به گزلرش سافت گذر به نقل از آی تی ایران، در صورتی که قصد خرید قطعات بهمنظور جمعآوری یک رایانه رومیزی قدرتمند و یا حتی خرید یک لپتاپ جدید داشته باشید، با رسیدن به گزینههای موجود در قسمت مربوط به فضای ذخیرهسازی، با نامها و اعداد مختلفی روبرو خواهید شد. به طول کلی در حال حاضر سه نوع درایو ذخیرهسازی بهمنظور نگهداری و استفاده از دادههای مختلف، در بازار وجود دارد که بسته به مزایا و معایب هریک، میتوانید بهترین انتخاب ممکن را از میان آنها داشته باشید. توجه داشته باشید در این بررسی و مقایسه سعی شده تا حد امکان با زبان ساده و به دور از ارائه اصطلاحات و مشخصات فنی و سطح بالا به جمعبندی کلی بهمنظور انتخاب محصول بهینه برسیم.
دیسکهای سخت را میتوان سنتیترین گزینه موجود در میان سه انتخاب حاضر در بازار به حساب آورد. این مولفه سختافزاری که در سال 1956 توسط IBM ابداع شد به عنوان گزینه اصلی در رایانههایی که از دهه 1960 به بازار عرضه میشدند، به حساب آمد. این ابزار ذخیرهسازی در حال حاضر میتواند گنجایشی از 3.75 مگابایت تا 10 ترابایت داشته باشد. دیسکهای سخت در ابتدا به عنوان گزینهای گران قیمت در دسترس بودند اما از اواخر دهه 1980 میلادی به گزینهای متداول در رایانهها تبدیل شدند. در حال حاضر اکثر دیسکهای سخت اکسترنالِ با حجم بالا که در بازار متداولند، از این نوع هستند. از جمله مزایای دیسکهای سخت میتوان به قیمت پایین در ازای هر گیگابایت آنها، فضای ذخیرهسازی بالا و عملکرد خوب در خواندن و نوشتن اطلاعات اشاره کرد. در طرف مقابل، سرعت پایینتر در مقایسه با دیسکهای حالت جامد یا همان SSDها، ابعاد بزرگ و وزن زیاد، بهرهگیری از مولفههای متحرک که به مرور زمان دچار فرسایش میشوند و آسیبپذیری در برابر ضربه و یا آثار مغناطیسی از جمله معایب این مولفههای سختافزاری به حساب میآیند. دیسکهای سخت همچنان بهترین گزینه (با توجه به قیمت پایینتر) برای ذخیره اطلاعات در حجم بالا و یا ایجاد آرشیو از اطلاعات هستند. با در نظر گرفتن قیمت هارددیسکها در مقابل مقدار فضای ذخیرهسازی که پیش روی کاربران قرار میدهند این گزینه را باید یکی از مناسبترینها برای کاربران به حساب آورد. فرایند ثبت دادهها در دیسکهای سخت در چهارچوب صفحههای فلزی و پوشش مغناطیسی انجام میشود. پس از آنکه فرایند چرخش دیسک آغاز میشود، بازوی مکانیکی، اطلاعات مغناطیسی را بر روی آن ثبت میکند. بار دیگر که قصد فراخوانی یک فایل خاص از روی دیسک سخت را داشتید میتوانید به سرو صدای حرکت این بازوی مکانیکی برای نوشتن دادهها گوش فرادهید. سرعت این دیسکهای سخت به سرعت چرخش درایو بستگی دارد و البته اکثر کیسهای موجود در بازار فضا لازم برای استفاده از بیش از یک درایو را در اختیار شما قرار میدهند.
این درایوها در مقایسه با دیسکهای سخت و یا دیسکهای حالت جامد، کمتر بهکار میروند. SSHD ها نیز یکی از گزینههای مناسب برای کاربران خانگی به شمار میآیند. این درایوها امکان ذخیرهسازی حجم بالای تصاویر، ویدئوها و دیگر محتویات مورد نظر کاربر را در کنار امکان دسترسی به فایلهایی با بیشترین تکرار و توالی دسترسی فراهم میکنند. با ترکیب صحیح، استفاده از این دیسکهای هیبریدی به معنای فراهم کردن امکان راهاندازی سریعتر رایانه خواهد بود. این دیسکها در مقایسه با SSD ها از سرعت کمتری بهره میبرند اما قیمت پایینتر و فضای ذخیرهسازی بیشتری را پیش روی کاربر قرار میدهند. تکنولوژی استفاده شده در این دیسکها ترکیبی از نمونههایی است که در دیسکهای سخت و فضای ذخیرهسازی از نوع SSD مشاهده میکنید. فضای SSD موجود در قالب این درایوهای هییبریدی در واقع عملکردی مانند حافظه کش داشته و اطلاعاتی که بهطور مداوم و پیوسته مورد استفاده قرار میگیرند را ذخیره میکند. فضای SSD در این ترکیبها معمولا چیزی در حدود 8 گیگابایت است که بهمنظور دریافت عملکرد بهینه از سیستمعامل، کافی بهنظر میرسد. این در حالی است که در نمونههای جدید این امکان وجود دارد که کاربر کنترل ذخیره اطلاعاتی مشخص، در فضایی خاص را شخصا به دست بگیرد. همانطور که در خصوص دیسکهای سخت عنوان کردیم، اکثر کیسهای موجود در بازار از فضای کافی برای تعبیه و بهرهگیری از تعداد بیشتری از این درایوها بهره میبرند. از جمله مزایای این دیسکهای ترکیبی میتوان به سرعت بالا در مواقع لزوم، فضای ذخیرهسازی بیشتر در مقایسه با SSD ها و فراهم کردن شرایط مناسب برای راهاندازی سریع رایانه اشاره کرد. در طرف مقابل باید به سرعت پایینتر در مقایسه با SSDها، بهرهمندی از قسمتهای متحرک (که به مرور زمان دچار فرسودگی خواهند شد) و وزن زیاد و ابعاد بزرگ، به عنوان معایب آنها اشاره کرد.
رفته رفته بر میزان و تعدد استفاده از این نوع فضای ذخیرهسازی فیزیکی در رایانهها افزوده میشود. SSDها را باید گزینه ایدهآل برای کاربران حرفهای بهشمار آورد. در حال حاضر اکثر مکبوکهای تولیدی اپل به حافظه SSD یا همان تکنولوژی فلش تجهیز شدهاند. این مولفههای سختافزاری امکان انتقال سریعدادهها و بهبود سرعت رایانه را فراهم میکنند و میتوان آنها را به عنوان نمونهای از درایوهای یواسبی (فلش مموری) با حجم بالا تصور کرد زیرا از همان نوع تکنولوژی بهره میبرند. این درایوهای ذخیرهسازی نیز در ابعاد و اشکال مختلفی به بازار عرضه میشوند تا انعطاف پذیری لازم بهمنظور استفاده در رایانههای شخصی، لپتاپها و یا حتی سرورها را داشته باشند. در حال حاضر 512 گیگابایت، بیشینه فضای ذخیرهسازی است که بدون رویارویی با نرخهای نجومی میتوانید خریداری کنید. یکی از موارد قابل توجه آن است که SSD ها معمولا بر خلاف دیسکهای سخت (که در نسخههای 3.5 اینچی در بازار موجود هستند) در قالب نمونههای 2.5 اینچی به بازار عرضه میشوند. این بدان معناست که بدون استفاده تبدیل نمیتوانید در همه کیسها از این درایوهای ذخیرهسازی بهره ببرید. با توجه به ابعاد و البته عدم تولید سروصدا، این مولفههای سختافزاری رفته رفته به گزینه متداول در لپتاپها تبدیل میشوند. اولترابوکها نیز اکثرا (با توجه به عملکرد بالا) از این نوع درایوهای ذخیرهسازی بهره میبرند. از جمله مزایای این درایوهای ذخیرهسازی، سرعت بالا، ابعاد کوچکتر، قابلیت حمل و نقل آسان، عدم بهرهمندی از مولفههای متحرک، سروصدای کم، تعداد سیم ارتباطی کمتر، سرعتی تا 25 برابر بیشتر در زمینه راهاندازی رایانه (در مقایسه با دیسکهای سخت)، مقاومت بیشتر در برابر ضربه و میدانهای مغناطیسی و نهایتا مصرف کمتر توان است. در مقابل میتوان از قیمت بالاتر به ازای هر گیگابایت فضا (اصلیترین ایراد)، عمر کمتر و قابلیتهای پایینتر به عنوان معایب این درایوهای ذخیرهسازی یادکرد. در نهایت توجه داشته باشید هرآنچه که انتخاب شما برای گزینه مورد استفاده در قالب فضای ذخیرهسازی باشد، بهتر است با مراجعه به وبسایت شرکتهای مطرح در این حوزه ( نمونههایی مانند سیگیت، سامسونگ، توشیبا، وسترن دیجیتال، کینگستون، سندیسک، هیتاچی و اینتل) بررسیهای لازم در خصوص ابعاد، سرعت، عملکرد و یا حتی مقایسه قیمت محصولات انتخابی را انجام دهید و سپس اقدام به خرید کنید.