای بیشتری برای فروش ارائه کند. برای مایکروسافت این بدین معنی هم بود که کنسولش در رقابت مقابل پلی‌استیشن 4 ضعیف‌تر ظاهر شده است، و این گناهی نابخشودنی در نگاه بازیخورهای حرفه‌ای است که جزو اولین افرادی هستند که حاضرند کنسولهای جدید و گران‌قیمت را خریداری کنند.
آیا میتوانید تصور کنید که اگر مایکروسافت هم تصمیم به انتخاب حافظه DDR5 برای کنسول خود گرفته بود چه میشد؟ در این صورت پلی استیشن 4 و ایکس‌باکس وان خصوصیات سخت افزاری مشابهی داشتند و دیگر شاهد فاجعه کاهش شفافیت تصویر نبودیم و در نتیجه تصمیم برای طرافداران سرسخت کنسولها به همین راحتی نبود. در عین حال رقابت هم بیشتر بر روی ارائه بازیهای اختصاصی بهتر، محیط شبکه مناسب‌تر و از این قبیل عوامل، متمرکز میشد. البته مایکروسافت باز هم اشتباهات دیگر خود را تکرار می‌کرد، اما همه آن‌ها قابل اصلاح بودند. این در حالیست که تصمیم برای انتخاب سخت‌افزار، غیرقابل بازگشت است.
مایکروسافت برای بازگشت به میدان رقابت بایستی ایکس‌باکس وان را با قیمت کمتری نسبت به پلی استیشن 4 بفروش برساند. در نتیجه به شکل قابل ملاحظه‌ای، سود کمتری عاید مایکروسافت خواهد شد، حتی اگر بتواند برنده این نبرد شود. اما به هر حال این قیمتی است که باید برای تصمیمات اشتباه خود بپردازد.