حافظههای SSD سالهاست در دست توسعه و تکمیل هستند، اما همچنان سطح
قیمت آنها چندان رقابتی نیست. کمپانی توشیبا به تازگی راهکاری یافته که
سه برابر حجم بیشتر را با همان هزینه و اندازه برای حافظههای فلش به
ارمغان میآورد.
به گزارش سافت گذر به نقل اززومیت؛ تا به حال یک سیستم مجهز به SSD را راهاندازی کردهاید؟ سرعت اجرای
سیستمعامل در این حالت ورای تصور است. یک درایو SSD احتمالا تاثیرگذارترین
ارتقا برای غیرگیمرها به شمار میرود. اغلب افراد معمولا متوجه این مساله
که سرعت CPU اندکی افزایش یافته یا ظرفیت بیشتری به رم اختصاص یافته
نخواهند شد. اما به سادگی متوجه سرعت بالاتر اجرای سیستمعامل و عملکرد آن
میشوند. اجرای برنامههای سنگین برای حافظه نظیر فتوشاپ نیز جای خود را
دارند.
چرا SSD؟
SSDها میتوانند بارها سریعتر از دیسکهای سخت سنتی باشند. دیسکهای
سخت یا به اصطلاح، هارد درایوها از یک دیسک فیزیکی در زیر نوعی سوزن بهره
میبرند. در نقطهی مقابل، درایوهای حالت جامد (SSD) از ردیفی از خارنها
تشکیل شدهاند که قادر هستند شارژ را برای مدت زمان طولانی درون خود حفظ
کرده و آسیبپذیری کمتری در مقابل شرایط فیزیکی دارند. دلیل اصلی این
مساله، نبود قطعهی متحرک درون این درایوها است که موجب میشود دادهها با
سرعت بسیار بالایی مورد خوانش قرار گیرند.
در حال حاضر، مهمترین دلیل برای اینکه هنوز از هارد دیسکها استفاده
کنیم به مسالهی قیمت و هزینه باز میگردد. در زمان انتشار این مقاله، شما
میتوانید با قیمت 50 دلار یک هارد درایو 1 ترابایتی خریداری کنید. یک SSD
با همین ظرفیت چیزی حدود 400 دلار برای شما آب خواهد خورد که برای بسیاری
کاربران، منطقی نیست.
حال اما، یک پیشرفت جدید که توسط توشیبا به وقوع پیوسته ممکن است صحنهی بازی را به گونهی دیگری تغییر دهد.
برای مدت زمان طولانی، مسیر توسعهی حافظههای فلش به گونهای بود که هر
روزه گیتهای تولیدی کوچکتر و ظرفیت نگهداری شارژ آنها کمتر میشد. با
این حال رویهی موجود تنها تا مرحلهی خاصی قابل امتداد است و گیتهای کوچک
نسبت به خطا آسیبپذیری بیشتری پیدا کردهاند. رویکردی که اخیرا برای حل
مساله به کار گرفته شده، لایهبندی سهبعدی حافظه بصورت عمیقتر است که
موجب میشود ظرفیت بیشتری از همان مقدار سیلیکون حاصل شود.
سامسونگ، میکرون و اینتل همگی فناوری حافظهی سهبعدی اختصاصی خود را
معرفی کردهاند که ظرفیت بیشتر را در مقابل هزینهی کمتر نسبت به
فناوریهای پیشین به کاربران ارائه میکند.
حافظهی عمیقتر
فناوری انقلابی توشیبا که BiCS نام گرفته به گونهای عمل میکند که
میتوان گیتهای ذخیرهسازی را تا عمق 48 لایه ایجاد کرد. رویکردهای دیگر
موجود تنها امکان 36 لایه را برای پشتهی حافظه فراهم میکردند. این فناوری
جدید امکان پیشرفت تا 3 برابر سازی ظرفیت ذخیرهسازی را ایجاد میکند که
البته در برابر آن هیچ تغییری در هزینه یا اندازهی حافظه ایجاد نخواهد شد.
این مساله موجب میشود به سادگی شاهد حضور حافظههای 3 ترابایتی و
کارتهای microSD با ظرفیت 400 گیگابایت در بازار باشیم که مشکل حافظه در
دستگاههای موبایل را به کلی حل خواهد کرد.
این مساله در نهایت موجب خواهد شد ذخیرهسازی بر مبنای حافظههای فلش و
SSD حالت رقابتیتری به خود بگیرد. اگر هزینهی حافظههای SSD را تنها سه
برابر قیمت هارد درایوها در نظر بگیریم، سازندگان قادر خواهند بود به سادگی
حتی در سیستمهای ردهپایین نیز هارد دیسک را حذف کرده و SSD را به یک
استاندارد بدل کنند.
اگرچه توشیبا اکنون به معرفی فناوری خود پرداخته، اما کار روی آن سالها
پیش آغاز شده است. توشیبا ابتدا در سال 2007 میلادی صحبت در خصوص ایدهی
خود را آغاز کرد و از آن زمان تا کنون روی فناوری خود کار کرده است. هنوز
اطلاعات زیادی در خصوص نحوه تولید حافظههای جدید توشیبا در دست نیست اما
این مساله چندان جای تعجب ندارد. تقریبا تمامی کمپانیهایی که به تولید
حافظههای فلش با ساختار سهبعدی پرداختهاند در انتشار جزئیات حساسیت خاصی
به خرج میدهند.
در حال حاضر، فناوری جدید توشیبا پیشرفتهتر از رقبا است و خود نیز به
خوبی از این موضوع آگاه است. این کمپانی در حال تاسیس یک کارخانهی تولید
سفارشی است تا چیپهای فلش جدید خود را تولید کند. این اقدام در راستای
تجاری سازی محصول در سال آیندهی میلادی صورت خواهد گرفت. این زمانبندی
برای چنین فناوری انقلابی، بسیار جاهطلبانه به نظر میرسد؛ با این وجود
دلیل عجلهی توشیبا کاملا واضح است: مسلما پروژههای حافظهی سهبعدی دیگری
نیز بصورت مخفیانه توسط سایر سازندگان در دست توسعه است. تنها بحث زمان
مطرح است و پس از مدتی یکی از رقبای این شرکت ممکن است فناوری تاثیرگذارتری
را نیز معرفی کند. چند سال آینده، سالهایی با رقابتهای شدید در زمینهی
حافظهی فلش خواهد بود و در این میان بیشترین نفع به مصرفکنندگان خواهد
رسید.
فناوری سطح بالا، قیمت سطح پایین
با دید گستردهتر متوجه خواهیم شد که این مساله جنبههای جالب دیگری هم
دارد. معماری واحد پردازش گرافیکی جدید انویدیا با نام مکسول، که سری
محصولات GTX 900 این کمپانی را نیرو میبخشد به شکل چشمگیری باعث بهینگی
مصرف انرژی شده است. به لطف این مساله،GPUهای میانرده را میتوان با یک
اسلات استاندارد PCI-e تغذیه کرد و نیاز به تامین انرژی به شکل ماژولار را
از سر راه برداشت. این مساله میتواند به معنی حضور آنها در سیستمهایی در
ردهی پایینتر باشد.
روند رو به کاهش قیمت SSDها میتواند به در دسترس قرارگیری فناوریهای
ردهبالای PC برای مشتریان معمولی کمک شایانی کند. چند سال پیش، استفاده از
SSD یکی از غیرعاقلانهترین اقدامات از نظر تعادل ارزش و هزینه بود. اما
اکنون با این احتمال مواجه هستیم که این نوع حافظه، در حقیقت به استاندارد
دنیای PCها بدل شود. فاصلهی میان سیستمهای معمولی و غولهای پردازشی
گیمینگ به سرعت در حال کاهش است.
در صورتی که شما یک گیمر هستید و از پلتفرم PC بهره میبرید، این مساله
باید موجب هیجان شما شود. یکی از مهمترین ضعفهای سیستمهای گیمینگ در
مقابل کنسولها، هزینهی سنگینی بوده که کاربر مجبور به پرداخت آن میشده
تا در نهایت یک سیستم رده بالا و همهفن حریف در اختیار داشته باشد. این در
حالی است که کنسولها معمولا راهکاری ارزان و سرراست برای آغاز بازی به
کاربر ارائه میکنند.
در هر صورت اگر سیستمهای PC معمولی بتوانند با هزینهی مشابه، دارای
قدرت مورد نیاز برای اجرای بازیهای AAA با تنظیمات مناسب باشند،
مصرفکننده نیز به این سمت کشیده خواهد شد و پول به این بخش بازار سرازیر
میشود. نتیجهی نهایی، کاهش عنوانهای اختصاصی کنسولها، صرف بودجهی
بیشتر روی توسعهی بازیهای PC و جامعهی کاربری قوی در این بخش خواهد بود.
بنابراین اگر یک گیمر PC هستید، این خبر برای شما فوقالعاده است.
مشتاق هستیم بدانیم این رویه تا به کجا پیش خواهد رفت. حد پرواز فناوری
حافظههای فلش کجاست. آیا روزی شاهد ساخت حافظههای پتابایتی خواهیم بود؟
آیا اشتهای ما برای ذخیرهی داده همچنان رشد خواهد کرد تا راهکارهای
ذخیرهسازی نیز با حجم بیشتر روز به روز گستردهتر شوند؟